1492
Στηριζόμενη σε υποθέσεις, όπως οι Τιμούχοι της Μασσαλίας,
«.... αληθινή δόξα είναι να κάνεις αυτό που αξίζει να
γραφεί, και να γράφεις αυτό που αξίζει να διαβαστεί».
γραφεί, και να γράφεις αυτό που αξίζει να διαβαστεί».
Γάιος
Πλίνιος Σεκούνδος,
Ρωμαίος Επιστήμονας
Ρωμαίος Επιστήμονας
[χρήματα βάζει, μετά σκέψη πολλή,
η βασίλισσα της Καστίλης και της Αραγωνίας Ισαβέλλα,
[ανοίγοντας του θρόνου το πουγκί,
Νά κόκα κόλες, Νά Μάρλμπορο, Νά βραβεία Όσκαρ,
[Νά ατομοβόμβες, Νά πύραυλοι διηπειρωτικοί,
Νά Ροκεντρόλ, Νά Νάσα, Νά φεγγάρι, Νά δορυφόροι,
[και σε τροχιά σταθμοί διαστημικοί...
Δεν πρόκειται να αναφερθώ καθόλου σε Κολόμβο,
[κονκισταδόρες, σφαγές των γηγενών και βέβαια σε χρυσό,
ή στην ναυαγισμένη Σάντα Μαρία,
[τους Ίνκας, τους Αζτέκους και στο Μεξικό,
διότι για την ανακάλυψη της Αμερικής,
[κονκισταδόρες, σφαγές των γηγενών και βέβαια σε χρυσό,
ή στην ναυαγισμένη Σάντα Μαρία,
[τους Ίνκας, τους Αζτέκους και στο Μεξικό,
διότι για την ανακάλυψη της Αμερικής,
[τα πλείστα όσα έχουν γραφτεί,
και δεν υπάρχει πιθανότητα από εμένα
[κάτι καινούργιο να ειπωθεί..
Να "πεταχτώ" λέω σε κάποια άλλη, παλιότερη,
και δεν υπάρχει πιθανότητα από εμένα
[κάτι καινούργιο να ειπωθεί..
Να "πεταχτώ" λέω σε κάποια άλλη, παλιότερη,
[εξερευνήσεων και ανακαλύψεων εποχή
που πάλι, φιλόδοξα, κάποια "νήματα" κινήθηκαν,
[σαν άνοιξε κάποιο πουγκί !
που πάλι, φιλόδοξα, κάποια "νήματα" κινήθηκαν,
[σαν άνοιξε κάποιο πουγκί !
Παρά την παραπληροφόρηση, εκ των διαφόρων τυραννιών,
[που έφτασε έως εμάς καταλογοκριμένη,
και εν γνώσει μου ότι από διαχρονικούς εθνο-εχθρούς μας,
[η ιστορική αλήθεια είν' ύπουλα διαστρεβλωμένη,
εγώ με την θολωμένη, λόγω ηλικίας, αντίληψη του χωροχρόνου,
[που έφτασε έως εμάς καταλογοκριμένη,
και εν γνώσει μου ότι από διαχρονικούς εθνο-εχθρούς μας,
[η ιστορική αλήθεια είν' ύπουλα διαστρεβλωμένη,
εγώ με την θολωμένη, λόγω ηλικίας, αντίληψη του χωροχρόνου,
έτσι μου βγήκε μία περιπλανώμενη,
[μέσα στο χρόνο, περίεργη ιστορία,
ρομαντικο-ιστορική, πότε να τρέχει προ Χριστού,
[πότε μετά, κι ενίοτε ως τη δική μας εποχή,
κι όπως τη σκέψη μου ποτέ κανείς,
[δε μπόρεσε να φυλακίσει,
αφού ασυλία έχει, όπως και η μεγάλη κόρη της, η ποίηση,
συχνά διαπλέουν οι δύο τους, θάλασσες, ωκεανούς...
[ελεύθερες πλανώνται στον αέρα,
σύνορα περνούν, βουνά,
[κι όλους τους νόμους κάνουνε πέρα.
Έτσι, στη Θούλη θα σε πάω, εννιά αιώνες πριν,
[μαζί με τον θαλασσοπόρο Φωκαιέα,
τον κασσιτερο-κυνηγό,
[τον Έλληνα-Μασσαλιώτη εξερευνητή Πυθέα...
Σαλπάραμε με μία πεντηκόντορο,
[που φτιάξανε, όπως εκείνες στην Ιωνία,
και με ογδόντα ελεύθερους και όχι σκλάβους πλήρωμα,
[με τρείς οβολούς τη μέρα μισθοδοσία.
Αργότερα "αρπάχτηκα" με τον Πυθέα γιατί τον έστειλε,
[από τη Μασσαλία η εκτελεστική εξουσία,
οι Τιμούχοι δηλαδή, να βρεί κασσίτερο,
[κι όχι να πα να βρεί τον Πόλο, με τα δικά τους πλοία.
Άγρια βριστήκαμε.... και ξεμπάρκαρα στην "Πεπηγυία θάλασσα",
[σε κάποια "Τέρα Ινκογνίτα, ή ίσως στη Νορβηγία,
στην άσπρη στέπα, στο καταχείμωνο, μέσα στα χιόνια,
[μέσα στους πάγους, μέσα στα κρύα..
Από το Ντόβερ, μπαίνω σε κότερο μικρό,
[και πλέοντας από Χάβρη μέσω του Σηκουάνα,
πάω Ρουέν, εκεί που κάψανε οι Προτεστάντες μια ηρωίδα,
[μία Καθολική, την "νύν" Αγία Ιωάννα,
την Ζαν ντ' Αρκ, προστάτιδα σήμερα ολόκληρης της Γαλλίας...
Στην αρχαία "Πάρισο", φτάνω μέσω αυτής
[της ποταμίσιας μεταφορο-ευκολίας,
που σήμερα "πόλη του φωτός" τη λένε, το ξακουστό Παρίσι... *ville lumière
απ' όπου ψωνίζω διάφορα στους καταναλωτικούς ναούς,
[όπως ένα μαντήλι "Ερμές", κι άρωμα "Νίνα Ρίτσι"...
Κάποιος περίεργος ίσως,
[δικαιολογημένα και ν' απορήσει,
μα, πώς αγοράζει δώρα κάποιος,
[όταν δεν έχει κάπου να τα χαρίσει ??
Πήρα και για το κότερο, όπου ταξίδεψα τσάμπα,
[δύο δοχεία μπογιά και μίνιο,
κι ενώ βολτάριζα στη "Ριβ Γκός", ώ του θαύματος,
[μούρη με μούρη πέσαμε με τον Πλίνιο !
τον Ρωμαίο επιστήμονα* με την ευρύτερη σημασία του όρου, *Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος
[όπως και συγγραφέα και στρατιωτικό,
ενίοτε ναύαρχο και γενικό κουμάντο σε στόλο,
[ή άλλοτε σε στολίσκο, πάντοτε όμως Ρωμαϊκό..
"Μα δάσκαλε μούπανε πως σκοτώθηκες, του είπα,
[στη μεγάλη έκρηξη στο Βεζούβιο..."
"Άστους να λένε..., μου απαντά, "απλώς βρήκα την ευκαιρία,
[και την κοπάνισα μες στο κομφούζιο...
Με κυνηγούσε η εφορία, γιατί μην νομίζεις ότι και τότε,
[δεν είχαμε έκτακτες εισφορές, ένφια,
τεκμήρια, ανοίγματα θυρίδων, σπιτιών, λογαριασμών,
[και άλλα τέτοια..."
"Μιά που σε βρήκα απρόσμενα, κάνε μου σε παρακαλώ τη χάρη,
γιατί στην εποχή μου, την ιστορία, κάποιοι Έλληνες,
[την έχουν κρυφό καμάρι,
κάποιοι Ευρωπαίοι την κάνουνε γαργάρα,
[κι όλοι μαζί από εμένανε την κρύβουν,
και άμα λάχει και ρωτήσω, οι γνώστες της αλήθειας,
[με βήματα μικρά την κάνουνε, και στρίβουν...
"Εγώ, μου λέει αγαπητέ, πλέον δεν ομιλώ γιατ' είμαι... πεθαμένος,
αλλά καλά.... γι αυτά που έγραψε ο φίλος μου Αλούπης,
[σε σας δεν μίλησε κανείς ευλογημένος ?
Άντε να κάνω μια εξαίρεση, αφού νοιάζεσαι,
[για σένα μόνο, νεοέλληνα αρπακολλατζή,
που το μυαλό σου με τα "παιχνίδια" και τους Σουλεϊμάν,
[το αποβλάκωσε η τιβή...
Αυτόν τον ξεχωριστό Σταύρο Π. Αλούπη,
[τον συγγραφέα ερευνητή,
τον βράβευσε ή Ευρωπαϊκή "ιντελιγκέντσια",
[για ό,τι στις έρευνές του είχε βρει,
ξεμπροστιάζοντας με αποδείξεις τους Ευρωπαίους ιστορικούς,
[για όσα εσκεμμένα είχαν αποκρυβεί...
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες που κάνατε, βρε αχαΐρευτοι, του 2004,
[και για αυτό η χώρα σας έχει καταχρεωθεί,
τον Κουμπερτέν, τότε, υπερηφάνως μνημονεύατε,
[και αναφέρατε, κάθε λεπτό,
πως οι αγώνες χάρις σ' αυτόν ξαναγεννήθηκαν,
[λίγο πριν τον αιώνα τον εικοστό...
Μούγκα όμως την κάνατε για τη "πρωτοβουλία" του ιδίου,
[το χίλια εννιακόσια είκοσι οκτώ, *1928
που με την αρωγή πνευματικών ιδρυμάτων της Ευρώπης,
[προκήρυξε παγκόσμιο διαγωνισμό,
"συγκεντρώσας" εκ προσφορών ένα σεβαστό,
[ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό,
και συγκεκριμένα από προσφορές του ιδρύματος Μπέρνατ-Μέτσε,
[της Βαρκελώνης και κυρίως της πόλης της Λωζάννης,
υπό την εποπτεία του προέδρου Μεγιεφέρ, του Εθνικού Συμβουλίου
[της Ελβετίας..... Για όλα αυτά σιωπή... δεν ξέρω αν με πιάνεις !
Στις 28/6/1928 δημοσιεύτηκε λοιπόν προκήρυξη διαγωνισμού,
[για να συγγράψουν οι διαγωνιζόμενοι πραγματεία,
σχετικά με την διείσδυση των Ελλήνων στην Ευρώπη,
[από Γαλλία και Ισπανία,
τότε, που οι αυτόχθονες, ήτανε χωρισμένοι, σε φυλές ακόμα,
[και είχανε αρχηγούς φυλάρχους.
Ο Αλούπης έκανε όλους τους Ευρωπαίους,
[γνωρίζοντες και μη.... να χάσουν τη μιλιά τους,
κερδίζοντας με τη μελέτη του, πανηγυρικά, το πρώτο το βραβείο,
[αλλά και την καρδιά τους..
"Τσακίσου τώρα..." συνεχίζει ο Πλίνιος,"...και πήγαινε
[να βρεις τον νικητή", ενώ μου έκλεινε την πόρτα τσαντισμένος...
Ψάχνοντας ώρες, τον βρήκα, κοντά στο Παρκ ντε Πρενς,
[στα βιβλία του νάναι σκυμμένος.
"Μ' έστειλε, του λέω, ο Πλίνιος, γιατί απαγορεύεται να μιλά,
[καθότι μου δήλωσε ότι είναι πεθαμένος"...
"....Κι 'γω τι είμαι ??" μου ανταπάντησε
[στα γέλια κατασκασμένος,
"...όμως, όπως και νάχει, μιά καί ένας Πατριώτης,
[Ίωνας μάλιστα, έψαξε να με βρει,
θα κάνω ότι περνάει απ' το χέρι μου
[σίγουρα να ικανοποιηθεί...
Άκου λοιπόν.... ήμουν εκείνος που τούλαχε ο κλήρος,
[μ' αποδείξεις, αδιάσειστες, στους Ευρωπαίους για να πει,
ότι στους Ίωνες, Ρόδιους, και Κρήτες*, *Μίνωες
[γενικώς στους Έλληνες δηλαδή,
οφείλεται, ότι απ' την κατάσταση που βρισκόντουσαν,
[είχαν ραγδαία εκπολιτιστεί,
τις καλύβες απ' άχυρο αφήσαν και πόλεις κτίσαν
[σύμφωνα με των Ρωμαίων την περιγραφή.
Τους απέδειξα ποιές ήταν η Λυών, Τουλούζ, Ρουέν,
[ποια η Αβινιόν και ποιο 'ταν το Παρίσι,
και πως οι Έλληνες, χωρίς αμφιβολία,
[τις πόλεις τούτες τις είχανε ονοματίσει,
μεταλαμπαδεύοντας του πολιτισμού το φως,
[όταν, είχαν στα Ευρωπαϊκά εδάφη διεισδύσει.
Γιατί δεν σου είπε ο Πυθέας, αφού με το καράβι του,
[στα βόρεια, ήρθατε μαζί,
ότι όσες πόλεις βρίσκονταν στον "δρόμο του Κασσίτερου",
[από τους Έλληνες είχανε χαραχθεί,
κι ότι απ' τα ποτάμια Σηκουάνα, Ροδανό, Γκερόν,
[που όλα είχαν ονόματα Ελληνικά... χωρίς υπερβολή
φέρνανε τον κασσίτερο όπως και το ήλεκτρο
[από τη Θούλη στην Ανατολή.
Στους ποταμούς αυτούς, ομοίως και στις πόλεις,
[αν ψάξεις την ετυμολογία,
με τις κατάλληλες βέβαια γνώσεις, θα εμφανιστεί μπροστά σου,
[η αρχαία Ελληνική ονομασία.
Ο Ιούλιος Καίσαρ με είχε σ' αυτή την έρευνα οδηγήσει,
μ' ένα ρεπόρτο* του.... που έστειλε στη Σύγκλητο, *αναφορά
[όταν τη Γαλατία όλη 'χε κατακτήσει κι ερευνήσει...
Άλλο οι Κέλτες και άλλο οι "Κελτοί",
[και το Κελτοί που ο Καίσαρ αναφέρει,
Οι Ευρωπαίοι το Κέλτες και το Κελτοί,
[το κάναν ένα, κατά 'πως τους συμφέρει,
κι όταν σ' αυτούς τα έσουρνε ανηλεώς ο Νίτσε,
[όλοι ρωτούσαν "... Μα τί να ξέρει ??"
Δια του λόγου το αληθές, νά το ρεπόρτο και πως τα περιγράφει,
το 58 π.Χ., ο Ανθύπατος ακόμη Ιούλιος...
[αλλά και άλλοι σύγχρονοι αρθρογράφοι.
Οι Ευρωπαίοι το 1928, είδανε αυτή την ιστορική αλήθεια,
[με έκπληξη και περισυλλογή,
και οι τελευταίοι αμφισβητούντες, δέχτηκαν το 1952, τη χαριστική βολή,
καθώς, βρέθηκε ο κρατήρας της "Βιξ", *Vix
[ένα τεράστιο ελληνικό κασσιτερένιο αρχαίο αγγείο
2,500 χιλιάδων ετών, στο ομώνυμο γαλλικό χωριό, με το οποίο
ο περίφημος "Δρόμος του Κασσίτερου"
[πανηγυρικά είχε επιβεβαιωθεί.
Το "πρίκουελ"* γυρίστηκε προ 25 αιώνων, *το πρώτο
[στην ίδια, των θρήνων, εκείνη την ακτή,
τότε που πάλι οι Έλληνες ίσως σύμφωνα με διαφόρους,
[να συνωστίζονταν, όπως και στου '22 την καταστροφή.
Τότε μας σφάζανε οι Πέρσες του Δαρείου Α΄,
[γιατί 'χαμε επαναστατήσει,
και ακολουθώντας τον Αρίσταρχο της Μιλήτου,
[τη λευτεριά μας είχαμε διεκδικήσει.
Αφανιζόμενοι οι Ίωνες έφευγαν κατά χιλιάδες,
[απ' τα παράλια της Μικράς Ασίας για Μασσαλία,
την πλούσια και ευημερούσα των Φωκαιέων,
[αρχαία Ιωνική αποικία,
και από εκεί ορμητικά σαν εκπολιτιστικό τσουνάμι...
[μάθαιναν στους Ευρωπαίους πως δεν υπήρχαν μάγοι και μαγεία !
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στη Θούλη, στον Γκερόν, στον Σηκουάνα,
[μόνος μου πια, καθόλου δεν πηγαίνω...
ας παίρνω συνεχώς μηνύματα.... "ελθέ υγιαίνω",
κι ας έχω πάνω στο γραφείο μου
[ένα... άρωμα και ένα "Ερμές" μαντήλι για παρέα,
μηνύματα που ακούω
[απ' του παροπλισμένου ασύρματου την κεραία,
πάντα από την ίδια ζεστή βραχνή φωνή,
[μία μυστηριακή αποστολέα,
σαν μιας ταξιδεύτριας φάντασμα του κυβερνοχώρου,
[όπως και "κείνη"...
Ώσπου ένα πρωί οι "Γκοστμπάστερς μου είπανε...
["Μάζευτα τα βρεγμένα σου, το στόρυ κλείνει !"
Άγγλους ηλικιωμένους ακούς έως σήμερα να λένε,
[μία περίεργη ιστορία,
πως είναι τα δάκρυα του Πυθέα, η συνεχής βροχή,
[που πέφτει στην Αγγλία,
* Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος (Gaius Plinius Secundus, 23 - 25 Αυγούστου 79), περισσότερο γνωστός ως Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας, φυσιοδίφης και φυσικός φιλόσοφος, καθώς και στρατιωτικός και ναυτικός διοικητής της πρώιμης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και προσωπικός φίλος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού.
Γιος ενός Ρωμαίου της τάξεως των ιππέων και της κόρης του συγκλητικού Γαΐου Καικιλίου από το Novum Comum (Κόμο). Ο πατέρας του τον πήρε στη Ρώμη, όπου μορφώθηκε από τον φίλο του πατέρα του, ποιητή και στρατιωτικό διοικητή Πόπλιο Πομπώνιο Σεκούνδο, που του ενέπνευσε αγάπη για τη μάθηση για όλη του τη ζωή.
Στη Ρώμη μελέτησε βοτανική στον κήπο (topiarius) του γηραιού Αντωνίου Κάστορος. Υπό την επίδραση του Σενέκα του Νεότερου, ο Πλίνιος έγινε καλός σπουδαστής της φιλοσοφίας και της ρητορικής, και άρχισε να εξασκείται ως δικηγόρος. Ως ιστοριογράφος είναι περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia). Η ζωή του τελειώνει στη διάρκεια της περίφημης έκρηξης του Βεζούβιου. Πίστευε ότι «αληθινή δόξα είναι να κάνεις αυτό που αξίζει να γραφεί, και να γράφεις αυτό που αξίζει να διαβαστεί».
* Πυθεύς ο Μασσαλιώτης, Έλληνας εξερευνητής και γεωγράφος που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο πρώτος Έλληνας που επισκέφθηκε και περιέγραψε τις ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού και όλες τις εσωτερικές εμπορικές οδούς και πόλεις μέσω ποταμών και παραποτάμων της ευρώπης. Τα γραπτά του τα χρησιμοποίησαν ο Ερατοσθένης και ο Ποσειδώνιος.
Περίφημα τα σχόλια του πάνω σε μικροπράγματα, όπως λόγου χάρη για τα ποτά που έπιναν οι ιθαγενείς, που ήταν παρασκευασμένα από δημητριακά και μέλι, και για τη χρήση σιταποθηκών (αντίθετα προς τους υπαίθριους σιτοβολώνες του μεσογειακού ήλιου), δείχνουν οξεία παρατηρητικότητα. Το επιστημονικό του ενδιαφέρον φαίνεται από τον υπολογισμό του για την αναλογία του δείκτη ενός ηλιακού ρολογιού προς τη σκιά του κατά το θερινό ηλιοστάσιο, και από τις σημειώσεις του μερικές φορές μάλλον αινιγματικές, πάνω στο μήκος της μικρότερης ημέρας καθώς ταξίδευε προς το βορρά.
* Ιούλιος Καίσαρ, «Περί του Γαλατικού Πολέμου», ένα βιβλίο με την μορφή των απομνημονευμάτων μας δίδει πληροφορίες για των ηγετικό ρόλο των Ελλήνων στους λαούς της δυτικής Ευρώπης από τη Γαλατία μέχρι τη Ιρλανδία.
Στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες υπήρχε και η Ελληνική και οι αξιωματικοί του συνενοούντο με τους Δρυΐδες, ομιλούντες την Ελληνική.
* Κρατήρας της Βιξ, Πρόκειται για ένα αρχαίο ελληνικό έργο τέχνης, που χρονολογείται το 500 π.Χ. Οι διαστάσεις του αγγείου είναι εντυπωσιακές: ύψος 1,64 m, μέγιστη διάμετρος 1,27 m, διάμετρος στο χείλος 1 m· το βάρος του είναι 208 κιλά και μπορεί να χωρέσει 1.200 λίτρα!!!
Είναι το μεγαλύτερο Ελληνικό μεταλλικό αγγείο που έχει βρεθεί ποτέ είναι γνωστό με την ονομασία “κρατήρας της Βιξ” και βρέθηκε κατά την ανασκαφή ενός τύμβου στο ομώνυμο χωριό (Vix) της κεντρικής Γαλλίας.
Η πολύ σημαντική ανακάλυψή του έγινε τον Ιανουάριο του 1952 στην περιοχή της Vix (Βιξ) από τον Ρενέ Ζοφρουά και τον βοηθό του Μωρίς Μουασσόν, στον οχυρωμένο χώρο του Μον Λασουά της βόρειας Βουργουνδίας (στην ανατολική Γαλλία) .
Στην διάρκεια προηγούμενων ανασκαφών είχαν βρεθεί εκεί θραύσματα μελανόμορφων αττικών αγγείων καθώς και τμήματα μασσαλιώτικων αμφορέων.
* Xρήστος Δ. Λάζος, ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας του βιβλίου "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη". Το εν λόγω πόνημα είναι αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα εξερευνητή και περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο τα εξερευνητικά ταξίδια των Ελλήνων στη κεντρική και δυτική Ευρώπη.
Τον Απρίλιο του 2000 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διεθνές συνέδριο για τον Πυθέα τον Μασσαλιώτη που διεξήχθη στη Μασσαλία, με ανακοίνωσή του για τον μεγάλο θαλασσοπόρο. Έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις σε ελληνικά και ξένα έντυπα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Δέκα πέντε από τα βιβλία του αφορούν την αρχαία ελληνική τεχνολογία.
Ο Χ. Λάζος σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και από το 1968 ασχολείται με την ιστορική έρευνα, την λογοτεχνία και την συγγραφή βιβλίων.* απόσπασμα από το βιβλίο του Χ. Λάζου "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη":
....γράφει ο Σταύρος Π. Αλούπης στο σημαντικότατο έργο του "Ιστορικά και Γλωσσικά Μελετήματα" το οποίο ήταν "Βραβευθείσα Πραγματεία εις Διεθνήν εν Λωζάννη διαγωνισμόν και υπό της εν Αθήναις Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων δια προσθέτου χιλιοδράχμου βραβείου" (εκδόσεις : Α΄ Νοέμβριον, Β΄Δεκέμβριον 1930".
Τα ανωτέρω αποκαλυπτικά στοιχεία αναφέρονται στο "Μέρος Γ", που έχει τίτλο "Διεισδύσεις". Και αφορά τις διεισδύσεις Φωκαέων, αλλά κυρίως Ιώνων στη Μασσαλία.
Μιλάει " για ...εννέα διεισδύσεις Ελλήνων εις το εσωτερικόν της Γαλλίας" και σημειώνει :
___________________________________________________________________
Βιβλιογραφία :
- "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη" του Χρήστου Δ. Λάζου
- "Ιστορικά και Γλωσσικά Μελετήματα" του Σταύρου Αλούπη
- "Τα ονόματα της Μασσαλίας - Ο Μασσαλιώτικος Πολιτισμός"
[μαζί με τον θαλασσοπόρο Φωκαιέα, τον κασσιτερο-κυνηγό,
[τον Έλληνα-Μασσαλιώτη εξερευνητή Πυθέα...
Σαλπάραμε με μία πεντηκόντορο,
[που φτιάξανε, όπως εκείνες στην Ιωνία,
και με ογδόντα ελεύθερους και όχι σκλάβους πλήρωμα,
[με τρείς οβολούς τη μέρα μισθοδοσία.
Σκαμπανεβάζαμε και κοιτούσα τα φλάμπουρα στο κατάρτι,
[που ανεμίζαν σαν τα μαλλιά της,
"Εκείνης", που ονειρεύτηκα μα που ποτέ δεν είδα,
[όπως δεν άκουσα ποτέ και τη μιλιά της...
[από τη Μασσαλία η εκτελεστική εξουσία,
οι Τιμούχοι δηλαδή, να βρεί κασσίτερο,
[κι όχι να πα να βρεί τον Πόλο, με τα δικά τους πλοία.
Άγρια βριστήκαμε.... και ξεμπάρκαρα στην "Πεπηγυία θάλασσα",
[σε κάποια "Τέρα Ινκογνίτα, ή ίσως στη Νορβηγία,
στην άσπρη στέπα, στο καταχείμωνο, μέσα στα χιόνια,
[μέσα στους πάγους, μέσα στα κρύα..
Από το Ντόβερ, μπαίνω σε κότερο μικρό,
[και πλέοντας από Χάβρη μέσω του Σηκουάνα,
πάω Ρουέν, εκεί που κάψανε οι Προτεστάντες μια ηρωίδα,
[μία Καθολική, την "νύν" Αγία Ιωάννα,
την Ζαν ντ' Αρκ, προστάτιδα σήμερα ολόκληρης της Γαλλίας...
Στην αρχαία "Πάρισο", φτάνω μέσω αυτής
[της ποταμίσιας μεταφορο-ευκολίας,
που σήμερα "πόλη του φωτός" τη λένε, το ξακουστό Παρίσι... *ville lumière
απ' όπου ψωνίζω διάφορα στους καταναλωτικούς ναούς,
[όπως ένα μαντήλι "Ερμές", κι άρωμα "Νίνα Ρίτσι"...
Κάποιος περίεργος ίσως,
[δικαιολογημένα και ν' απορήσει,
μα, πώς αγοράζει δώρα κάποιος,
[όταν δεν έχει κάπου να τα χαρίσει ??
Πήρα και για το κότερο, όπου ταξίδεψα τσάμπα,
[δύο δοχεία μπογιά και μίνιο,
κι ενώ βολτάριζα στη "Ριβ Γκός", ώ του θαύματος,
[μούρη με μούρη πέσαμε με τον Πλίνιο !
τον Ρωμαίο επιστήμονα* με την ευρύτερη σημασία του όρου, *Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος
[όπως και συγγραφέα και στρατιωτικό,
ενίοτε ναύαρχο και γενικό κουμάντο σε στόλο,
[ή άλλοτε σε στολίσκο, πάντοτε όμως Ρωμαϊκό..
Τον Πλίνιο τον πρεσβύτερο, φυσιοδίφη και φυσικό φιλόσοφο
[που στη λατινική γραμματολογία,
υψηλή καταλαμβάνει θέση, στον Κικέρωνα και τον Βιργίλιο δίπλα,
[τον είπαν και ιδιοφυία...
"Μα δάσκαλε μούπανε πως σκοτώθηκες, του είπα,
[στη μεγάλη έκρηξη στο Βεζούβιο..."
[και την κοπάνισα μες στο κομφούζιο...
Με κυνηγούσε η εφορία, γιατί μην νομίζεις ότι και τότε,
[δεν είχαμε έκτακτες εισφορές, ένφια,
τεκμήρια, ανοίγματα θυρίδων, σπιτιών, λογαριασμών,
[και άλλα τέτοια..."
"Μιά που σε βρήκα απρόσμενα, κάνε μου σε παρακαλώ τη χάρη,
γιατί στην εποχή μου, την ιστορία, κάποιοι Έλληνες,
[την έχουν κρυφό καμάρι,
κάποιοι Ευρωπαίοι την κάνουνε γαργάρα,
[κι όλοι μαζί από εμένανε την κρύβουν,
και άμα λάχει και ρωτήσω, οι γνώστες της αλήθειας,
[με βήματα μικρά την κάνουνε, και στρίβουν...
"Εγώ, μου λέει αγαπητέ, πλέον δεν ομιλώ γιατ' είμαι... πεθαμένος,
αλλά καλά.... γι αυτά που έγραψε ο φίλος μου Αλούπης,
[σε σας δεν μίλησε κανείς ευλογημένος ?
Άντε να κάνω μια εξαίρεση, αφού νοιάζεσαι,
[για σένα μόνο, νεοέλληνα αρπακολλατζή,
που το μυαλό σου με τα "παιχνίδια" και τους Σουλεϊμάν,
[το αποβλάκωσε η τιβή...
Αυτόν τον ξεχωριστό Σταύρο Π. Αλούπη,
[τον συγγραφέα ερευνητή,
τον βράβευσε ή Ευρωπαϊκή "ιντελιγκέντσια",
[για ό,τι στις έρευνές του είχε βρει,
ξεμπροστιάζοντας με αποδείξεις τους Ευρωπαίους ιστορικούς,
[για όσα εσκεμμένα είχαν αποκρυβεί...
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες που κάνατε, βρε αχαΐρευτοι, του 2004,
[και για αυτό η χώρα σας έχει καταχρεωθεί,
τον Κουμπερτέν, τότε, υπερηφάνως μνημονεύατε,
[και αναφέρατε, κάθε λεπτό,
πως οι αγώνες χάρις σ' αυτόν ξαναγεννήθηκαν,
[λίγο πριν τον αιώνα τον εικοστό...
Μούγκα όμως την κάνατε για τη "πρωτοβουλία" του ιδίου,
[το χίλια εννιακόσια είκοσι οκτώ, *1928
που με την αρωγή πνευματικών ιδρυμάτων της Ευρώπης,
[προκήρυξε παγκόσμιο διαγωνισμό,
"συγκεντρώσας" εκ προσφορών ένα σεβαστό,
[ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό,
και συγκεκριμένα από προσφορές του ιδρύματος Μπέρνατ-Μέτσε,
[της Βαρκελώνης και κυρίως της πόλης της Λωζάννης,
υπό την εποπτεία του προέδρου Μεγιεφέρ, του Εθνικού Συμβουλίου
[της Ελβετίας..... Για όλα αυτά σιωπή... δεν ξέρω αν με πιάνεις !
Στις 28/6/1928 δημοσιεύτηκε λοιπόν προκήρυξη διαγωνισμού,
[για να συγγράψουν οι διαγωνιζόμενοι πραγματεία,
σχετικά με την διείσδυση των Ελλήνων στην Ευρώπη,
[από Γαλλία και Ισπανία,
τότε, που οι αυτόχθονες, ήτανε χωρισμένοι, σε φυλές ακόμα,
[και είχανε αρχηγούς φυλάρχους.
Ο Αλούπης έκανε όλους τους Ευρωπαίους,
[γνωρίζοντες και μη.... να χάσουν τη μιλιά τους,
κερδίζοντας με τη μελέτη του, πανηγυρικά, το πρώτο το βραβείο,
[αλλά και την καρδιά τους..
"Τσακίσου τώρα..." συνεχίζει ο Πλίνιος,"...και πήγαινε
[να βρεις τον νικητή", ενώ μου έκλεινε την πόρτα τσαντισμένος...
[στα βιβλία του νάναι σκυμμένος.
"Μ' έστειλε, του λέω, ο Πλίνιος, γιατί απαγορεύεται να μιλά,
[καθότι μου δήλωσε ότι είναι πεθαμένος"...
"....Κι 'γω τι είμαι ??" μου ανταπάντησε
[στα γέλια κατασκασμένος,
"...όμως, όπως και νάχει, μιά καί ένας Πατριώτης,
[Ίωνας μάλιστα, έψαξε να με βρει,
θα κάνω ότι περνάει απ' το χέρι μου
[σίγουρα να ικανοποιηθεί...
Άκου λοιπόν.... ήμουν εκείνος που τούλαχε ο κλήρος,
[μ' αποδείξεις, αδιάσειστες, στους Ευρωπαίους για να πει,
ότι στους Ίωνες, Ρόδιους, και Κρήτες*, *Μίνωες
[γενικώς στους Έλληνες δηλαδή,
οφείλεται, ότι απ' την κατάσταση που βρισκόντουσαν,
[είχαν ραγδαία εκπολιτιστεί,
τις καλύβες απ' άχυρο αφήσαν και πόλεις κτίσαν
[σύμφωνα με των Ρωμαίων την περιγραφή.
Τους απέδειξα ποιές ήταν η Λυών, Τουλούζ, Ρουέν,
[ποια η Αβινιόν και ποιο 'ταν το Παρίσι,
και πως οι Έλληνες, χωρίς αμφιβολία,
[τις πόλεις τούτες τις είχανε ονοματίσει,
μεταλαμπαδεύοντας του πολιτισμού το φως,
[όταν, είχαν στα Ευρωπαϊκά εδάφη διεισδύσει.
Γιατί δεν σου είπε ο Πυθέας, αφού με το καράβι του,
[στα βόρεια, ήρθατε μαζί,
ότι όσες πόλεις βρίσκονταν στον "δρόμο του Κασσίτερου",
[από τους Έλληνες είχανε χαραχθεί,
κι ότι απ' τα ποτάμια Σηκουάνα, Ροδανό, Γκερόν,
[που όλα είχαν ονόματα Ελληνικά... χωρίς υπερβολή
φέρνανε τον κασσίτερο όπως και το ήλεκτρο
[από τη Θούλη στην Ανατολή.
Στους ποταμούς αυτούς, ομοίως και στις πόλεις,
[αν ψάξεις την ετυμολογία,
με τις κατάλληλες βέβαια γνώσεις, θα εμφανιστεί μπροστά σου,
[η αρχαία Ελληνική ονομασία.
Ο Ιούλιος Καίσαρ με είχε σ' αυτή την έρευνα οδηγήσει,
μ' ένα ρεπόρτο* του.... που έστειλε στη Σύγκλητο, *αναφορά
[όταν τη Γαλατία όλη 'χε κατακτήσει κι ερευνήσει...
Άλλο οι Κέλτες και άλλο οι "Κελτοί",
[και το Κελτοί που ο Καίσαρ αναφέρει,
δεν ήταν παρά η Μασσαλιώτικη ονομασία,
[που ο καθένας φέρει,
από τους Έλληνες που κίνησαν,
[από την ακμάζουσα τότε Ελληνική αποικία Μασσαλία,
από τους Έλληνες που κίνησαν,
[από την ακμάζουσα τότε Ελληνική αποικία Μασσαλία,
εκείνοι που με Μυριάδες άλλους Ίωνες ήρθανε τότε,
[για να σωθούνε απ' την Ασία,
και βρίσκονται εδώ, καθοδηγούντες, την κάθε κοινότητα,
[κάθε φυλή, και όχι μόνο στη Γαλλία.
και βρίσκονται εδώ, καθοδηγούντες, την κάθε κοινότητα,
[κάθε φυλή, και όχι μόνο στη Γαλλία.
Οι Ευρωπαίοι το Κέλτες και το Κελτοί,
[το κάναν ένα, κατά 'πως τους συμφέρει,
κι όταν σ' αυτούς τα έσουρνε ανηλεώς ο Νίτσε,
[όλοι ρωτούσαν "... Μα τί να ξέρει ??"
Δια του λόγου το αληθές, νά το ρεπόρτο και πως τα περιγράφει,
το 58 π.Χ., ο Ανθύπατος ακόμη Ιούλιος...
[αλλά και άλλοι σύγχρονοι αρθρογράφοι.
"Αρηκομίσκοι, Αλλόβρονες, Κουάροι, βλέπω ένα σύμφυρμα λαών,
Αιδούων, Λουέρνων, δεκάδων άλλων εθνών ως και Τεκτοσαγών,
επί πάντων δε αναμφιβόλως να επικρατούν οι "Κελτοί",
(ότι τους καθοδηγούν βεβαίως,
Αιδούων, Λουέρνων, δεκάδων άλλων εθνών ως και Τεκτοσαγών,
επί πάντων δε αναμφιβόλως να επικρατούν οι "Κελτοί",
(ότι τους καθοδηγούν βεβαίως,
[λόγω των γνώσεων των, εννοεί) ....
[με έκπληξη και περισυλλογή,
και οι τελευταίοι αμφισβητούντες, δέχτηκαν το 1952, τη χαριστική βολή,
καθώς, βρέθηκε ο κρατήρας της "Βιξ", *Vix
[ένα τεράστιο ελληνικό κασσιτερένιο αρχαίο αγγείο
2,500 χιλιάδων ετών, στο ομώνυμο γαλλικό χωριό, με το οποίο
ο περίφημος "Δρόμος του Κασσίτερου"
[πανηγυρικά είχε επιβεβαιωθεί.
Τώρα ίσως κάποιος ρωτήσει, μα πως βρεθήκαν,
[οι χιλιάδες χιλιάδων από Έλληνες εκεί...?
Το σίκουελ* αυτού του έργου *η συνέχεια
[το έχουμε όλοι μας από το 1922 ήδη δει,
[το έχουμε όλοι μας από το 1922 ήδη δει,
και όπως θα καταλάβατε πρόκειται,
[για τη Μικρασιατική καταστροφή,
που κατά κάποιους, οι Έλληνες συνωστίζονταν,
[αδιαφορώντας ότι η γιαγιά μου εκεί είχε βιαστεί,
ο δε παππούς μου αφού ληστεύτηκε και βασανίστηκε,
[από τους Τσέτες είχε σφαχτεί..
Το "πρίκουελ"* γυρίστηκε προ 25 αιώνων, *το πρώτο
[στην ίδια, των θρήνων, εκείνη την ακτή,
τότε που πάλι οι Έλληνες ίσως σύμφωνα με διαφόρους,
[να συνωστίζονταν, όπως και στου '22 την καταστροφή.
Τότε μας σφάζανε οι Πέρσες του Δαρείου Α΄,
[γιατί 'χαμε επαναστατήσει,
και ακολουθώντας τον Αρίσταρχο της Μιλήτου,
[τη λευτεριά μας είχαμε διεκδικήσει.
Αφανιζόμενοι οι Ίωνες έφευγαν κατά χιλιάδες,
[απ' τα παράλια της Μικράς Ασίας για Μασσαλία,
την πλούσια και ευημερούσα των Φωκαιέων,
[αρχαία Ιωνική αποικία,
και από εκεί ορμητικά σαν εκπολιτιστικό τσουνάμι...
[μάθαιναν στους Ευρωπαίους πως δεν υπήρχαν μάγοι και μαγεία !
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στη Θούλη, στον Γκερόν, στον Σηκουάνα,
[μόνος μου πια, καθόλου δεν πηγαίνω...
ας παίρνω συνεχώς μηνύματα.... "ελθέ υγιαίνω",
κι ας έχω πάνω στο γραφείο μου
[ένα... άρωμα και ένα "Ερμές" μαντήλι για παρέα,
μηνύματα που ακούω
[απ' του παροπλισμένου ασύρματου την κεραία,
πάντα από την ίδια ζεστή βραχνή φωνή,
[μία μυστηριακή αποστολέα,
σαν μιας ταξιδεύτριας φάντασμα του κυβερνοχώρου,
[όπως και "κείνη"...
Ώσπου ένα πρωί οι "Γκοστμπάστερς μου είπανε...
["Μάζευτα τα βρεγμένα σου, το στόρυ κλείνει !"
Άγγλους ηλικιωμένους ακούς έως σήμερα να λένε,
[μία περίεργη ιστορία,
πως είναι τα δάκρυα του Πυθέα, η συνεχής βροχή,
[που πέφτει στην Αγγλία,
δάκρυα, όχι γιατί δεν βρήκε κασσίτερο για τους Τιμούχους,
[μα... δάκρυα για μιά "Κυρία".
______________________________________________
______________________________________________
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος (Gaius Plinius Secundus, 23 - 25 Αυγούστου 79), περισσότερο γνωστός ως Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας, φυσιοδίφης και φυσικός φιλόσοφος, καθώς και στρατιωτικός και ναυτικός διοικητής της πρώιμης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και προσωπικός φίλος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού.
Γιος ενός Ρωμαίου της τάξεως των ιππέων και της κόρης του συγκλητικού Γαΐου Καικιλίου από το Novum Comum (Κόμο). Ο πατέρας του τον πήρε στη Ρώμη, όπου μορφώθηκε από τον φίλο του πατέρα του, ποιητή και στρατιωτικό διοικητή Πόπλιο Πομπώνιο Σεκούνδο, που του ενέπνευσε αγάπη για τη μάθηση για όλη του τη ζωή.
Στη Ρώμη μελέτησε βοτανική στον κήπο (topiarius) του γηραιού Αντωνίου Κάστορος. Υπό την επίδραση του Σενέκα του Νεότερου, ο Πλίνιος έγινε καλός σπουδαστής της φιλοσοφίας και της ρητορικής, και άρχισε να εξασκείται ως δικηγόρος. Ως ιστοριογράφος είναι περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia). Η ζωή του τελειώνει στη διάρκεια της περίφημης έκρηξης του Βεζούβιου. Πίστευε ότι «αληθινή δόξα είναι να κάνεις αυτό που αξίζει να γραφεί, και να γράφεις αυτό που αξίζει να διαβαστεί».
* Πυθεύς ο Μασσαλιώτης, Έλληνας εξερευνητής και γεωγράφος που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Ο πρώτος Έλληνας που επισκέφθηκε και περιέγραψε τις ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού και όλες τις εσωτερικές εμπορικές οδούς και πόλεις μέσω ποταμών και παραποτάμων της ευρώπης. Τα γραπτά του τα χρησιμοποίησαν ο Ερατοσθένης και ο Ποσειδώνιος.
Περίφημα τα σχόλια του πάνω σε μικροπράγματα, όπως λόγου χάρη για τα ποτά που έπιναν οι ιθαγενείς, που ήταν παρασκευασμένα από δημητριακά και μέλι, και για τη χρήση σιταποθηκών (αντίθετα προς τους υπαίθριους σιτοβολώνες του μεσογειακού ήλιου), δείχνουν οξεία παρατηρητικότητα. Το επιστημονικό του ενδιαφέρον φαίνεται από τον υπολογισμό του για την αναλογία του δείκτη ενός ηλιακού ρολογιού προς τη σκιά του κατά το θερινό ηλιοστάσιο, και από τις σημειώσεις του μερικές φορές μάλλον αινιγματικές, πάνω στο μήκος της μικρότερης ημέρας καθώς ταξίδευε προς το βορρά.
* Ιούλιος Καίσαρ, «Περί του Γαλατικού Πολέμου», ένα βιβλίο με την μορφή των απομνημονευμάτων μας δίδει πληροφορίες για των ηγετικό ρόλο των Ελλήνων στους λαούς της δυτικής Ευρώπης από τη Γαλατία μέχρι τη Ιρλανδία.
Στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες υπήρχε και η Ελληνική και οι αξιωματικοί του συνενοούντο με τους Δρυΐδες, ομιλούντες την Ελληνική.
* Κρατήρας της Βιξ, Πρόκειται για ένα αρχαίο ελληνικό έργο τέχνης, που χρονολογείται το 500 π.Χ. Οι διαστάσεις του αγγείου είναι εντυπωσιακές: ύψος 1,64 m, μέγιστη διάμετρος 1,27 m, διάμετρος στο χείλος 1 m· το βάρος του είναι 208 κιλά και μπορεί να χωρέσει 1.200 λίτρα!!!Είναι το μεγαλύτερο Ελληνικό μεταλλικό αγγείο που έχει βρεθεί ποτέ είναι γνωστό με την ονομασία “κρατήρας της Βιξ” και βρέθηκε κατά την ανασκαφή ενός τύμβου στο ομώνυμο χωριό (Vix) της κεντρικής Γαλλίας.
Η πολύ σημαντική ανακάλυψή του έγινε τον Ιανουάριο του 1952 στην περιοχή της Vix (Βιξ) από τον Ρενέ Ζοφρουά και τον βοηθό του Μωρίς Μουασσόν, στον οχυρωμένο χώρο του Μον Λασουά της βόρειας Βουργουνδίας (στην ανατολική Γαλλία) . Στην διάρκεια προηγούμενων ανασκαφών είχαν βρεθεί εκεί θραύσματα μελανόμορφων αττικών αγγείων καθώς και τμήματα μασσαλιώτικων αμφορέων.
* Xρήστος Δ. Λάζος, ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας του βιβλίου "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη". Το εν λόγω πόνημα είναι αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα εξερευνητή και περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο τα εξερευνητικά ταξίδια των Ελλήνων στη κεντρική και δυτική Ευρώπη.
Τον Απρίλιο του 2000 αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διεθνές συνέδριο για τον Πυθέα τον Μασσαλιώτη που διεξήχθη στη Μασσαλία, με ανακοίνωσή του για τον μεγάλο θαλασσοπόρο. Έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δώσει πολλές συνεντεύξεις σε ελληνικά και ξένα έντυπα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Δέκα πέντε από τα βιβλία του αφορούν την αρχαία ελληνική τεχνολογία.
Ο Χ. Λάζος σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και από το 1968 ασχολείται με την ιστορική έρευνα, την λογοτεχνία και την συγγραφή βιβλίων.* απόσπασμα από το βιβλίο του Χ. Λάζου "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη":
"...Οι πρόσφυγες ούτοι αποβιβαζόμενοι, συνεκεντρούντο κατά επαγγέλματα και ειδικότητες, οι δε γεωργοί μετέβαινον κατά τόπους και αλλού έσπερναν δημητριακά είδη , αλλού δε ορόβια (΄ρόβι, φακήν και λοιπά όσπρια), τα οποία είχαν φέρει εξ Ιωνίας, δι΄ ο και ο διαρρέων τα κτήματα ποταμός, εξ ού εποτίζοντο τα ορόβια, ωνομάσθη παρ΄αυτών ΄Οροβις, ο σήμερον γαλλιστί καλούμενος Orb..."!!!
....γράφει ο Σταύρος Π. Αλούπης στο σημαντικότατο έργο του "Ιστορικά και Γλωσσικά Μελετήματα" το οποίο ήταν "Βραβευθείσα Πραγματεία εις Διεθνήν εν Λωζάννη διαγωνισμόν και υπό της εν Αθήναις Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων δια προσθέτου χιλιοδράχμου βραβείου" (εκδόσεις : Α΄ Νοέμβριον, Β΄Δεκέμβριον 1930".
Τα ανωτέρω αποκαλυπτικά στοιχεία αναφέρονται στο "Μέρος Γ", που έχει τίτλο "Διεισδύσεις". Και αφορά τις διεισδύσεις Φωκαέων, αλλά κυρίως Ιώνων στη Μασσαλία.
Μιλάει " για ...εννέα διεισδύσεις Ελλήνων εις το εσωτερικόν της Γαλλίας" και σημειώνει :
* νεοελληνιστί το "ρόβι", το ρόβι χρησιμοποιείται και σήμερα για τροφή ζώων."τας δύο πρώτας έκαμαν γεωπόνοι και γεωργοί..."
Είναι αυτοί οι γεωργοί που καλλιεργούσαν "ορόβια"*
___________________________________________________________________
Βιβλιογραφία :
- "Το ταξίδι του Πυθέα στην άγνωστη Θούλη" του Χρήστου Δ. Λάζου
- "Ιστορικά και Γλωσσικά Μελετήματα" του Σταύρου Αλούπη
- "Τα ονόματα της Μασσαλίας - Ο Μασσαλιώτικος Πολιτισμός"
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.