1459 Αιγαίο
Γ ενουάτες, Τούρκοι Βενετοί,
καθένας τους κάποιο νησί
στο Αιγαίο, κατέχει και εισπράττει,
όσο μπορεί, αυτός χαράτσι,
κι από τους Έλληνες,
[ζητάν να τους τα ''φέρουν''
που ασφυκτιούνε χρόνια και υποφέρουν.
Το χίλια τετρακόσια πενήντα εννιά,
Σάμος και Σαμοθράκη,
[τα δύο τελευταία χριστιανικά νησιά,
κυριεύονται από τον Ζάγανο Πασά...
Πολλά είν' τα σαγόνια που εμασήσαν απ' αυτά,
αρκετά άλλαξαν χέρια, κι ας πούμε αναλυτικά,
ποια η παρέλαση των αφεντικών... Μία παράτα των Φράγκων (Βουργουνδών),
των Φλαμανδών, Γενουατών και Λομβαρδών,
των Βενετών, Καταλανών, Φλωρεντινών,
των Ναβαρραίων* μισθοφόρων,
[και των Ναϊτών των ιπποτών.
Όλοι τους Δυτικοί, Ρωμαιοκαθολικοί,
που αναγνώριζαν τον Πάπα,
[θρησκευτικό ηγέτη δηλαδή.
_________________
Πριν τον Ζάγανο, συγκεκριμένα μιά τριετία,
η περίφημη ''θαλασσινή Σταυροφορία''
ξεκινά, μετά από αιφνίδια πρωτοβουλία,
του Πάπα Κάλλιστου του τρίτου....
Επικεφαλής, αντί ναυάρχου,
[του Σταυροφορικού στολίσκου,
ένας Καρδινάλιος* πλέει στο Αιγαίο, *Λουντοβίκο Σκάραμπι
που για τα λιμάνια του το θεωρούν πολύ σπουδαίο,
ώστε να ελέγχουν τον διεθνή δρόμο του εμπορίου.
Στόχος του Σταυροφορικού πολεμικού σχεδίου
είναι του αρχιπέλαγου τα νησιά,
που θέλουν βάσεις ανεφοδιασμού σ' αυτά.
Παίζονται πολλαπλά συμφέροντα,
απ' του απλού του Δημογέροντα,
ως του Σουλτάνου και του Δόγη..
Όπως και των Γενουατών,
[που όπως συμφωνούν κι οι διεθνολόγοι,
απομονώνονταν εμπορικά υπό των Βενετών,
όπου η αρπακτικότητα αυτών,
κάνει κουμάντο επί μακρόν...
Έτσι και πάλι τώρα ''με τον στολίσκο τον μικρόν,
του Ποντίφικος τον 'Άγιον Στόλον",
ετούτοι διεκδικούν το Αιγαίον όλον.'' !
Όσα νησιά οι χριστιανοί και αν λυτρώσουν
από τους Τούρκους,
[κι όσους κι αν διώξουν,
από τους ίδιους τελικά θα ανακτηθούν,
καθώς επανειλημμένως,
[τους Σταυροφόρους αυτοί νικούν...
Τους Έλληνες και τους Λατίνους κατοίκους,
[άγρια τους τυραννούν
στην Ίμβρο και στην Λήμνο δε όλους τους Ιταλούς δολοφονούν !
Στη Θάσο και στη Σαμοθράκη που παραμέναν φραγκικές φρουρές,
σύντομα ο Ζάγανος πασάς τις εκκαθάρισε κι αυτές.
1459 Άλβα Λόγκα (Ιταλία)
Χ ίλια τετρακόσια πενήντα εννιά
και λέν πως τούτη τη χρονιά,
και λέν πως τούτη τη χρονιά,
τυπώθηκε, πρώτη φορά,
(ίσως στα τυπογραφεία
του Γουτεμβέργιου),
[η περί τον Αινεία
[η περί τον Αινεία
Βιργιλιο-παραμυθολογία,
η περιβόητη "Αινειάδα δηλαδή"....
Πολιτικο-προπαγάνδα ήτανε,
[στη μακρινή εκείνη εποχή
καθώς δεν είχανε ακόμα την τιβή,
διάφορα γεγονότα και καταστάσεις να παραποιεί,
κατά πως τα θέλουν πάντα οι ισχυροί...
και παραθέτω τα γεγονότα εν ριπή.
Μια μοιρασμένη αυτοκρατορία ήταν η Ρωμαϊκή,
και σε τρία κομμάτια ή έκτασή της είχε κατατμηθεί,
πριν γίνει πλανητάρχης ο Οκταβιανός,
(κατά κοινή ομολογία της δυναστείας του ο πιο τρανός),
όπου διοικούσε το ένα τρίτο μόνο, με ημι-δικτατορία,
και τ' άλλα δυό τρίτα οι άλλοι από την τριανδρία,
ο Μάρκος Αντώνιος και ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος,
[οι τρεις σκληροί,
που εκδικήθηκαν το φόνο του Ιούλιου Καίσαρα
[μετά από μάχη εμφυλιακή.
Δεν άργησαν πολύ ν' αρπαχτούνε,
[και ν' αρχίσουν μεταξύ τους πόλεμο νέο ανηλεή.
Ο φαντασμένος Οκταβιανός βλέπει,
[πως η αχανής αυτοκρατορία,
που εκτεινόταν απ' την Αγγλία,
[ως την Μεσοποταμία,
δεν είχε την ανάλογη του μεγέθους της, ιστορία,
και σκέφτηκε πώς στο μέλλον θα πουλούσαν μούρη
[σε Έλληνες στη καφετερ-ί-α,
οι απόγονοι των κοσμοκρατόρων Ρωμαίων σε μιά δισχιλιετία ??
Θυμήθηκε τον Βιργίλιο τον παλιό του συμμαθητή,
φιλόσοφο, ποιητή και των γραμμάτων κορυφή...
Στέλνει τους πραιτωριανούς του και τού τον φέρνουν στη στιγμή.
- ''Βιργίλιε Μάρωνα Πόπλιε,
[άκου, του λέει με προσοχή,
θέλω μια ένδοξη για τους Ρωμαίους ιστορία να γραφτεί,
και σύντομα....
[μην κινδυνέψει η σοφή σου κεφαλή...''
- ''Μα εξοχώτατε, του λέει δειλά και με τρεμάμενη φωνή,
αφού δεν έχουμε ''ιστορία''... πως θα γραφτεί ?''
''Να πα να βρείς'', ωρύεται με θυμό κι οργή,
''πως έχουνε οι ¨Ελληνες, πιο μάγκες είναι αυτοί ?''
Τι να σου κάνει ο καψερός,
βουτάει Οδύσσεια και Ιλιάδα...
[και "κόπυ-πέϊστ"* βάζει μπρός. *αντιγραφή
η περιβόητη "Αινειάδα δηλαδή"....
Πολιτικο-προπαγάνδα ήτανε,
[στη μακρινή εκείνη εποχή
καθώς δεν είχανε ακόμα την τιβή,
διάφορα γεγονότα και καταστάσεις να παραποιεί,
κατά πως τα θέλουν πάντα οι ισχυροί...
και παραθέτω τα γεγονότα εν ριπή.
Μια μοιρασμένη αυτοκρατορία ήταν η Ρωμαϊκή,
και σε τρία κομμάτια ή έκτασή της είχε κατατμηθεί,
πριν γίνει πλανητάρχης ο Οκταβιανός,
(κατά κοινή ομολογία της δυναστείας του ο πιο τρανός),
όπου διοικούσε το ένα τρίτο μόνο, με ημι-δικτατορία,
και τ' άλλα δυό τρίτα οι άλλοι από την τριανδρία,
ο Μάρκος Αντώνιος και ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος,
[οι τρεις σκληροί,
που εκδικήθηκαν το φόνο του Ιούλιου Καίσαρα
[μετά από μάχη εμφυλιακή.
Δεν άργησαν πολύ ν' αρπαχτούνε,
[και ν' αρχίσουν μεταξύ τους πόλεμο νέο ανηλεή.
Ο φαντασμένος Οκταβιανός βλέπει,
[πως η αχανής αυτοκρατορία,
που εκτεινόταν απ' την Αγγλία,
[ως την Μεσοποταμία,
δεν είχε την ανάλογη του μεγέθους της, ιστορία,
και σκέφτηκε πώς στο μέλλον θα πουλούσαν μούρη
[σε Έλληνες στη καφετερ-ί-α,
οι απόγονοι των κοσμοκρατόρων Ρωμαίων σε μιά δισχιλιετία ??
Θυμήθηκε τον Βιργίλιο τον παλιό του συμμαθητή,
φιλόσοφο, ποιητή και των γραμμάτων κορυφή...
Στέλνει τους πραιτωριανούς του και τού τον φέρνουν στη στιγμή.
- ''Βιργίλιε Μάρωνα Πόπλιε,
[άκου, του λέει με προσοχή,
θέλω μια ένδοξη για τους Ρωμαίους ιστορία να γραφτεί,
και σύντομα....
[μην κινδυνέψει η σοφή σου κεφαλή...''
- ''Μα εξοχώτατε, του λέει δειλά και με τρεμάμενη φωνή,
αφού δεν έχουμε ''ιστορία''... πως θα γραφτεί ?''
''Να πα να βρείς'', ωρύεται με θυμό κι οργή,
''πως έχουνε οι ¨Ελληνες, πιο μάγκες είναι αυτοί ?''
Τι να σου κάνει ο καψερός,
βουτάει Οδύσσεια και Ιλιάδα...
[και "κόπυ-πέϊστ"* βάζει μπρός. *αντιγραφή
Δεν περιορίστηκε όμως σ' αυτά,
απ' του Απολλώνιου του Ρόδιου τα Αργοναυτικά,
παίρνει, μα κι απ' άλλους Έλληνες τραγικούς,
ακόμη κι από δικούς του συνάδελφους, τους πιο καλούς,
όπως τον Έννιο, τον Λουκρήτιο και άλλους,
και φτιάχνει έναν αχταρμά, με διάλογους μεγάλους.
Πέραν της Βιργιλίου παραμυθολογίας,
πως τάχα ο Τρώος Αινείας,
[ήταν της αυτοκρατορίας
γεννήτωρ, ήρως και ιδρυτής,
της κοσμοκράτορος της Ρωμαϊκής,
ας ερευνήσουμε τι έγινε στ' αλήθεια εκεί,
στη Ρώμη, και στην περί αυτήν περιοχή.
πως τάχα ο Τρώος Αινείας,
[ήταν της αυτοκρατορίας
γεννήτωρ, ήρως και ιδρυτής,
της κοσμοκράτορος της Ρωμαϊκής,
ας ερευνήσουμε τι έγινε στ' αλήθεια εκεί,
στη Ρώμη, και στην περί αυτήν περιοχή.
Πάμε στου Λάτιου την ιστορική
της Ιταλίας περιοχή,
που εναλλάσσονταν διάφοροι λαοί,
γιατί 'ταν εύφορη η γη..
και τους αδύναμους υπέτασσαν ισχυροί.
Γινόντουσαν μαλλιά κουβάρια,
και σφάζονταν τα παλληκάρια,
ο ένας τον άλλον να εξοστρακίσει,
της Ιταλίας περιοχή,
που εναλλάσσονταν διάφοροι λαοί,
γιατί 'ταν εύφορη η γη..
και τους αδύναμους υπέτασσαν ισχυροί.
Γινόντουσαν μαλλιά κουβάρια,
και σφάζονταν τα παλληκάρια,
ο ένας τον άλλον να εξοστρακίσει,
ο ένας τον άλλον να αφανίσει,
και με το πέρασμα αιώνων,
άντε να βρεις ποίων προγόνων
κράμα,
[είναι οι κάτοικοι οι σημερινοί,
[είναι οι κάτοικοι οι σημερινοί,
που ονομάζονται Ιταλοί...
Οι πρόγονοι πάρα πολλοί,
Οι πρόγονοι πάρα πολλοί,
Όσκιοι, Ετρούσκοι και Τορίνοι,
Λίγυρες, Σικελοί, Λατίνοι,
Φαλίσκοι, Αίκουοι, Μαρσοί,
Ρουτούλοι, Όμβροι,
[κι Έλληνες (!) αρκετοί..
Λίγυρες, Σικελοί, Λατίνοι,
Φαλίσκοι, Αίκουοι, Μαρσοί,
Ρουτούλοι, Όμβροι,
[κι Έλληνες (!) αρκετοί..
__________
Η Άλβα Λόγκα του Λατίου ήταν η πόλη
που άρχισε η ιστορία όλη.
Για τρεις αιώνες και παραπάνω,
γίναν οι πόλεμοι,
[που αναφέρονται πιο πάνω..
Μαζί με άλλες πόλεις θα χαθεί,
τι και αν ήταν η πιο παλιά και ισχυρή,
σ' όλη εκείνη την περιοχή.
Όταν η Ρώμη πια θα κτιστεί,
στα δέκα μίλια μακριά απ' αυτή,
οι Λατίνοι* που θα τη κτίσουν,
το όνομά της θα αποκτήσουν,
και σαν ''Ρωμαίοι'' θε να λιανίσουν,
Η Άλβα Λόγκα του Λατίου ήταν η πόλη
που άρχισε η ιστορία όλη.
Για τρεις αιώνες και παραπάνω,
γίναν οι πόλεμοι,
[που αναφέρονται πιο πάνω..
Μαζί με άλλες πόλεις θα χαθεί,
τι και αν ήταν η πιο παλιά και ισχυρή,
σ' όλη εκείνη την περιοχή.
Όταν η Ρώμη πια θα κτιστεί,
στα δέκα μίλια μακριά απ' αυτή,
οι Λατίνοι* που θα τη κτίσουν,
το όνομά της θα αποκτήσουν,
και σαν ''Ρωμαίοι'' θε να λιανίσουν,
τους πάντες....
και πρώτα τους λοιπούς Λατίνους...
Όπως στη ζούγκλα, στου κάποιου κτήνους
τη θέα, τα ζώα σκιάζονται, τρέμουν,
τη θέα, τα ζώα σκιάζονται, τρέμουν,
έτσι στον κόσμο, καθώς διαβαίνουν,
αήττητοι πάντοτε οι Ρωμαίοι,
κάθε αντίσταση καταρρέει,
κι από τις στήλες του Ηρακλή* *Γιβλαρτάρ
μέχρι την λάγνα Ανατολή,
δηλώνουν..... όλοι υποταγή.
''Κύριοι'' πλέον τώρα,
[είν' στη μισή τη γη
και Ρωμαίοι, θα ονομαστούν
[είν' στη μισή τη γη
και Ρωμαίοι, θα ονομαστούν
[όσοι είχανε κατακτηθεί
για να πληρώνουν ασυζητητί,
άπαντες, φόρους αμελλητί.
Απίστευτο,
[μετά αιώνες θάρθει η στιγμή,
που η ιστορία δεν θ' αναφέρει ούτε γραμμή,
πως των Ρωμαίων το όνομα έχουν κάποιοι λαοί,
και απορεί κανείς...
[πώς έχουνε τελείως χαθεί ?
Η εξήγηση βέβαια είναι απλή,
''όνομα'' ήταν και όχι ράτσα, ούτε φυλή.
που η ιστορία δεν θ' αναφέρει ούτε γραμμή,
πως των Ρωμαίων το όνομα έχουν κάποιοι λαοί,
και απορεί κανείς...
[πώς έχουνε τελείως χαθεί ?
Η εξήγηση βέβαια είναι απλή,
''όνομα'' ήταν και όχι ράτσα, ούτε φυλή.
Εδάφη, που αιώνες κυριαρχούσανε αυτοί,
αν εξωγήινος επισκεφτεί,
αν εξωγήινος επισκεφτεί,
κι έναν απόγονο θέλει να βρει,
να φέρει το όνομα Ρωμαίος,
θα ψάχνει στα σίγουρα ματαίως....
Ξέρω, θα πεις ότι το θέμα μου ήταν για Αινεία,
σαν όμως διαπίστωσα το παράδοξο,
[πως δεν υφίσταται πια Ρωμαϊκή ονομασία,
αναρωτήθηκα,
[δεν θάπρεπε να τόχω μάθει στα σχολεία ?,
μα όταν στη τάξη είχα μια τέτοια απορία,
αντί για απάντηση,
[έτρωγα μπούφλα, από τον Κύριο ή Κυρία.
Ξέρω, θα πεις ότι το θέμα μου ήταν για Αινεία,
σαν όμως διαπίστωσα το παράδοξο,
[πως δεν υφίσταται πια Ρωμαϊκή ονομασία,
αναρωτήθηκα,
[δεν θάπρεπε να τόχω μάθει στα σχολεία ?,
μα όταν στη τάξη είχα μια τέτοια απορία,
αντί για απάντηση,
[έτρωγα μπούφλα, από τον Κύριο ή Κυρία.
Προφανώς εκείνοι έτσι αντιδρούσαν
γιατί είτε για ''κάποια θέματα ηθελημένα δεν μιλούσαν'',
είτε και άλλα είναι εμφανές πως αγνοούσαν.
Το ''απορία ψάλτου βηξ'' έρχεται στο μυαλό μου,
και ως φαίνεται,
[το ξύλο δεν ήταν πάντα για το καλό μου.
Ήρθαν στο νου μου πάλι τα αστράκια,
και μου ανάψανε όλα τα λαμπάκια,
γιατί είτε για ''κάποια θέματα ηθελημένα δεν μιλούσαν'',
είτε και άλλα είναι εμφανές πως αγνοούσαν.
Το ''απορία ψάλτου βηξ'' έρχεται στο μυαλό μου,
και ως φαίνεται,
[το ξύλο δεν ήταν πάντα για το καλό μου.
Ήρθαν στο νου μου πάλι τα αστράκια,
και μου ανάψανε όλα τα λαμπάκια,
απ' τα χαστούκια, που ''για καλό μου'',
βροχή επέφτανε στο πρόσωπό μου....
βροχή επέφτανε στο πρόσωπό μου....
και κείνη η νεανική μου οργή,
διέξοδο, εδώ ψάχνει να βρει,
και βήμα,
[από κάποιον να ακουστεί,
και βήμα,
[από κάποιον να ακουστεί,
ελπίζοντας να μη βαρεθεί
ο αναγνώστης που θα υποστεί,
την, μάλλον για 'κείνον, περιττή
παρελθοντολογία μου,
[την βιωματική.
Των γνώσεών μου η πενία,
ήταν η αναμφισβήτητη αιτία,
που η διδασκαλεία για τον Αινεία,
στην ανώριμη την εφηβεία
μου προξενούσε μεγάλη ανία,
και για τον δάσκαλο μανία,
τον απόφοιτο του σχολαρχείου,
και βέβαια κάτοχο πτυχίου
εξ υπόπτου,
[και αγνώστου Πανεπιστημίου.
Αυτό δεν ήταν χάρακας, ήταν μικρό μαδέρι,
την, μάλλον για 'κείνον, περιττή
παρελθοντολογία μου,
[την βιωματική.
Των γνώσεών μου η πενία,
ήταν η αναμφισβήτητη αιτία,
που η διδασκαλεία για τον Αινεία,
στην ανώριμη την εφηβεία
μου προξενούσε μεγάλη ανία,
και για τον δάσκαλο μανία,
τον απόφοιτο του σχολαρχείου,
και βέβαια κάτοχο πτυχίου
εξ υπόπτου,
[και αγνώστου Πανεπιστημίου.
Αυτό δεν ήταν χάρακας, ήταν μικρό μαδέρι,
που όταν στη τάξη έμπαινε εκράταγε στο χέρι,
και μας κτυπούσε αλύπητα, σώμα-κεφάλι ο τύπος,
κι ακουγόταν ως την Αχαρνών του χάρακα ο χτύπος.
κι ακουγόταν ως την Αχαρνών του χάρακα ο χτύπος.
Μάρτυρα έχω τον συμμαθητή,
της Γαλλικής Ακαδημίας τον Μουμτζή,
που σα σκουπίδι, αφού τον έδειρε, τούχε φερθεί
τότε, και πριν μετονομαστεί
το Δεύτερο Γυμνάσιο, σε "Βίλα Αμαλία",
τότε όπου Βικτώρια αράζαμε στα σκασιαρχεία
τότε όπου Βικτώρια αράζαμε στα σκασιαρχεία
Καμάρωνε, κι ονόμαζε το ''ρόπαλο''* "Καλμόλ"* *τον χάρακα *παυσίπονο της εποχής
ενώ έπρεπε να τον διώκει, αστυνομία και Ιντερπόλ,
αυτόν τον, ''εκ των σπηλαίων'' υπάνθρωπο,
[δάσκαλο της Ωδικής.
[δάσκαλο της Ωδικής.
Υπήρξα θύμα κι εγώ ο δυστυχής,
πλήθος κτυπήματα δεχθείς,
εκ της αναμφισβήτητα κομπλεξικής,
και καταπτύστου αυτής,
του εν λόγω, συμπεριφοράς.
Αφού μας έδερνε,
[με μιάς
φύσαγε το "διαπασών"* *τονοδότης
κι αν συλλαμβάνετο κάποιος γελών,
πάλι δουλειά 'πιανε το ρόπαλο !
και υποτίθεται ότι ο βασανιστής,
ως άνθρωπος της μουσικής,
τύχαινε ευγενικής ψυχής.
Μια καθηγήτρια φρόκαλο*, *κακάσχημη
που είχα παραπονεθεί,
μου είπε, ''η εκπαίδευση αυτή,
σε κάνει άνθρωπο....
και.... σκάσε αναιδή !!''
Αναρωτιόμουν η δασκάλα τι να εννοεί,
και πούθε ήρθανε οι τύποι αυτοί,
και πούθε ήρθανε οι τύποι αυτοί,
δεν μοιάζαν και πολύ για εκπαιδευτικοί,
τόσο απάνθρωπα τα παιδιά να κοπανούν,
και τ' ανθρώπινα δικαιώματα ν' αγνοούν,
απουσία δε του σχολικού έλεγχου,[να τα καταπατούν...
Όπως και νάχει βγήκα ντουβάρι,
απ' το σχολείο κι όλο καμάρι,
πως τους την είχα, σίγουρα σκάσει
κι οι βουλές τους σε μένα,
[δεν είχαν περάσει...
κι οι βουλές τους σε μένα,
[δεν είχαν περάσει...
Τη ''γύμνια'' και τη θαμπή μου κρίση θα καταλάβω,
μετά από χρόνια, και έτσι τρέχω να προλάβω,
να συνδεθώ,
[με κάθε γνώσης την ''αλήθεια'',
να συνδεθώ,
[με κάθε γνώσης την ''αλήθεια'',
συγκρίνοντας και μελετώντας, με τη βοήθεια
κάθε πηγής, κάθε εντύπου και βιβλίου
κάθε πηγής, κάθε εντύπου και βιβλίου
τις διαφορετικές απόψεις,
[αντιπαραβάλλοντας αυτές με κείνες του σχολείου...
[αντιπαραβάλλοντας αυτές με κείνες του σχολείου...
________________________________________
* Αιγαίο, Τα μεγάλα κύματα, σύμφωνα με τον λεξικογράφο Ησύχιο, λέγονται «αίγες». Στο γεμάτο φουρτούνες Αιγαίο η φαντασία των ανθρώπων παρομοίαζε τον αφρό των μεγάλων κυμάτων με λευκές γίδες που έτρεχαν αλαφιασμένες κάτω από τις ριπές των ισχυρών ανέμων προς τον «αιγιαλό». Αν και κάποιοι γλωσσολόγοι μιλούν για προελληνική αυτόχθονα ονομασία, το κυματόβρεχτο Αιγαίο Πέλαγος σε αντιδιαστολή με τη δύσκολη Μαύρη Θάλασσα που την είπαν Εύξεινο Πόντο, οι παλιοί ναυτικοί το ονόμασαν Άσπρη Θάλασσα.
Η περίοδος στο Αιγαίο από το 1204 έως το 1566 ή ακόμα 1669 και 1797, ως ακρότατο όριο τερματισμού της Λατινοκρατίας στον ελληνικό χώρο χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία δυτικών κυριάρχων.
Η περίοδος στο Αιγαίο από το 1204 έως το 1566 ή ακόμα 1669 και 1797, ως ακρότατο όριο τερματισμού της Λατινοκρατίας στον ελληνικό χώρο χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία δυτικών κυριάρχων.
Στις πηγές το όνομα Λατίνος προσδιορίζει γενικά τον δυτικό άνθρωπο, ανεξαρτήτως εθνικής υπόστασης, ενώ το όνομα Φράγκος ταυτίζεται με το Λατίνος και δηλώνει τον Δυτικοευρωπαίο. Τέλος το Φράγκος καταλήγει να δηλώνει τον γαλλόφωνο ή τον γαλλικής καταγωγής δυτικό.
Από την πρώτη επίσημη και καταγεγραμμένη μοιρασιά το φθινόπωρο του 1204 μ.Χ. προέκυψαν 2 μεγάλες σφαίρες επιρροής: των Ενετών, που αποδείχτηκε η μακροβιότερη και διέθετε την αόρατη συνοχή του εμπορίου, και των Φράγκων, που όμως ήταν κατακερματισμένοι και δίχως ουσιαστικά πολιτική στήριξη από τις πατρίδες τους.
Έτσι δημιουργήθηκε η Λατινή Αυτοκρατορία των Φράγκων και ένα μεγάλο και σχετικά ενιαίο ναυτικό κράτος (των Ενετών) στο Αιγαίο, σε νησιά, λιμάνια και παράλια.
Τα Γενουάτικα εμπορικά συμφέροντα όμως είναι πολύ σημαντικά. και η Γένοβα δεν μπορεί να δεχτεί, την εδραίωση της Βενετίας στον Ελλαδικό χώρο. Για αρκετά χρόνια επιδίδεται σε πολεμικές συγκρούσεις μαζί της. Οι πολεμική εμπλοκή των Γενουατών με τους Βενετούς δεν σταματάει ποτέ.
Η βοήθεια που συμφωνούν οι Γενουάτες να παρέξουν στον Μιχαήλ το Η' Παλαιολόγο, το 1261, προκειμένου να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους, με την υπογραφή της συνθήκης του Νυμφαίου στις 10 Ιουλίου 1261, είναι διαβατήριο για την διείσδυσή τους.
Εγκαθίστανται στον Γαλατά, στην Ανατολική ακτή του Κεράτιου κόλπου, ο οποίος εξελίσσεται γρήγορα στο σπουδαιότερο εμπορικό κέντρο της Γένοβας στην Ανατολή. Το 1266 φτάνει μέχρι τον Εύξεινο Πόντο, με σημαντικότερη κτήση εκείνη του Καφφά (Θεοδοσία) στη Κριμαία. Στα τέλη του 13ου αιώνα είναι εγκατεστημένοι στη Λήμνο, στη Χίο, στη Ρόδο και στην Ανάφη. Παρουσία έχουν ακόμα, στη Σάμο, Κω και Ικαρία, αλλά για μικρό διάστημα. Ραιδεστός, Θεσσαλονίκη, Φώκαια, Σμύρνη και Ανδραμύτιο συμπληρώνουν τις εμπορικές τους
* Ναβαρραίοι, Μια στρατιωτική μισθοφορική ομάδα οποία έδρασε τον 14ο αιώνα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αλλά κυρίως στον ελλαδικό χώρο, που εκείνη την εποχή βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των κρατιδίων που είχαν ιδρύσει οι Σταυροφόροι στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα. Την αποτελούσαν κυρίως στρατιώτες από τη Ναβάρρα (βόρεια περιοχή της Ισπανίας), τη Γασκώνη (νότια περιοχή της Γαλλίας) και την Καταλωνία, ενώ συμμετείχαν και Σικελοί.
Σε νεότερες πηγές αναφέρονται και ως Εταιρεία των Ναβαρραίων, παρόλο που ο όρος είναι μάλλον ανακριβής.
Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνταν επισήμως «Σύνδεσμος του πανευτυχούς στρατεύματος των Φράγκων των ευρισκομένων στη Ρωμανία» (Universitas fœlicis Francorum exercitus in partibus Romaniae existentibus), ενώ η τρέχουσα ονομασία τους ήταν Societas Francorum, ή Magna Societas, ή απλούστερα Compagna.
* Λατίνοι, Ένας από τους πλέον σημαντικούς αριοευρωπαϊκούς λαούς της Ιταλικής χερσονήσου κατά την Αρχαιότητα. Οι Λατίνοι ανήκαν στους λεγόμενους Πρωτο-ιταλικούς λαούς, που διείσδυσαν στην Ιταλική χερσόνησο, προερχόμενοι από την κεντρική Ευρώπη, γύρω στο 1200 π.Χ. σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη (βλ. για λεπτομέρειες λήμμα: Ιταλικοί λαοί).
* Πραιτωριανοί Στρατιώτες, εγκατεστημένοι στα ρωμαϊκά ανάκτορα. Αποτελούσαν τη φρουρά των Αυτοκρατόρων. Στην κυριολεξία ήταν εκείνοι που ανήκαν στον Πραίτορα. Η δύναμή τους έφτανε σε τέτοιο βαθμό που ανακήρυσσαν ή καθαιρούσαν τους Αυτοκράτορες. Το σώμα των στρατιωτών αυτών καταργήθηκε από το Μεγάλο Κωνσταντίνο.
* Βιργίλιος Μάρων Πόπλιος, Ο συγγραφέας και ποιητής του ρωμαϊκού έπους Αινειάς. Έντεκα χρόνια το έγραφε και πέθανε πριν το τελειώσει. Άφησε δε παραγγελία όχι μόνο να μην εκδοθεί, αλλά να καεί κιόλας. O Οκταβιανός όμως έδωσε εντολή να εκδοθεί όλα το έργο ως είχε, χωρίς καμία διόρθωση.
* Αινειάδα, Αινειάς, λατ Aeneis, Επικό ποίημα (έπος) γραμμένο από τον Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο, κατά παραγγελία του Οκταβιανού, του κατόπιν Αύγουστου στα τέλη του 1ου αιώνα π.Χ. (29 π.Χ. ως 19 π.Χ.).
Ο Βιργίλιος αντλεί υλικό από πολλές πηγές και κυρίως από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι μιμήθηκε τον Όμηρο, αναφορικά με τη δομή, το ύφος αλλά και την παρουσίαση ολόκληρων επεισοδίων (νεκρικοί αγώνες στο Βιβλίο V, επίσκεψη στον Κάτω Κόσμο στο Βιβλίο VI, περιγραφή της ασπίδας στο Βιβλίο VIII).
Κεντρικός ήρωας του Βιργίλιου είναι ο Αινείας. Βασικό θέμα είναι ο θρύλος πως ο Τρώας ήρωας Αινείας, μετά την πτώση της Τροίας και μακρές περιπλανήσεις, ιδρύει μια Τρωϊκή αποικία στο Λάτιο, περιοχή κάτω από τον Τίβερη, την Άλβα Λόγγα (Alba Longa, ) έδρα της ρωμαϊκής φυλής.
Τα έξι πρώτα βιβλία (οι περιπλανήσεις του Αινεία) έχουν ως πρότυπο την Οδύσσεια και τα άλλη έξι (πολεμικά επεισόδια για την κατάκτηση της Ιταλίας και εγκατάσταση του στο Λάτιο) την Ιλιάδα. Επίσης άντλησε στοιχεία από τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου, τους Έλληνες τραγικούς και τους αμέσως δικούς του προκατόχους, τον Έννιο, τον Λουκρήτιο και άλλους.
* Άλβα Λόγγα, Ο ποιητής μάς την παρουσιάζει σαν την μητρική πόλη της Ρώμης (που απείχε περίπου 20 χλμ. ΒΔ) και την ηγέτιδα δύναμη της περιοχής από τον 10ο μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ., οπότε υπέκυψε στην ισχύ των ρωμαϊκών όπλων και καταστράφηκε, σύμφωνα με την παράδοση (βλ. Διόδ. Σικελ. Η΄ απόσπ. 25), από τον Ρωμαίο βασιλέα Τούλλο Οστίλιο (Tullus Hostilius, 672-640 π.X.
Κατά τον 6ο αι. η Άλβα Λόγγα ήρθε σε σύγκρουση με τη Ρώμη, πόλη κι αυτή του Λατίου. Νικήθηκε κι η Ρώμη ολοκλήρωσε την κατάκτηση του Λατίου το 338 π.Χ. Από τότε το Λάτιο ακολούθησε την ιστορία της Ρώμης.
Βιβλιογραφία:
- Χαράλαμπος Συμεωνίδης, «Η Φράγκικη και Βενετική επίδραση», στο: Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας (επίμ. Μ.Ζ.Κοπιδάκης), εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.,
- Χρύσα Μαλτέζου, «Λατινοκρατούμενη Ελλάδα-Βενετικές και Γενουατικές κτήσεις», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών,
- Peter Lock, Οι Φράγκοι στο Αιγαίο 1204-1500,μτφρ. Γιώργος Κουτσουνέλος, εκδ.Ενάλιος, Αθήνα, 1998,
- Γιάννης Κορδάτος, Ακμή και παρακμή του Βυζαντίου εκδ.Μπουκουμάνης, Αθήνα, 1974
- Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ.Α. Αρχές και διαμόρφωσή του, Θεσσαλονίκη, 1961
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
