1470, "Το Νεγρεπόντε πρέπει να κρατηθεί με κάθε κόστος !"




   1470   Δημοκρατία της Βενετίας

"Είδα τον Tούρκικο στόλο! Απίστευτο, η θάλασσα έγινε ένα δάσος   
από κατάρτια, κάπου στα τετρακόσια πλοία. Θα είναι η καταστροφή 
του χριστιανισμού, αν ο Θεός δεν μας βοηθήσει. Το Νεγροπόντε         
είναι η ασπίδα και η βάση της πολιτείας μας στην ανατολή...              
Πρέπει να κρατηθεί με κάθε κόστος" Αρχιναυάρχος Jacopo Loredan 
Διοιηκητής Geronimo Long 

"Με τους Βενετούς ηττημένους οι Τούρκοι θα είναι κυρίαρχοι 
των θαλασσών, όπως είναι στη στεριά" Καρδινάλιος Βησσαρίων, 
εκπρόσωπος Πάπα Παύλου Β΄

Στην γέφυρα χαζεύαμε, μαζί με άλλους,  
                                                                [σαν τα μικρά παιδιά,
τη θεά Σελήνη* στην Χαλκίδα,
                 [τον μαγνήτη που πότε ελεύθερα άφηνε τα νερά,
ενώ σε 6 ώρες με την έλξη του,
                                [πάλι από τον ουρανό θα τράβαγε σιμά,
και συμφωνώντας, εκστασιασμένοι λέγαμε,
                                           ["...μα τί παράξενος αυτός τόπος" !


Τη φράση αυτή ακούει και κοντοστέκεται ένας ντόπιος,
σε κείνη την εκδρομή που 'χαμε πάει το εξήντα*.                               *1960

Καθηγητής Ιστορίας στο Γυμνάσιο ήτανε τότε,
                                         [στο έβγα δεκαετίας του πενήντα...
 και με κέφι άρχισε να ιστορεί το τι συνέβη,
                                           [το χίλια τετρακόσια εβδομήντα...                *1470

                «Ακούστε παιδιά μου",
                                   [ξεκινάει ο δάσκαλος ο Χαλκιδαίος,   
               "ο κάθε Έλληνας... μα και ο κάθε Αθηναίος,
               έχει κολλήσει... μόνο σ' ένα έχει σταθεί,
                                            [στην Άλωση από τον Πορθητή*,                    *Β΄ Μωάμεθ
               τότε της Πόλης,
                                       [όμως την εικόνα έχει μισή...

               με κάποια λύπη συνέχισε,                        
                                                      [και μ' αγανάκτηση μπορεί.

              «Αυτές οι πέτρες που πατήσατε,
                                                          [στην προκυμαία,
               που τώρα έχει αυτή την όψη την "ωραία",
               είναι αποκομμένες από τη καστροπολιτεία των Βενετών,                                  
               και αιματοβαμμένες από το αίμα των Χριστιανών,
               του τρανού Νεγρεπόντε
                                [που σφάχτηκε από μαχαίρια Οθωμανών....

        





»Απορίας είναι άξιον, το πώς,
                      [εκείνο το κάστρο, το ιστορικό,
που για την υπεράσπισή του,
                [χύθηκε κι άφθονο αίμα Ελληνικό,
"κάποιο" του 1890 συμφέρον πολιτικό,
το κατεδάφισε, "γιατί του 'κρυβε λέει....
                                 [του λιμανιού τη θέα" (!),
και τις "πέτρες του" πούλαγε... 
             [2,70 δραχμές το κυβικό των ημετέρων η παρέα.


               "Πράξη Βανδάλων" τότε είχε χαρακτηρίσει
                                                  [ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄την κατεδάφιση,     
                έψαξα μα δεν βρήκα λεπτομέρειες,
                                    [παρά του χρόνου την ενδελεχή αναψηλάφηση».

Από τους σταυροφόρους,
              [την διήγησή του ο δάσκαλος είχε αρχίσει,      
από τότε που ήρθαν απ' τη Δύση, 
                                          [και είχαν καταλεηλατήσει,
περαστικοί, τάχα μου, τους Χριστιανούς,
                                          ["εν Κωνσταντινουπόλει",
μοιράζοντας σε κομμάτια,
                                          [την αυτοκρατορία όλη...


             «Οι Σταυροφόροι Ενετοί,
                                 [του λέοντος πήραν την μερίδα,
             τα καλύτερα πόστα πιάσανε,
                                            [βεβαίως και τη Χαλκίδα*,
             όπου και στήνουν το ισχυρότερο,
                                           [στην περιοχή μας οχυρό,
             άπαρτο νάναι, όπως με περηφάνια ισχυρίζονταν,
                                                                      [από τον κάθε εχθρό...




      »Φαίνεται υπερβολικό,
                                   [μα τον διπλό στρατό
φέραν οι Αγαρηνοί*, απ' όσον είχανε
                                  [σαν πήρανε τη Πόλη,
 γνωρίζοντας κι αυτοί,
                   [όπως και οι εχθροί τους όλοι,
ότι το κάστρο που οι Ενετοί ΄χαν κτήσει,
ο όποιος επίδοξος πορθητής,
                               [για να το κατακτήσει,
δεν θάπρεπε απλά να είναι μόνο ισχυρός,
αλλά στη θέα του στρατού του,
                     [όλους να πιάνει πανικός !

»Σαν φτάνουν λοιπόν κατά χιλιάδες,
             [μπρος στη Χαλκίδα οι Οθωμανοί,
ταράκουλο παθαίνουν, μόλις τους βλέπουν
                        [απ' τις επάλξεις οι Βενετοί,
το ίδιο δε παθαίνουν κι σκληροί
                                           [πεντακόσιοι (500) Δαλματοί,
όπως και οι επτακόσιοι (700) γενναίοι,
Κρήτες μισθοφόροι* που πολεμήσανε εκεί.                       *stradioti
                                                       
              »Βρισιές, κατάρες και απειλές εκτόξευαν,            
                                        [απ' τα ψηλά του κάστρου τείχη,
              μα σύντομα κατάλαβαν καλά,
                                                 [ότι δεν θάχαν καμία τύχη,
              σαν άρχισε το Τούρκικο πυροβολικό,
              τον φοβερό εκείνο και ασταμάτητο,
                                                      [κανονιοβολισμό,
              με τις εφιαλτικές...
                            [τις σαρανταπεντάκιλες τις μπάλλες ,
              που τρύπες άνοιγαν συνέχεια πολύ μεγάλες,                                               
              και γκρεμίζονταν...
                          [τ' ανίσχυρα μπρος στα κανόνια, τείχη, 
              που σκόρπιζαν... πέτρες... πύργους... 
                                                              [θάνατο και φρίκη,
              αφού η τεχνολογία είχε,
                                           [προ πολλού βέβαια νικήσει.

              Τους δε Ενετούς κάπως αργά,
                                                [εκπλήξει και... ξυπνήσει,
              που πόνταραν κυρίως στις μάχες σώμα με σώμα
                                                                 [με τα ιπποτικά σπαθιά,
              στου κάθε μάχιμου την ορμή και την "ανδρεία",
                                                  [όπως βασίζονταν στα χρόνια παλιά.

Όμως παρ΄ όλα αυτά,
                          [συνέχισαν να αμύνονται ηρωικά,
και δυό βδομάδες, με νύχια και δόντια
                                 [βάστηξαν και βαστούν καλά,
αλλά το ότι θα τόχαναν τελικά το οχυρό,
ήταν πια χωρίς καμιά, 
                                   [αμφιβολία φανερό...
Bandiera Veneto

»Ξάφνου.... αναθαρρούν με το απρόσμενο,
                     [εκείνο το δώρο απ' τον ουρανό !

»Με του Άγιου Μάρκου το λιοντάρι, σημαίες
και φλάμπουρα του Δόγη της Βενετίας,
                                    [να ανεμίζουν με καμάρι,
σε κάθε κατάρτι της Ενετικής αρμάδας
                                       [φάνηκαν από μακριά.
Σε αλαλαγμούς... σαν ένας άνθρωπος 
                              [ξεσπάνε άπαντες από χαρά,
οι χωρίς ελπίδα μέχρι τότε πολιορκημένοι,
                                    [και σφίγγουνε στις παλάμες τα σπαθιά....


              »Κι ακούστε πως ο γενναίος Αντζολέλλο*,                     *Τζοβάν Μαρία Αντζολέλλο
                                           [σκλαβωθείς αργότερα, περιγράφει:          

              [Ανάψαμε δάδες και τη σημαία του Αγίου Μάρκου,
                                                          [από την πιο ψηλή την άκρη,
               σηκώσαμε για να την δει ο ναύαρχος,
                                         [και την κατεβάσαμε επανειλημμένως,
               αλλά ο στόλος δε χαμπάριαζε,
                                  [σινιάλο δεν έδινε ο ναύαρχος* ο ευλογημένος.       *Νικολό ντα Κανάλε

              Στο τέλος φτιάξαμε έναν εσταυρωμένο,
                                                     [σε μέγεθος πάρα πολύ μεγάλο,
              για να δει ο ξεύτιλος ο κιοτεμένος πως έπεφτε το κάστρο,
                                                                                  [και δεν αντέχαμε άλλο,


              μ' αλλοίμονο... θα βουβαθούν 
                                     [οι μελλοθάνατοι του Νεγρεπόντε απογοητευμένοι,
              καθώς πέρα στη θάλασσα, με φρίκη βλέπουν τον στόλο να ξεμακραίνει.

              «Την κοπανάει ο ναύαρχος...»,
                                         ειρονομούν και βρίζουν εξαγριωμένοι...]

»Όντως, απρόσμενη μεταβολή κάνει ο στόλος...
                                          [που κι οι Οθωμανοί κοιτούν απορημένοι.
ενώ να υποχωρήσουν 
ετοιμάζονταν...
               [από την επιβλητική εικόνα του Βενετικού στόλου κιοτεμένοι !
Κάποιοι απελπισμένοι δίνουν ελπίδες...
                                          [λες νάταν μήπως για επίθεση κάποιος ελιγμός ?


Όταν όμως του Αγίου Μάρκου οι σημαίες χαθήκανε για πάντα στον ορίζοντα...
                                                                        ["έν τή πόλει ήρχισεν κλαυθμός και οδυρμός".
 

»Και πώς ο ναύαρχος,
                       [με τα 25 πλοία μόνο, να μην κιοτέψει
σαν βλέπει αγκυροβολημένα, και στο λιμάνι να έχουν δέσει,

εκατό κανονιοφόρες, τριήρεις λεπτο-γαλέρες*,
                                                     [και τέσσερις με βαρέα πυροβόλα,
που με τους 300 κωπηλάτες τους, 

                       [περνούσαν σε ταχύτητα της εποχής τα πλοία όλα...

Άσε από φούστες* και παλαντάριες*,

                                              [που ο αριθμός τους δεν μετριόνταν...
κι "όλος" αυτός ο στόλος, εναντίον τους να κινηθεί,
                                                                 [πυρετωδώς ετοιμαζόταν ?

                      »Προδοτική θεωρήθηκε του ναύαρχου η δειλία,
                      κι ότι ντρόπιασε τη Μεγάλη Ενετική Δημοκρατία,
                      που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει,
                                                [από τους Αγαρηνούς την αποικία.

                     »Για να αποκαθάρουν την ιστορία τους,
                                                                  [από αυτή τη προσβολή,
                     αργότερα από το δικαστήριο της Βενετίας,
                                                             [ο ναύαρχος θα τιμωρηθεί,
                     (απ' το συμβούλιο των δέκα*, στην ουσία
                                                                           [θα καταδικαστεί),
                     κι απ' τη Γαληνοτάτη, κακήν κακώς
                                                                [για πάντα θα εξοριστεί)..

                                           ____________

           

»Ένα πλοίο μόνο, με καπετάνιο
                       [τον τολμηρό Αντόνιο Οτομπόν*                           *Antonio Ottobon
διέσπασε τον "σφιχτό κλοιό των Οθωμανών,
και ναυμαχώντας ηρωικά,

         [το πετυχαίνει να ενισχύσει το λιμάνι,
μα ένα και μόνο πλοίο, τι να σου κάνει (!),

και πως να αλλάξει,
                   [την μοίρα των αμυνομένων,

των ήδη απ' όλους πλέον ξεγραμμένων ?



Ο Σουλτάνος έβραζε από θυμό,

που ακόμα δεν έχουν παραδοθεί,

και νέο σχέδιο, δολοφονικό,
                           [βάζει σ' εφαρμογή,
βλέποντας τους σωρούς
          [των σκοτωμένων του στρατιωτών,
δεύτερο τείχος τώρα νάναι προ των τειχών.

Πιότερο απ' όλα όμως τον πείραζε ο χλευασμός 
                                 [και η βροχή"μπινελικιών",
που ρίχνουνε οι πολιορκημένοι  προς αυτόν,
όπου τον κάνει να ωρύεται,
                           [και να χτυπιέται σαν τρελός,
"από την τρύπα σας, να λέει,
                                          [κανένας χριστιανός
κεφάλι νάχει πάνω στους ώμους του δεν θα βγει..."

Κι αφρίζοντας δίνει, τη βάρβαρη,
                          [την εγκληματική εκείνη διαταγή....

          "Όλο τον κόσμο μαζέψτε πέρα ως την Κύμη,
                                         [νάρθει εμπρός στα τείχη και να σφαγεί".

»Αντίθετο όμως αποτέλεσμα έφερε...
                    [κι έκανε το πείσμα των αμεινόμενων να ατσαλωθεί.

Αλλά.... κάποιοι Δαλματοί ρουφιάνοι

                                                 [είχαν προδώσει,
τ' αδύνατα σημεία του κάστρου 
                                     
                                       [με λεπτομέρειες είχανε δώσει,

όπως και πληροφορίες για το στρατό,
                                       [στον ίδιο τον Σουλτάνο...


Που τώρα... "το κάστρο θα πάρει" με το υποδειχθέν,
                                                       [απ' τους προδότες πλάνο.


Οι Χριστιανοί με αυτοθυσία αμύνονται,
                                [πολεμούν σαν τα λιοντάρια,
και "πέφτουν" με το σπαθί στο χέρι,
                        [πάνω στα τείχη σαν παλικάρια...


Κάθε ένας κάνει για δέκα...

                           [όλοι, ιππότες και σταυροφόροι
όπως και οι Κρήτες οι "Στρατιότι"*
                                   [μα, και οι άλλοι μισθοφόροι...

»Έπεσε τελικώς μαχόμενη του κάστρου η πόλη,
αφού ηρωικά αντιστάθηκαν
                                [οι υπερασπιστές της όλοι,
όταν μπουκάραν απ' τις δύο πύλες,
                              [Τζουντέκα και Μπουργκιάνα*                     *Giudecca και Burchiana
διψασμένοι για λεηλασία οι Οθωμανοί,
                                      [κι έχανε το παιδί τη μάνα...

              Ο Σουλτάνος έχει διατάξει 
                                   ["... ούτε έναν θέλω ζωντανό
              να δω μπροστά μου,
                               [Έλληνα σύμμαχό τους, ή Ενετό,
               κάψτε... σκοτώστε... και γι αυτό,
               θα ανταμειφτείτε και εννοώ,
               για μέρες τρεις θα κάνετε πλιάτσικο
                                                       [και θα αρπάτε,
               ότι γουστάρετε κι όσα μπορείτε,
                                                        [να κουβαλάτε."


»Είχε θυμό πρωτοφανή,
                             [μιά ανεξήγητα περίεργη μανία,
και κάπου διάβασα:

                    [ "Δια τας Σταυροφορίας τάς έν Ασία"
πίστευε ότι ήταν ο μέγας τιμωρός και εκδικητής,
και δεν αναφέρεται πουθενά,
                   [πόσο βολεύτηκε ο Μωάμεθ Β΄ ο πορθητής,
με κείνη των Ευρωπαίων,
                      [του 1204 κατά ομοθρήσκων Σταυροφορία,
που διέλυσαν, καταλήστεψαν, και αδυνάτισαν,
                 [την ενδοξότερη και μακροβιότερη αυτοκρατορία...


Χωρίς να κοκκινίζουν δε, την έχουν άπαντες για έμβλημά τους,
με τους "αετούς της", να βλέπεις ως σήμερα στη τιβή,
                                                                [μες τα κοινοβούλιά τους,
αφού επήρανε με θράσος και βέβαια με τον τσαμπουκά τους,
το όνομα (άκουσον άκουσον),
"
Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
της Γερμανίας" στην αρχή,
                                          [αλλά μετά αφαίρεσαν το "Γερμανία"
και ενωθήκαν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι...
                             ["καλή ώρα μας" υπό Γερμανική κηδεμονία!
                                                         
Άσχετο αν οι Ρωμαίοι δεν κατάφεραν ποτέ 
να εδραιωθούν εκεί,
                                                                     [υποτάσσοντας τους Γερμανούς
και πολεμήθηκαν με πάθος και μανία πάντοτε απ' αυτούς.

                  Μόλις το 1806 την "φω" αυτή αυτοκρατορία,
                                                            [την διέλυσε ο Μέγας Ναπολέων,
                  πριν τον κατασπαράξει αργότερα κι αυτόν,
                             [ο στρατηγός Γουέλινγκτον* και ο Βρετανικός ο Λέων...

Όμως είχαμε μείνει στου Σουλτάνου τη διαταγο-προτροπή,
πως ζωντανό κανένα απ' τους εχθρούς του,  
                                                                        [δεν ήθελε να δεί,
κι άλλο που δεν ήθελαν οι πλιατσικολόγοι βάρβαροι δηλαδή.


Σκότωναν αθώα παιδιά.... μπρος τους γονείς τους σαν σφαχτά,
ή αλλού... γονείς τους άγρια σφάγιαζαν μπρος στα παιδιά.

Σκηνές γεμάτες τρόμο και αίμα....
                                     [πού να κρυφτούν ?   δεν είχαν πουθενά...

Πρέπει να έχεις αντοχή να τα σκαλίσεις,

                                                       και να τα περιγράψεις όλα αυτά !

Άνθρωποι και ότι πολύτιμο είχαν... εξαφανίστηκαν,
                                                                        [τίποτα δεν έμεινε όρθιο,

και τους διασωθέντες τυχερούς  (?) Έλληνες δε,

               [στο παζάρι της Κωνσταντινούπολης πούλαγαν όσο-όσο..


                                          ΕΠΙΛΟΓΟΣ


»Πέρασε πολύς καιρός και ξάφνου πριν κάποια Ανατολή,

                                                       [κατά πως λέγαν Βυζαντινοί στον  όρθρο,
καράβι που είχε πλώρη προς Βενετιά,
                                                 [προς τον Χριστιανικό Πουνέντε*,                      *Δύση
φάνηκε στον ορίζοντα κι είχε στ' αμπάρι,

                                         [Βενετσιάνες μανάδες με παιδιά, γύρω στις δεκαπέντε...


Ήταν οι μόνοι Ενετοί, απ' τη μεγάλη της Χαλκίδας τη σφαγή,
                                                                                         [όπου σωθήκαν,
ενώ οι υπόλοιποι συμπατριώτες τους από τους Τούρκους,
                                                                               [κατακρεουργηθήκαν.


Πώς οι γυναίκες τα καταφέραν... έψαξα μάταια να βρω, 
                                                                 [πάλι και πάλι.....    τόβαλα άχτι.

Βρήκα μονάχα ότι :

                   "ουδέποτε περί του τρόπου 
                                           [
διασώσεως των, κάτι εγράφη,
                    και ουδεμία ερμηνεία του γεγονότος,
                                             [στα Ενετικά αρχεία υπάρχει !" 


______________________________________________


* Νεγρεπόντε ή Νεγροπόντε, Negroponte (μαύρη γέφυρα) από το χρώμα της ξύλινης γέφυρας πού κατασκεύασαν στη Χαλκίδα και η οποία ένωνε το νησί με τη Στερεά Ελλάδα και έχει χρησιμοποιηθεί από τους Ενετούς και τους Φράγκους κατά τη Φραγκοκρατία για: την Εύβοια την πόλη της Χαλκίδας το Βασίλειο του Νεγρεπόντε

* Χαλκίδα, Στις 12 Ιουλίου του 1470 η ενετοκρατούμενη τότε Χαλκίδα, περνάει στα χέρια των Οθωμανών. Η μάχη μεταξύ Ενετών και Οθωμανών υπήρξε αρκετά σκληρή, σύμφωνα με μαρτυρίες ιστορικών και μελετητών, καθώς οι Τούρκοι επέδειξαν ιδιαίτερο μένος τόσο εναντίον των Ενετών όσο και των Χαλκιδέων.
Από το 1204 έως και το 1470 η Χαλκίδα βρισκόταν υπό ενετική διοίκηση με την ονομασία Νεγρεπόντε.


Στις 15 Ιουνίου του 1470 ο Τούρκικος στόλος μπήκε ανενόχλητος στον Ευβοϊκό. Ο επικεφαλής του Ενετικού στόλου Νικόλο ντα Κανάλ που είχε στη διάθεση του 36 γαλέρες και 6 φορτηγίδες δεν θέλησε να ρισκάρει την εμπλοκή σε ναυμαχία με 300 (450 κατά άλλες πηγές) πλοία του Τούρκικου στόλου μεταξύ των οποίων 108 μεγάλες γαλέρες. Αντί αυτού αποσύρθηκε στο ακρωτήρι Μανδήλι στην Κάρυστο.
Περισσότεροι από 70.000 Τούρκοι στρατιώτες έφτασαν στην Εύβοια με τα πλοία του Μαχμούτ Πασά ενώ ο σουλτάνος λέγεται ότι έφερε άλλες 120.000 στρατό μέσω της ξηράς φτάνοντας στο σύνολο τον αριθμό των 200.000 περίπου στρατιωτών (περισσοτέρων σε αριθμό από αυτούς πού διέθεσε στα 1453 για να αλώσει τη Πόλη - εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι σε άλλες πηγές το μέγεθος του Οθωμανικού στρατού - με δόση υπερβολής προφανώς - αναφέρεται σε 300.000 άνδρες. Ο ίδιος ο Μωάμεθ παρακολουθούσε τα στρατεύματα του από τον λόφο της βοιωτικής ακτή.

Ο Fiorio di Nardone υπέδειξε στους Τούρκους το πιο αδύναμο σημείο στα τείχη.

Η τελευταία επίθεση εκδηλώθηκε τη νύχτα της 11ης προς 12ης Ιουλίου και είναι η πιο βίαια από όλες. Όλη η πόλη πήρε μέρος στην μάχη. Γέροι άντρες, γυναίκες και παιδιά πήραν τα όπλα.
Σοροί από σκοτωμένες γυναίκες βρέθηκαν αργότερα ανάμεσα στις απώλειες των ηττημένων. Η μάχη συνεχιζόταν για 5 ώρες, και όταν οι γενίτσαροι κατάφεραν να μπουν από δύο διαφορετικές πύλες της πόλης (Giudecca και Burchiana) σε κάθε τους βήμα δημιουργούσαν ποτάμια αίματος.

Οι Τούρκοι πολεμιστές χύνονται στην πόλη και ακολουθεί κυνηγητό στους δρόμους, ταπεινώσεις, βιασμοί και μαζικές σφαγές. στις οποίες πρωτοστατεί προσωπικά ο Μωάμεθ. Ο ίδιος μάλιστα διατάσσει να του φέρουν μπροστά του όλα τα αγόρια ηλικίας 10 χρονών τα οποία σφάζονται στο σύνολό τους.
Ο Μωάμεθ κατέλαβε τη Χαλκίδα έκαψε τη γέφυρα του Νεγροπόντε, κατέσφαξε το πληθυσμό της όπου δεν έμεινε ούτε δείγμα Ενετού, έδωσε στους στρατιώτες του όλα τα ανήλικα αγοράκια και τις κοπελίτσες στα χαρέμια των αξιωματικών του.
 Από τον Ελληνικό πληθυσμό όσοι γλύτωσαν των σφαγών οδηγήθηκαν σκλάβοι στα τούρκικα παζάρια της Κωνσταντινούπολης.

*Αγαρηνοί, Έτσι ονομάστηκαν αρχικά από τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς του Βυζαντίου οι Άραβες μωαμεθανοί. Κατά την Αγία Γραφή κατάγονταν από την Άγαρ, μια δούλα του Αβραάμ και μητέρα του Ισμαήλ, που, κατά την παράδοση, ήταν πρόγονος των Ισμαηλιτών Αράβων. Όταν οι υπόδουλοι Έλληνες ήθελαν να εκδηλώσουν πιο ζωηρά το μίσος τους προς τους Τούρκους και τους ονόμαζαν Αγαρηνούς.


* Το Συμβούλιο των Δέκα, είχε αρχικά την αρμοδιότητα της διατήρησης της ασφάλειας της Δημοκρατίας και την προστασία της κυβέρνησης από τις εξεγέρσεις και τον χρηματισμό και την διαφθορά. Ωστόσο, το μικρό του μέγεθος και η ικανότητά του να παίρνει σε σύντομο χρονικό διάστημα αποφάσεις το οδήγησε στο να έχει αυξημένες αρμοδιότητες, με αποτέλεσμα έως το 1457 να έχει σχεδόν τον πλήρη έλεγχο επί του συνόλου των κυβερνητικών υποθέσεων.

Το Συμβούλιο από καταβολής αποτελούνταν από δέκα μέλη, τα οποία εκλέγονταν για θητεία μονοετούς διάρκειας από το Μεγάλο Συμβούλιο. 

Τα μέλη του Συμβουλίου δεν μπορούσαν να εκλεγούν για δύο συνεχόμενες θητείες, ούτε ήταν δυνατό να εκλεγούν ταυτόχρονα δύο μέλη ίδιας οικογένειας.
Την ηγεσία του Συμβουλίου είχαν τρεις Capi, οι οποίοι εκλέγονταν μεταξύ των δέκα μελών για θητεία μονομηνούς διάρκειας. Στη διάρκεια του μηνός κατά τον οποίο υπηρετούσαν, ήταν έγκλειστοι στο Παλάτι των Δόγηδων ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο διαφθοράς και χρηματισμού τους.

* Stratioti, ονομάστηκαν ένοπλα και έφιππα μισθοφορικά σώματα προερχόμενα από περιοχές των Βαλκανίων, τα οποία παρείχαν σχετικές υπηρεσίες σε διάφορα βασίλεια της Ευρώπης από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. Ο ιταλικός όρος stradioti είναι δάνειο από την ελληνική λέξη στρατιώται. 
Οι stratioti στρατολογούνταν από τη Δαλματία, την Αλβανία τη Σερβία, την Ελλάδα και αργότερα από την Κύπρο.

* Ουέλινγκτον ο Βρετανός Δούκας του Ουέλινγκτον που στο Βατερλό ηγήθηκε του στρατού που επέτυχε την ολοκληρωτική ήττα του Ναπολέοντα....


*Η παλίρροια του πορθμού του Ευρίπου, Ο πορθμός του Ευρίπου έχει πλάτος 39 μέτρα, μήκος 40 μέτρα και βάθος 8,5 μέτρα. Σε αυτόν παρουσιάζεται το εξής «περίεργο» φαινόμενο: τα νερά του κινούνται συνεχώς, ενώ ταυτόχρονα αλλάζουν φορά κινήσεως. Άλλοτε κατευθύνονται προς τον Βόρειο και άλλοτε προς τον Νότιο Ευβοϊκό. Μετά από συστηματικές παρατηρήσεις διαπιστώθηκε ότι 22 – 23 ημέρες κάθε μήνα το ρεύμα παρουσιάζει μια κανονικότητα και αλλάζει φορά κάθε 6 ώρες περίπου, με αποτέλεσμα να συμπληρώνει τέσσερις εναλλαγές κάθε 24 ώρες και 50 λεπτά όπως ακριβώς η παλίρροια. Από τις ημέρες του κανονικού ρεύματος 11-12 αντιστοιχούν στην περίοδο της Νέας Σελήνης και άλλες τόσες στην περίοδο της Πανσελήνου. Πολλές φορές παρουσιάζεται μια αρρυθμία, οπότε το φαινόμενο ολοκληρώνεται σε 22 ώρες και 22 λεπτά. Τις υπόλοιπες 6 ή 7 ημέρες, από τις οποίες 3 ημέρες αντιστοιχούν στην περίοδο του πρώτου και οι υπόλοιπες στην περίοδο του τελευταίου τετάρτου, το ρεύμα είναι ακανόνιστο. Η ταχύτητα του ρεύματος ανέρχεται σε 5-6 μίλια την ώρα, ενώ μερικές φορές μπορεί να ανέρχεται και στα 9 μίλια την ώρα. Όταν δε το ρεύμα ενισχύεται από τους ισχυρούς βορείους ανέμους, που πνέουν κατά καιρούς στην περιοχή η ταχύτητά των ανωτέρων υδάτινων μαζών προς το Νότιο Ευβοϊκό γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Λέγεται, μάλλον υπερβολικά, ότι στην περίπτωση αυτή θα δυσκολευόταν και ένας καρχαρίας να κολυμπήσει κατά την αντίθετη φορά. Το κύμα της παλίρροιας γεννιέται από την έλξη της Σελήνης στην Ανατολική Μεσόγειο και κατευθύνεται προς τα δυτικά.
________________________________________________
συνεχίζεται

Ξεκινήστε το έργο από την αρχή πατώντας εδώ

_______________________________________ 

* Για τη σειρά των αναρτήσεων ''Ιστορίες της Ιστορίας''
συνεργάστηκαν οι Π. Ματαράγκας και Κ. Ραπακούλια
_______________________________________


Halkida Kastro_Georgios !


Περιγραφή του κάστρου της Χαλκίδας από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιά Τσελεμπή που επισκέφθηκε τη Χαλκίδα το 1670 περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες στα «Ευβοϊκά» του, την εικόνα της πόλης:

«Το κάστρο του Εγριμπόζ έχει σχήμα πενταγώνου με τρεις σειρές οχυρώματα. Η περιφέρεια του απ’ την εξωτερική μεριά του τείχους είναι 6.000 βήματα. Έχει 11 ψηλούς πύργους σαν φρούρια με πιο μεγάλο τον πύργο της γέφυρας, ο οποίος έχει πάνω έναν περίβολο.
Στη θάλασσα υπάρχουν δύο ισχυροί στρογγυλοί προμαχώνες, εξοπλισμένοι με πολλά κανόνια και στην άλλη πλευρά βρίσκονται τρεις πύργοι και ένα ισχυρό τείχος.
Μέσα στο κάστρο υπάρχουν 11 τούρκικοι μαχαλάδες και 11 τζαμιά πιστών σουλτάνων, 5 μαχαλάδες Ρωμιογκιαούρηδων και 5 μικρές εκκλησίες τους, ένας εβραϊκός μαχαλάς και μια χάβρα. Τα σπίτια είναι στενά και πετρόχτιστα, όλα είναι σκεπασμένα με κεραμίδια και με πόρτες με καμάρες. Τα σπίτια των Γκιαούρηδων είναι γεροχτισμένα και με πολλά πατώματα. Μέσα στο κάστρο βρίσκονται 1900 σπίτια και 80 βιοτεχνικά μαγαζιά».

Χαλκίδα, άποψη της κάτω τάφρου, φωτογραφία John Linton Myres, αρχείο University of Oxford. http://heir.arch.ox.ac.uk/pages/view.php?ref=34580&search=greece&order_by=relevance&sort=ASC&offset=336&archive=0&k&curpos=370&restypes
Χαλκίδα, άποψη της κάτω τάφρου, φωτογραφία John Linton Myres, αρχείο University of Oxford

Etienne Rey, 1867, άποψη Χαλκίδας και Ευρίπου [λεπτομέρεια], από το έργο: "Voyage pittoresque en Grèce et dans le Levant fait en 1843-1844".
Etienne Rey, 1867, άποψη Χαλκίδας και Ευρίπου.
Λεπτομέρεια από το έργο «Voyage pittoresque en Grèce et dans le Levant fait en 1843-1844».

Ο μαρτυρικός θάνατος του Πάολο Ερίτσο μπροστά στα μάτια του Μωάμεθ.
Ο μαρτυρικός θάνατος του Πάολο Ερίτσο μπροστά στα μάτια του Μωάμεθ

Γενική άποψη της ΧΑλκίδας περί τα 1870-80, λίγο πριν γκρεμισθούν τα τείχη. Η κατεδάφιση «χρεώθηκε» στον Δημάρχο Χαλκιδέων Ηρακλή Γαζέπη . Επειδή κατασκέυασε Δημοτική Αγορά προς τιμήν του υπάρχει σήμερα η οδός Ηρακλέους Γαζέπη....
Γενική άποψη της ΧΑλκίδας περί τα 1870-80, λίγο πριν γκρεμισθούν τα τείχη. Για την κατεδάφιση θεωρήθηκε υπεύθυνος ο τότε Δημάρχος Ηρακλής Γαζέπης. Ο ίδιος αργότερα κατασκεύασε τη  Δημοτική Αγορά και προς τιμήν του υπάρχει σήμερα η οδός Ηρακλέους Γαζέπη.

* Στοιχεία και φωτογραφικό υλικό αντλήθηκαν από την πολύ καλή ομάδα του facebook «Φωτογραφίες Παλιάς Χαλκίδας», που προσπαθεί να καταγράψει και να διασώσει την ιστορική μνήμη της περιοχής. Χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες που δημοσίευσαν τα μέλη Γιώργος Κοκοπίπης, Κοσμάς Νικολόπουλος, Χρ. Ρούσσης και Νίκος Καρατζάς.
________________________________________________________

 Απόσπασμα από το έμμετρο έργο  
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας