1476, "...και αυτάς ακόμη τάς Ρωμαϊκάς Αρένας

 

      1476   Ισπανία

Την ιστορία της Καστίλης και Αραγονίας,

Γρανάδας, Ανδαλουσίας και Πορτογαλίας,

αν από περιέργεια την μελετήσεις,

από τη φαγωμάρα μεταξύ τους,

       [σίγουρο είναι ότι θα "πήξεις"

όπως το λέγαμε παλιά,
                  [που πήγαινα σχολείο,

αν δύσκολο ήτανε,

               [κάποιο σχολικό βιβλίο....

Πόλεμοι μεταξύ τους αμυντικοί,

                  [εξοντωτικοί.... απελευθερωτικοί

πόλεμοι χωρίς ηθικά όρια,

                        [ψυχροί, θερμοί, επεκτατικοί,  

εμφύλιοι πόλεμοι και ότι άλλο

                        [μπορεί κανείς να φανταστεί.

Φεουδάρχες, ιππότες, βασιλείς,
       [και άρχοντες μ' ονομασίες κάθε λογής,
που διάλεγε αυθαίρετα ο κάθε εξουσιαστής,

το πόπολο οδηγούσαν,
                            [στους τόπους της σφαγής,

που κυριλάτα αναφέρονται,
                              [ως τα "πεδία των μαχών",
από τους διαχρονικούς,
                              [διαστρεβλωτές εννοιών,

τσιράκια και προσκυνημένους
                       [των νταβατζήδων των λαών...

Έτσι στην πόλη "Τόρο",
              [του χίλια τετρακόσια εβδομήντα έξη τη χρονιά,
για την διεκδίκηση του θρόνου, στην πόλη "Τόρο", 

                                    [συγκρούστηκαν πάλι για τα καλά...

Χριστιανοί με Χριστιανούς αλληλοχτυπιούνται,
                    [αλληλοσκοτώνονται και αλληλομισιούνται,
και εντελώς.....   μα εντελώς οι δέκα εντολές ξεχνιούνται.

Στην Ιερά Εξέταση μόνο....   οι αρχ-ό-ντοι εξουσιαστές,
                                                          [πάντοτε συμφωνούσαν,
εικόνες Αγίων στα μάτια δεν κοιτούσαν,
                            [και όλοι στους βασανισμούς ομονοούσαν,
συναγωνιζόμενοι σε βαρβαρότητα και αγριότητα,
                             ["καί αυτάς ακόμη τάς Ρωμαικάς Αρένας",
με τους μονομάχους και τα λιοντάρια,
       [και αναρωτιούνται οι νεώτεροι αν είχαν "σώας φρένας" .

Και του Βυζάντιου όμως τις πομπές και τις ντροπές,
                                                  [δεν τις αμφισβητεί κανένας,
που από τους ανθενωτικούς κόβαν κομμάτια,
                                                          [όπως αυτιά και μύτες,
πολλοί γνωστοί και μη εξαιρετέοι  "αυτοκρατ-ό-ροι θύτες",
..............μ' αυτό 'ναι μια άλλη κρυμμενο-πονεμένη ιστορία,
άσχετη....... ή ίσως και σχετική....  ποιος  ξέρει,
                                              [με την εν λόγω, στην Ισπανία...


Έτσι λοιπόν εκεί, οι Καστιλιάνοι Καθολικοί,
                                   [μαζί τους και οι Αραγονοί,
κατά περίσταση σύμμαχοι,
                            [κτυπάν και οι δυό μετά μανίας,
τους γείτονές τους Χριστιανούς,
                                   [εκείνους της Πορτογαλίας...

Στη μάχη αυτή ούτε οι μεν ούτε οι δε,
                          [τους άλλους θα νικήσουν,
μα τελικώς στον πόλεμο θα επικρατήσουν
και το βασίλειο της Ισπανίας θα κερδίσουν,
ο Φερδινάνδος της Αραγονίας,
                                   [και της Καστίλης η Ισαβέλλα,
εκείνη που μελλοντικά θα δώσει στον Κολόμβο,
                            [την Σάντα Μαρία*, την καραβέλα.

___________________________________

                    για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

       

  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

*Σάντα Μαρία, ήταν το πλοίο με το οποίο ο Κολόμβος έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική το 1492, συνοδευόμενο από τα δύο μικρότερα πλοία Πίντα και Νίνια. Τι γνωρίζουμε σήμερα για το Σάντα Μαρία; Πόσο μεγάλο ήταν και ποιο ήταν το τελευταίο του ταξίδι; 

  Το Σάντα Μαρία, ήταν ένα ξύλινο εμπορικό πλοίο, τύπου καραβέλα, το οποίο έπλευσε για πρώτη φορά, 32 χρόνια πριν το ταξίδι του Κολόμβου, το 1460, πραγματοποιώντας ταξίδια στην Μεσόγειο. 

Το πραγματικό όνομα του πλοίου, ήταν “Santa Maria de la Inmaculada Concepcion” που σημαίνει “Παναγία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου”. 

Το μήκος του ήταν μόλις 19 μέτρα. Δηλαδή, περίπου όσο το μήκος ενός γηπέδου βόλεϊ ή όσο το μήκος ενός βαγονιού τρένου. 

Το πλήρωμα του κατά το πρώτο ταξίδι στην Αμερική, αριθμούσε 40 άτομα μαζί με τον Κολόμβο. 

Το πλάτος του ήταν στα πέντε μέτρα και το βύθισμα του στα τρία ενώ το εκτόπισμα του υπολογίζεται πως ήταν στους 150 τόνους. 

Η πρόωση του, όπως όλα τα πλοία του είδους του, γινόταν με τον άνεμο, φέροντας τρία ιστία με πανιά. Ως βαρύτερο όμως σε σχέση με το Πίντα και το Νίνια, ήταν το πιο αργό της αποστολής. 

Το πρώτο ταξίδι του πλοίου στην Αμερική, έμελλε να είναι και το τελευταίο. Όταν ο Κολόμβος, ξεκίνησε να επιστρέψει προς την Ισπανία, έχοντας μείνει για μέρες ξάγρυπνος, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων του 1492, αποκοιμήθηκε και άφησε τον πηδαλιούχο μόνο στο τιμόνι. Ο πηδαλιούχος, βλέποντας πως ο καιρός ήταν ήρεμος, έπεσε και εκείνος να κοιμηθεί και άφησε στο τιμόνι έναν καμαρότο. Τα ρεύματα όμως, παρέσυραν το πλοίο ώστε εκείνο να προσαράξει στις βόρειες ακτές της Αϊτής και να υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές στα ύφαλα του. 

Την επόμενη μέρα, ο Κολόμβος, διέταξε να ξηλώσουν τα ξύλα του Σάντα Μαρία και με αυτά να χτιστεί ένα φρούριο το οποίο και ονόμασε Ναβιδάδ (Χριστούγεννα) λόγω της ημέρας. 

Σήμερα, το μόνο που σώζεται από το Σάντα Μαρία, είναι η μία άγκυρα του πλοίου η οποία εκτίθεται στο Μουσείο του Εθνικού Πάνθεου της Αϊτής.
_____________________________________

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας