1499, Δεν θάτανε το "ξανθό γένος" που περιμέναμε

 

1499

Η σκοτεινότερη περίοδος
                                [της Ελληνικής ιστορίας
ήταν τα τετρακόσια χρόνια

                                       [της Τουρκοκρατίας.

Οι Σπαρτιάτες, οι πρώτοι,
                              [οι υπερήφανοι, οι μεγάλοι,
να σκύβουνε πλέον δουλικά
                                     [στον κάθε Αγά κεφάλι
όταν περνούσε δίπλα τους.....

                                  [Ναι μιλάμε για τέτοιο χάλι,
αλλά κι οι Αθηναίοι, οι απόγονοι του Περικλή,
να ραβδίζονται με την απόφαση κάθε Καδή* !                              *Τούρκος δικαστής

Άλλοτε αποκαλούσαμε

                             [βάρβαρους τους αλλοεθνείς,
μα τώρα ελπίδα ακουμπήσαμε στο "γένος

                   [το ξανθό" κι αναθαρρήσαμε εμείς.

             
Οι Τούρκοι ασύδοτοι άρπαζαν τα πάντα,

                              [μέχρι αγόρια και κορίτσια.
Τ' αγόρια να τα κάνουν Γενίτσαρους,

                                [αφού τα τουρκοποιήσουν
ώστε μελλοντικά τους πατεράδες τους

                                                  [να πολεμήσουν,
ενώ σε χαρέμια, οδηγούνταν τα κορίτσια,
των Οθωμανών να ικανοποιούν τα βίτσια.

Τους περήφανους ηγεμόνες των ηγεμόνων,
            [τους αυτοκράτορες της βασιλεύουσας ωρέ,
διαδέχτηκαν, τι κρίμα,  

                 [του Φαναριού οι προσκυνημένοι ... ουαί !                    

Τα περασμένα ο κάθε Έλληνας

                                            [απελπισμένος τα θυμάται,
μα ξάφνου φέτος στον αέρα κάποια ελπίδα

                                                               [σα να πλανάται...

Κάτι σπουδαίο γίνεται, κάτι νέο,

                       [σκάει στον ορίζοντα ετούτη τη χρονιά,

46 χρόνια μετά την Άλωση,

                            [το χίλια τετρακόσια ενενήντα εννιά.

Της Ευρώπης οι βασιλο-ηγεμόνες

                                             [οι Δυτικοί Χριστιανοί,
και επικεφαλής τους βέβαια

                                [του Άγιου Μάρκου οι Ενετοί,
αποφασίσαν φέτος με τους Τούρκους να τα βάνουν,
Ελληνικές καρδιές σκιρτήσαν,

                         [κι απ' τη χαρά τους λες πως σπάνουν.

Αρχίζει έτσι ο δεύτερος πόλεμος ο Ενετοτουρκικός,
και στο ακρωτήριο Αράξου,

                                  [στο κάβο-Πάπα γίνεται χαμός,
καθώς άγρια συγκρούονται 

                                       [οι δυό πανίσχυροι οι στόλοι,
και την αναπνοή τους οι Έλληνες

                                [μα κι οι Ευρωπαίοι, βαστάνε όλοι.

Της εποχής τους οι δύο ισχυροί, από τη μία
                           [οι Μουσουλμάνοι Οσμανλήδες-Οθωμανοί,
βάζοντας τον έμπειρο Κουρσάρο 

                                         [τον Μπαράκ για εμπροσθοφυλακή,
κι από την άλλη, οι Χριστιανοί της Δύσης, οι Ενετοί,

         [με τον Λοδεράνο ηγέτη, του Τούρκου να του τη βγει.

Φλεγόμενα σε λίγο, βαρώντας τα κανόνια τους 

                         [τα πλοία των επικεφαλής.. και τα δυό,                             

αύτανδρα, τα τεράστια πλεούμενα

                                       [πήραν το δρόμο για τον βυθό.

Ο τούρκικος στόλος, υπό τη διοίκηση
                                          [του καπουδάν Δαούδ πασά,
στους αρχιναύαρχο Γριμάνη*
                              [και στους Ενετούς ρίχνει στ' αυτιά,                          *Grimani

και η ρήση ο "Κλέψας του Κλέψαντος" 

                                          [στη πλήρη της εφαρμογή,
καθώς εδάφη του Ρωμαιο-Βυζαντίου

    [που απ' τους Σταυροφόρους είχαν κατακτηθεί,
τα παίρνει πίσω για πάρτη της τώρα,
                                  [η αυτοκρατορία η Οθωμανική.

Και λες τώρα εσύ... Δεν θάτανε ως φαίνεται
               [το "ξανθο-γένος" εκείνο που περιμέναμε,

και που μπορεί κι άλλα τριακόσια 

                               [τριάντα χρόνια να το αναμέναμε,
νάρθει μια τρόικα με πλοία και κανόνια,
                [αποτελούμενη από τρεις, μάλλον ξανθούς,
να κάψουνε στο Ναυαρίνου, τους βάρβαρους,
                          [υπερόπτες, κατακτητές Οθωμανούς.


Εκείνου του καιρού η τρόικα (καλά εντάξει... οι Θεσμοί)
                       [αντίθετα με την σημερινή, ήταν σε όλους μας συμπαθής,
δεν έμοιαζε με της Καρπαθοδρακουλιάρου και του Πολτομψενίδη,
     [της στέρησης και των συντάξεων πείνας, της τρόικας της μισητής.

Για να επανέλθω στο Ναυαρίνο... τί έγινε τότε 

                [οκτώ Οκτωβρίου 1827 σε όλους εμάς είναι γνωστό

μα, μια και τόφερε η κουβέντα
                           [σε κάποιες λεπτομέρειες θα ήθελα να σταθώ.

Το 1826 με το πρωτόκολο της Αγίας Πετρούπολης
                        [οι Βρεττανοί κι οι Ρώσοι επιτέλους αποφασίσαν,
και με το μισο καλό και το υπόλοιπο άγριο,
       [αυτονομία να δοθεί σε μας, από τους Τούρκους εζητήσαν.

Οι Οθωμανοί δια στόματος Σουλτάνου,
                      [τσαμπουκαλίδικα και απαξιωτικά τους απαντήσαν,
"άχρηστο κομμάτι χαρτί" το πρωτόκολλο ονομάσαν,

                                      [και στα μούτρα του Πρεσβευτή το τρίψαν.

Η άρνηση αυτή οδήγησε στην ευτυχή συγκυρία, 
                             [στη σωτήρια για μας Συνθήκη του Λονδίνου,

και στην αποστολή του τριεθνούς 
                                      [Χριστιανικού στόλου, προ του κινδύνου,

που παρά την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων,
                       [ο Σουλτάνος την γη τους κόντευε να ξαναρπάξει.

                                                                                 
Εκείνος ο στόλος έμελλε μία και για πάντα
                                [τον τσαμπουκά των Τούρκων να τον σπάσει,
και ο εξ Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο κολλητός των Τούρκων,
                                                              [στ' αυγά του πια να κάτσει,
αφού μας είχε ήδη παντού, στο Μεσσολόγγι
                                              [και στη Πελοπόννησο κατατσακίσει,
και κείνη την στιγμή, με τον μεγαλύτερο στόλο του,
                                       [μες τη Μεσόγειο, στη Πύλο είχε ποδίσει.

Η τύχη μας όμως κρυβόταν σε μία λεπτομέρεια, ο Κόδριγκτον,
                                [αρχηγός του στόλου, τον Κάνιγκ είχε συναντήσει,
τον Άγγλο πρευσβευτή στη Πόλη 
                           [τον Στράτφορντ Κάνιγκ, για το θέμα τάχανε μιλήσει,

και είχε παρουσιάσει στον Κόδριγκτον, την δική του ερμηνεία
                 [για του Λονδίνου την Συνθήκη, λέγοντας να τους τσακίσει
τους Τουρκο-αιγύπτιους αν δεν εισακουσθεί ο λόγος του,
                                    ["να μεταχειριστείτε, είπε επί λέξει, τα πυροβόλα",
αυτή φράση αποδείχτηκε μοιραία κι έγινε η αιτία για τη ναυμαχία,
                                                            [και τ' ακολουθήσαντα γεγονότα όλα.

_______________________________________________________________

                    για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

 Απόσπασμα από το έμμετρο έργο  

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας