1789
Λίγο μετά την Επανάσταση και ανεξαρτητοποίηση των Αμερικανών, ο λαός βρυχήθηκε
[και στη Γαλλία, ταρακουνήθηκαν, χάσαν καλάθια και αυγά, αφέντες και βασιλιάδες,
Κάποτε πια στο χτένι σαν έφτασε ο κόμπος... κει που δεν πήγαινε άλλο,
[οι πεινασμένοι άρπαξαν τσουγκράνες, χασαπομάχαιρα, φτυάρια και με οργή,
δεν άφησαν όρθιο τίποτα, πήραν φωτιά τσεκούρια και γκιλοτίνες,
[πάνε οι χορτασμένοι περουκάτοι, πάνε οι Βασιλιάδες πάνε και οι Αυλικοί,
ενώ οι επαναστάτες που τώρα ήταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού,
[ορίσαν κουμάντα, και πετσοκόβαν αβέρτα τους πρώην καταπιεστές.
Μα, αρχίσαν να καρατομούν και τους παρήκοους δικούς τους συναγωνιστές,
[και τα επόμενα χρόνια θα κόψουν και το κεφάλι ο ένας του άλλου οι διοικητές
του διοικητήριου ή διευθυντήριου ή κάπως έτσι, διαδοχικά δε, θα απαγχονιστούν,
[Δαντών, Ροβεσπιέρος, Ζαν Ζυστ και προηγουμένως ο Μαρά, ο οποίος μαθές,
δεν πήγε από γκιλοτίνα, όχι πως ήταν τυχερός, ούτε πως τον λυπήθηκε κανείς,
[θα τον καθαρίσουν οι μετριοπαθείς Γιρονδίνοι, αντίπαλοι και σφοδροί επικριτές.
Ο επταετής Αγγλογαλλικός πόλεμος που προηγήθηκε των επαναστάσεων,
[ήταν αφετηρία ενός εφιάλτη για τους απανταχού βασιλιάδες και βολεμένους,
δηλαδή τα έξοδα αυτού του πολέμου αναγκάσαν Αγγλία και Γαλλία
[να αυξήσουν φόρους σε Αμερικανούς αλλά και σε Γάλλους, ήδη πεινασμένους,
με αποτέλεσμα... να πάρουν τα όπλα πρώτοι οι Αμερικανοί,
[να χάσει για πάντα ο Άγγλος βασιλιάς τις χρυσοφόρες αποικίες,
Κάπως έτσι γεννιέται το θεριό, πούχε τον πρώτο λόγο στην Εθνοσυνέλευση,
- Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται καί παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
- Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.
- Άρθρο 3- Το Έθνος είναι η αποκλειτική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.
- Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
- Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.
- Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.
- Άρθρο 7. Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.
- Άρθρο 8 - Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.
- Άρθρο 9 - Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.
- Άρθρο 10 - Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.
-Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.
- Άρθρο 12 - Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.
- Άρθρο 13 - Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους
- Άρθρο 14 - Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, ν’αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.
- Άρθρο 15 - Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.
- Άρθρο 16 - Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.
- Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.
[και στη Γαλλία, ταρακουνήθηκαν, χάσαν καλάθια και αυγά, αφέντες και βασιλιάδες,
χάσανε και τον ύπνο τους, βλέπαν εφιάλτες με αλυσίδες και μ’ αγχόνες
[γαλαζοαίματοι, επίσκοποι, αρχιεπίσκοποι, ηγούμενοι, 5-6 κάπου χιλιάδες,
και οι περίπου 200.000 ευγενείς, κάτοχοι αξιωμάτων και προσοδοφόρων θέσεων
[με εισοδήματα και αργομισθίες, που τρώγανε του καλού καιρού.
Τον 18ο αιώνα οι κάτοικοι της Γαλλίας διακρίνονταν στους προνομιούχους,
[που αποτελούσαν μικρή μειοψηφία, περίπου το 2% του πληθυσμού,
κατείχαν όμως την περισσότερη γη, είχαν όλα τα αγαθά, και ζούσαν
[μια προκλητικά χλιδάτη σπάταλη ζωή εις βάρος ενός πάμπτωχου λαού.
Κάποτε πια στο χτένι σαν έφτασε ο κόμπος... κει που δεν πήγαινε άλλο,
[οι πεινασμένοι άρπαξαν τσουγκράνες, χασαπομάχαιρα, φτυάρια και με οργή,
δεν άφησαν όρθιο τίποτα, πήραν φωτιά τσεκούρια και γκιλοτίνες,
[πάνε οι χορτασμένοι περουκάτοι, πάνε οι Βασιλιάδες πάνε και οι Αυλικοί,
ενώ οι επαναστάτες που τώρα ήταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού,
[ορίσαν κουμάντα, και πετσοκόβαν αβέρτα τους πρώην καταπιεστές.
Μα, αρχίσαν να καρατομούν και τους παρήκοους δικούς τους συναγωνιστές,
[και τα επόμενα χρόνια θα κόψουν και το κεφάλι ο ένας του άλλου οι διοικητές
του διοικητήριου ή διευθυντήριου ή κάπως έτσι, διαδοχικά δε, θα απαγχονιστούν,
[Δαντών, Ροβεσπιέρος, Ζαν Ζυστ και προηγουμένως ο Μαρά, ο οποίος μαθές,
δεν πήγε από γκιλοτίνα, όχι πως ήταν τυχερός, ούτε πως τον λυπήθηκε κανείς,
[θα τον καθαρίσουν οι μετριοπαθείς Γιρονδίνοι, αντίπαλοι και σφοδροί επικριτές.
Ο επταετής Αγγλογαλλικός πόλεμος που προηγήθηκε των επαναστάσεων,
[ήταν αφετηρία ενός εφιάλτη για τους απανταχού βασιλιάδες και βολεμένους,
δηλαδή τα έξοδα αυτού του πολέμου αναγκάσαν Αγγλία και Γαλλία
[να αυξήσουν φόρους σε Αμερικανούς αλλά και σε Γάλλους, ήδη πεινασμένους,
με αποτέλεσμα... να πάρουν τα όπλα πρώτοι οι Αμερικανοί,
[να χάσει για πάντα ο Άγγλος βασιλιάς τις χρυσοφόρες αποικίες,
να ξεσηκωθούν οι Γάλλοι το 1789, να ακολουθήσουν κι άλλοι λαοί…
[να ζητούν όλου του κόσμου οι κολασμένοι ισότητες, αδελφότητες και ελευθερίες.
Όμως ας δούμε τι έγινε την πρώτη εκείνη τη χρονιά αλλά και τις επόμενες,
{και πως χειρίστηκαν τις τύχες όλων οι πρώην καταπιεσμένοι,
σαν πήραν την εξουσία χάρις στην απληστία των ευγενών, που προσπαθήσαν
[να μη δίνουνε φόρους, δηλαδή που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.
Το “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος” έπαιξε τον πρώτο ρόλο,
[καθώς τα άδεια τα ταμεία της Γαλλίας οι φτωχοί, ήδη ξεζουμισμένοι,
ήταν ολοφάνερο πως δεν μπορούσαν να τα γεμίσουν αφού δεν είχαν,
[έτσι αποφασίζει ο βασιλιάς να δώσουν οι ευγενείς οι ματσωμένοι.
Μπαρούτι γίνανε οι καλομαθημένοι ευγενείς που ουδέποτε πληρώναν,
[και συνταχτήκανε με τους φτωχούς (!) ώστε μαζί να έχουνε πιο ισχυρή φωνή...
Όμως ας δούμε τι έγινε την πρώτη εκείνη τη χρονιά αλλά και τις επόμενες,
{και πως χειρίστηκαν τις τύχες όλων οι πρώην καταπιεσμένοι,
σαν πήραν την εξουσία χάρις στην απληστία των ευγενών, που προσπαθήσαν
[να μη δίνουνε φόρους, δηλαδή που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.
Το “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος” έπαιξε τον πρώτο ρόλο,
[καθώς τα άδεια τα ταμεία της Γαλλίας οι φτωχοί, ήδη ξεζουμισμένοι,
ήταν ολοφάνερο πως δεν μπορούσαν να τα γεμίσουν αφού δεν είχαν,
[έτσι αποφασίζει ο βασιλιάς να δώσουν οι ευγενείς οι ματσωμένοι.
Μπαρούτι γίνανε οι καλομαθημένοι ευγενείς που ουδέποτε πληρώναν,
[και συνταχτήκανε με τους φτωχούς (!) ώστε μαζί να έχουνε πιο ισχυρή φωνή...
Κάπως έτσι γεννιέται το θεριό, πούχε τον πρώτο λόγο στην Εθνοσυνέλευση,
[ο οργισμένος λαός, που καταβρόχθισε βασιλιά και ευγενείς μαζί,
όταν κατάλαβε ότι κατεστημένα και Λουδοβίκος τού παίζανε τον παπά
[με υποσχέσεις μούφες και παχιά λόγια... ότι τον κοροϊδεύαν δηλαδή.
Ήτανε Μάιος λοιπόν του 1789 που είπανε “Δεν Πληρώνω” οι ευγενείς,
[και με τη συναίνεση των πάντων συγκεντρωθήκαν πλούσιοι και φτωχοί,
να δούνε το τι θα γίνει με την πατρίδα, για την πατρίδα, και εκεί …
[οι εκπρόσωποι 24.000.000 Γάλλων ανέστησαν την αιώνες νεκρή λαϊκή βουλή,
όταν κατάλαβε ότι κατεστημένα και Λουδοβίκος τού παίζανε τον παπά
[με υποσχέσεις μούφες και παχιά λόγια... ότι τον κοροϊδεύαν δηλαδή.
Ήτανε Μάιος λοιπόν του 1789 που είπανε “Δεν Πληρώνω” οι ευγενείς,
[και με τη συναίνεση των πάντων συγκεντρωθήκαν πλούσιοι και φτωχοί,
να δούνε το τι θα γίνει με την πατρίδα, για την πατρίδα, και εκεί …
[οι εκπρόσωποι 24.000.000 Γάλλων ανέστησαν την αιώνες νεκρή λαϊκή βουλή,
τη θέληση του λαού που ως τότε αρχόντοι και παραρχόντοι την είχανε γραμμένη,
[έτσι πατήσαν πόδι, Εθνοσυνέλευση τη σύναξη βαφτίσαν και είπαν “στο εξής
[έτσι πατήσαν πόδι, Εθνοσυνέλευση τη σύναξη βαφτίσαν και είπαν “στο εξής
Σύνταγμα η χώρα θάχει”… για να κερδίσει χρόνο ο άναξ πάει με τα νερά τους,
[λέει σε όλα “Ναι”, ενώ προετοίμαζε τρόπους της λαϊκής συντριβής.
Ποιος είδε το θεριό και δεν το εφοβήθηκε, τους γίγαντες τους κάναν νάνους
[σαν βγήκαν στους δρόμους τον Ιούλιο οι εξαθλιωμένες και οι εξαθλιωμένοι,
κι όταν “βαράτε στο ψαχνό” παραγγέλει το στέμμα στις δυνάμεις του Παρισιού,
[λέει σε όλα “Ναι”, ενώ προετοίμαζε τρόπους της λαϊκής συντριβής.
Ποιος είδε το θεριό και δεν το εφοβήθηκε, τους γίγαντες τους κάναν νάνους
[σαν βγήκαν στους δρόμους τον Ιούλιο οι εξαθλιωμένες και οι εξαθλιωμένοι,
κι όταν “βαράτε στο ψαχνό” παραγγέλει το στέμμα στις δυνάμεις του Παρισιού,
[ο διοικητής πρίγκηπας ντε Κοντί τον αγνοεί, σύξυλο τ' αφήνει κι ακόμη περιμένει.
Ιστορία και ιστορικοί πνίγουν το γεγονός μην αναφέροντας τον πρίγκηπα Ντε Κοντί,
[όμως χάρις σ’ αυτόν άλλαξε ο κόσμος, και κάθε είδους σκλάβος θα ελευθερωθεί.
Η Παριζιάνικη φρουρά τώρα σύσσωμη, στην επανάσταση προσχωρεί,
[τα πλήθη οπλίζονται, βιαιοπραγίες, καταστροφές, δολοφονίες, εμπρησμοί,
η ανεξέλεγκτη βία σε κάθε δρόμο, κάθε πλατεία ήτανε γεγονός,
[πλήρης κατάρρευση της έννομης τάξης, η εθνοσυνέλευση θα θορυβηθεί,
και για να ανατραπεί το χάος καταργεί όλα τα δικαιώματα των έως τότε “εκλεκτών”,
[και διακηρύσσει τα "Δικαιώματα του Ανθρώπου"* τα οποία λίγο-πολύ
Ιστορία και ιστορικοί πνίγουν το γεγονός μην αναφέροντας τον πρίγκηπα Ντε Κοντί,
[όμως χάρις σ’ αυτόν άλλαξε ο κόσμος, και κάθε είδους σκλάβος θα ελευθερωθεί.
Η Παριζιάνικη φρουρά τώρα σύσσωμη, στην επανάσταση προσχωρεί,
[τα πλήθη οπλίζονται, βιαιοπραγίες, καταστροφές, δολοφονίες, εμπρησμοί,
η ανεξέλεγκτη βία σε κάθε δρόμο, κάθε πλατεία ήτανε γεγονός,
[πλήρης κατάρρευση της έννομης τάξης, η εθνοσυνέλευση θα θορυβηθεί,
και για να ανατραπεί το χάος καταργεί όλα τα δικαιώματα των έως τότε “εκλεκτών”,
[και διακηρύσσει τα "Δικαιώματα του Ανθρώπου"* τα οποία λίγο-πολύ
όλες οι χώρες (αλλοίμονο, πολλές μόνο για τα μάτια) τα υιοθετήσανε,
[κι άλλες να τα σέβονται, στο κάπου-κάπου, ανάλογα πότε τις συμφέρει δηλαδή.
Η επεισοδιακή αυτή ιστορικά χρονιά θα κλείσει όταν περί τα τέλη Δεκεμβρίου,
[η Συντακτική Συνέλευση πλέον των επαναστατών μεταξύ άλλων θα αποφασίσει,
οι απόγονοι των σφαγιασθέντων Ουγενότων της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου,
[δηλαδή ο κάθε Γάλλος Προτεστάντης, με τα πιστεύω του ελεύθερος να ζήσει
και ούτε Λουδοβίκοι, ούτε Αικατερίνες των Μεδίκων, ούτε ιεροεξεταστές...
[κανένας αφέντης σφάζοντάς τους να μην μπορεί από το χάρτη να τους σβήσει.
Η επεισοδιακή αυτή ιστορικά χρονιά θα κλείσει όταν περί τα τέλη Δεκεμβρίου,
[η Συντακτική Συνέλευση πλέον των επαναστατών μεταξύ άλλων θα αποφασίσει,
οι απόγονοι των σφαγιασθέντων Ουγενότων της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου,
[δηλαδή ο κάθε Γάλλος Προτεστάντης, με τα πιστεύω του ελεύθερος να ζήσει
και ούτε Λουδοβίκοι, ούτε Αικατερίνες των Μεδίκων, ούτε ιεροεξεταστές...
[κανένας αφέντης σφάζοντάς τους να μην μπορεί από το χάρτη να τους σβήσει.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Γιρονδίνοι, το συντηρητικό πολιτικό κόμμα που έδρασε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Οι πιο πολλοί από τους αρχηγούς του προέρχονταν από την περιοχή Γιρόνδη, εξού και τ’ όνομα. Συγκροτήθηκαν κατά τη Νομοθετική συνέλευση τον Οκτώβριο του 1791 και υποστήριζαν την επικράτηση της συνταγματικής βασιλείας. Με την επικράτηση των ακραίων επαναστατών πολλοί οδηγήθηκαν στη λαιμητόμο ακόμα και σαν επαναστάτες !
* Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη: Εμπνευσμένα από την διακήρυξη της αμερικανικής επανάστασης του 1776 και του φιλοσοφικού πνεύματος του 18ου αιώνα. Σημειώνουν το τέλος του Παλαιού Καθεστώτος και την αρχή μιας νέας περιόδου.
Οι αντιπρόσωποι του γαλλικού λαού, συγκεντρωμένοι σε Εθνική Συνέλευση, επειδή πιστεύουν ότι η άγνοια, η λήθη και η περιφρόνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι οι αποκλειστικοί λόγοι της κοινής δυστυχίας και της διαφθοράς των κυβερνήσεων, αποφάσισαν να εκθέσουν σε μια επίσημη διακήρυξη τα φυσικά, αναπαλλοτρίωτα και ιερά δικαιώματα του ανθρώπου με τελικό σκοπό αυτή η διακήρυξη, μια και θα βρίσκεται συνέχεια μπροστά στα μάτια του κοινωνικού σώματος, να υπενθυμίζει σε όλους αδιάκοπα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Ακόμη σκοπεύει να καταστήσει τις αποφάσεις της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας περισσότερο σεβαστές, μια και θα μπορούν σε κάθε περίπτωση να συγκρίνονται με τον τελικό στόχο του κάθε πολιτικού θεσμού. Τέλος, η διακήρυξη αυτή αποβλέπει να στρέψει τις διεκδικήσεις των πολιτών, που θα στηρίζονται πια σε απλές αρχές και αναμφισβήτητες, προς τη στήριξη του Συντάγματος και προς το γενικό καλό. Επομένως, η Εθνική Συνέλευση μπροστά και κάτω από την προστασία του Ανωτάτου Όντος αναγνωρίζει και διακηρύσσει με 17 άρθρα τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη:
- Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται καί παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον.
- Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία.
- Άρθρο 3- Το Έθνος είναι η αποκλειτική πηγή κάθε εξουσίας. Καμία ομάδα ανθρώπων και κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκεί εξουσία που δεν απορρέει από το Έθνος.
- Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο ο,τιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
- Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.
- Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.
- Άρθρο 7. Κανένα άτομο δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να συλληφθεί ή να κρατηθεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει και σύμφωνα με τις διαδικασίες που προκαθορίζονται από αυτόν. Όσοι αιτούνται, εκδιώκουν, και εκτελούν αμέσως ή εμμέσως αυθαίρετες εντολές πρέπει να τιμωρούνται. Όπως επίσης, κάθε πολίτης ο οποίος καλείται ή συλλαμβάνεται εν ονόματι του νόμου πρέπει να συμμορφώνεται αμέσως, κάθε αντίσταση που προβάλλει όντας ομολογία ενοχής.
- Άρθρο 8 - Ο νόμος οφείλει να επιβάλλει ποινές που είναι αποκλειστικά και απόλυτα αναγκαίες. Κανείς δεν μπορεί να τιμωρηθεί παρά με νόμο που είχε θεσπιστεί πριν το αδίκημα και ο οποίος εφαρμόζεται νόμιμα.
- Άρθρο 9 - Επειδή κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί η ενοχή του, αν κριθεί αναγκαίο να συλληφθεί, κάθε αυστηρό μέτρο που δεν θα ήταν αναγκαίο για τη σύλληψή του απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο.
- Άρθρο 10 - Κανείς δεν πρέπει να διώκεται για τις πεποιθήσεις του, ακόμη και τις θρησκευτικές, εφ’όσον η εκδήλωσή τους δεν διαταράσσει τη δημόσια τάξη που ο νόμος έχει επιβάλλει.
-Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο.
- Άρθρο 12 - Η εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη κάνει αναγκαία την ύπαρξη μιας κρατικής εξουσίας. Άρα αυτή η εξουσία έχει θεσπιστεί για το καλό όλων και όχι για την ιδιωτική ωφέλεια αυτών, στους οποίους έχει ανατεθεί.
- Άρθρο 13 - Για τη συντήρηση της κρατικής εξουσίας και για τα έξοδα της διοίκησης μια κοινή συνεισφορά είναι αναγκαία. Η συνεισφορά αυτή πρέπει να είναι κατανεμημένη με δικαιοσύνη στους πολίτες, ανάλογα με τις δυνατότητές τους
- Άρθρο 14 - Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, αυτοπροσώπως ή με τους αντιπροσώπους τους, ν’αποδέχονται ελεύθερα την αναγκαιότητα της δημόσιας εισφοράς, να παρακολουθούν τη χρήση της και να καθορίζουν την ποσότητα, τη διάθεση, την είσπραξη και τη διάρκειά της.
- Άρθρο 15 - Η κοινωνία έχει το δικαίωμα να ζητήσει ευθύνη από κάθε δημόσιο λειτουργό για τον τρόπο που άσκησε το λειτούργημά του.
- Άρθρο 16 - Κάθε κοινωνία η οποία δεν έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών της και δεν έχει καθορίσει με ακρίβεια τη διάκριση των εξουσιών, δεν μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη.
- Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση.
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.