1490, Όταν Μαστιγώνονταν οι Έλληνες

 

                          1490                  

Στην Κέρκυρα φέτος
                                    [ο Νικόλαος Πολυλάς*,
εκλέγεται στο νησί,
            [της Εκκλησίας "Μέγας Πρωτοπαπάς",
εκ της γνωστής οικογενείας των Πολυλάδων,
απ' όπου και γω κρατώ,
                   [γέννημα θρέμα των Περουλάδων*.                             *Βόρεια Κέρκυρα

Η συντρόφισσά μου στη ζωή
                    (που αγαπησιάρηκα τη λέω "τ' άλλο μου μισό"),
απ' τη Κεφαλονιά είν' δαύτη, μίας κοντέσας σόι,
              [που άντρα πήρε των ποπολάρων κάποιον αρχηγό,
κληρονόμος δε,  και ενός ερειπωμένου Πύργου παρακαλώ.

Επ' ευκαιρία αυτής της "εκλογής", του "πρώτου τη τάξει" παπά
δυό λόγια ας πούμε για την Ελλάδα και του Ιονίου τα νησιά, 
και για εκείνη την περίφημη και ευκαιριακή,
                                            [την "Πολιτεία των Επτανήσων",*             *Repubblica Settinsulare)
ένα Τουρκο-Ρώσικο δημιουργηθέν κράτος,
        [εκ πολλών του Ιονίου νήσων, και μεταξύ των βεβαίως ίσων...

Όπως, πρέπει να πούμε... και για το "μπέρδεμα",
                                                                  [θα έλεγα, το διαχρονικό,
που μοιάζει μ' ένα ένα κουβάρι όλο κόμπο,
                                           [το μπέρδεμα το Ορθοδοξο-Καθολικό...
βαστάει δε πολύ πριν απ' την Άλωση,                                           
             [που ο Παλαιολόγος, από τους Τούρκους στριμωγμένος,

του Πάπα* τον όρο της 'Ενωσης των δύο Εκκλησιών,                            *Νικολάου του Ε', 
                                                                       [δέχεται απελπισμένος...                                                  

κι από τους Τούρκους
"Θα στείλουμε όλους μας τους στόλους

                          [εσάς θα σώσουμε όλους...",

ο Πάπας από τη Δύση,                                                         

                [στην Κωνσταντινούπολη μηνάει,

και παραχρήμα ο αυτοκράτορας "τσιμπάει",

σπεύδει αμέσως  στην Ιταλία και υπογράφει,

προς μεγάλη χαρά του Πάπα,

           [και... Καθολικοί* γινόμαστε εν τάχει.                 *1452

Μα έλα που τους Ρωμαιο-Δυτικούς παπάδες,

οι Βυζαντινοί δεν τους γουστάρανε,

         [μουτρώσανε στης Πόλης τους οντάδες,

και με μπροστάρη τον Γεννάδιο,  

      ["μείναμε" Ορθόδοξοι κι η επιμονή μας ήταν τόση,

ώστε δεν τηρήθηκε η υπόσχεση,

                            [που ο βασιλιάς* μας τους είχε δώσει.           *Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

Έτσι χωρίς χριστιανική βοήθεια η Βυζαντινή Ελλάδα,

                                                        [για αιώνες θα σκλαβωθεί...

Μα τα Επτάνησα είχανε ήδη "άλλους" κατακτητές,

     [και στα εκκλησιαστικά κουμάντα ήτανε οι Καθολικοί.

Όσο ήταν οι Γάλλοι (οι Ανδηγαυοί)*,

                    [ή του φαταούλα Δόγη, οι Βενετοί,

από τους Λατίνους αρχιεπισκόπους,

                                   [οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί,

ασεβώς ταπεινωθήκανε όλοι...

                                         [και ιερείς και λαϊκοί.

Ειδικά ο Κάρολος  ο Ανδηγαβός,                                                 

που της Ορθοδοξίας ήτανε

                   [πολέμιος φανατικός,

του Ρωμαιοκαθολικισμού δε,

                           [ένθερμος οπαδός

και του Πάπα Κλήμιντου κολλητός,

καταδίωκε παντού στα επτάνησα...

                  [τους Έλληνες μανιωδώς.

Κατήργησε τον Ορθόδοξο ιεράρχη,                               

και "...πλέον, της εκκλησίας,

 [Λατίνος επίσκοπος, είπε, θα άρχει..."                     *1284

Έγινε χαμός... το πόπολο θα ξεσηκωθεί,

ο Πάπας που δεν το περίμενε,

                                         [θα τα χρειαστεί,

και νέο εκκλησιαστικό θεσμό θα εγκαινιάσει,
ώστε τους Επτανήσιους να καλοπιάσει,

                       [και τα πνεύματα να κατευνάσει.

Ονόμασε τον "Πρωτοπαπά"                                                                       

            [να είναι ο επικεφαλής, πνευματικός

κατά πως έλεγε, για κάθε κάτοικο

                      [ο οποίος  δεν ήταν Καθολικός....

Της παρηγοριάς,
                        [και τάχα μου, ήτανε αυτό,

αφού το κουμάντο ουσιαστικά
                                       [το εκκλησιαστικό,

το είχε ο Επίσκοπός του, ο Λατίνος,

                                           [όργανο παπικό.

             Στα Επτάνησα αιώνες,
                         [ο κόσμος από τους ξένους δεινοπάθησε,
             στα γρήγορα αναφέρω τον κάθε βάρβαρο
                                                        [που πάνω τους επάτησε.

             Ρωμαίοι, Βάνδαλοι, Οστρογόρθοι, Νορμανδοί,
             Ρώσοι και Τούρκοι (σε συμμαχία ανίερη,
                                           [για να εκδιωχτούν οι Ενετοί),
             Φραντσέζοι του Βοναπάρτη,
                                          [και τέλος οι Αγγλο- βρετανοί,
             που θα σταθώ στους τελευταίους,
                                      [καθώς περιμένουμε απ' αυτούς,
             μαζί μ' όλα τα μάρμαρα* και μια συγνώμη,                            *Γλυπτά Παρθενώνα
                        [για τις κρεμάλες και τους ξυλοδαρμούς.
    

Μικρός σαν ήμουνα έβλεπα συχνά,
         [στις καουμπόικες, και όχι μόνο, τις ταινίες,
να μαστιγώνουν ανελέητα τους νέγρους,
                                            [σε δρόμους και φυτείες.

Ποτέ δεν πέρασε απ' το μυαλό μου,
                    [ότι ήταν δυνατόν να τράβαγαν οι Έλληνες τα ίδια,
και... καλά από τους Μογγολοτούρκους,
      [αλλά και από τους Άγγλους... με τα πολιτιστικά φτιασίδια ?

Και καλά ρε φίλε θα μου πεις,
                                 [πως και δεν τάχω τούτα ακουστά
πούθε συνέβησαν και δεν τα ξέρω τα πράματα αυτά ?

Στον πάτο είναι φίλε μου του σεντουκιού της λησμονιάς,
μα το χειρόγραφο της κοντέσας ποιήτριας Θεοδοσίου
        [του Κων/νου και της Ελένης (της προ-προ-γιαγιάς),
επιβεβαιώνει τους σύγχρονους συγγραφείς,
                                          [Γιάννη Καλπούζο* και Σκιαδαρέση*
και 'δώ τα αναφέρω όλα τα μαστιγώματα που υπέστημεν,
                     [αδιαφορώντας εάν σε κάποιους δεν θα αρέσει...

Στην Πόλη π.χ. αν κάποιου Τούρκου,
                [του την εδίνανε τυχόντος Έλληνος τα μούτρα,
τον εμαστίγωνε επί τόπου,
                                 [με όση για μας ετούτος είχε φούρκα.

Τα Εγγλεζάκια που στη απελευθέρωση το 44,
                                            [αφιερώναμε και τραγουδάκια,
που λέγαν οι γκόμενες
                         "τα Εγγλεζάκια με τα κοντά πανταλονάκια",
τα μαστιγώματα και τις κρεμάλες,
             [όσο βαστάγαν τα Επτάνησα τα είχαν στο τσεπάκι,  
και θάπρεπε αυτούς τους υπερόπτες σωβινιστές,
           [για τον πολιτισμό τους να ξεμπροστιάσουμε λιγάκι,
καθώς πια τελικά μετά τους Βενετούς,
                             [τους Τουρκο-ρώσους και τους Γάλλους,
η κυριαρχία των Ιωνίων Νήσων επέρασε στους Άγγλους...


Έως ότου.....        Έως ότου.............

                                                            ....το μανιφέστο έλεγε :

           " Ήρθε πια η στιγμή να οργανωθεί ο λαός σ’ έναν ξεσηκωμό,
για να δοθεί το δίκιο που επί χρόνους καταπατιέται
                                                            [στον χώρο ετούτο τον Ελληνικό,

και για την ευλογημένη ένωσή μας με την πατρίδα.
          [καθώς σε ούλη την Ευρώπη η μια επανάσταση ξεσπά μετά την άλλη,
κι όταν απέναντί μας υπάρχει κράτος δικό μας,
      [να μπούμε κάτω απ’ την ιερή του σκέπη, να γίνει η Ελλάδα πιο μεγάλη !

Αδέρφια, κινηθείτε να διώξουμε τους ξένους! Ξεσηκωθείτε!
                                             [να βγούμε απ’ τον ζυγό όπου μας έχουν ζέψει.
και δείξτε τους παληκάρια, πως ήρθε η ώρα να σβήσουν οι κοντέες,*             *τίτλος ευγενείας
                              [να γκρεμιστούνε τα μπλαζόν* κανείς να μην κιοτέψει.        *οικόσημο

Έφτασε η στιγμή! Να περιμένετε το σύνθημα,
                                                                              [ν' αρπάξετε τα όπλα!
(τότε οι Έλληνες δεν κώλωναν με "ψευτοκαζους-μπέλι",
                    [ούτε του φόβου τους έπιανε..... η μουλοχαπο-ντόπα)...

Η επανάσταση των Ελλήνων στα Επτάνησα,
                     [πνίγηκε σε τόσο αίμα που ουδέποτε θα λησμονηθεί,            *1848, 1849
όπως δε θα λησμονηθούν οι αποτρόπαιες των Άγγλων πράξεις,
                                                    [και η μανία τους η εκδικητική, 

οι κρεμασμένοι πατριώτες μας στις κολόνες,

                                                       [οι αμέτρητοι εξορισμένοι,

αυτοί που επέζησαν από το ξύλο,

                                  [και οι απ' το μαστίγωμα σακατεμένοι.

 

Περάσανε δεκαπέντε χρόνια και "όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα
                                                    [κι όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά"...

Μα σήμερα*, δώδεκα το μεσημέρι, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης...              *1864

                         [θ' αναχωρήσουν οι Άγγλοι συγχρόνως απ' όλα τα νησιά,
και απ’ το μπαλκόνι της διοίκησης,

                                      [θ' ακούσουν οι Έλληνες, τον Στορξ, τον Άγγλο Αρμοστή,
να λέει :  «... αι νήσοι Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος,

                                                                [Λευκάς, Ιθάκη, Κύθηρα και Παξοί, 

ενούνται μετά του Βασιλείου της Ελλάδος,
                              [όπως αποτελώσιν αναπόσπαστον αυτού μέρος, εσαεί, 

υπό το συνταγματικόν σκήπτρον της Αυτού Μεγαλειότητος
     [του Βασιλέως των Ελλήνων»...
                                         ....οι Έλληνες που επιτέλους έπιασε η δική τους η ευχή...

Μαζί με τα «Χριστός Ανέστη», όπως στην ίδια την Ανάσταση,
                                            [φιλιούνται άνθρωποι που ουδέποτε ξαναβρεθήκανε,
κλαίνε όλοι ενωμένοι στο άκουσμα της ένωσης με την Ελλάδα,
      [μετά από εξήντα χρόνια τυραννικής Αρμοστείας, που τόσο πληγωθήκανε.

Όλοι μαζί, σαν από σύνθημα, με δάκρυα ακράτητα στα μάτια
                               [φωνάζουν «Ένωση, ένωση!».....και να η μαγική στιγμή,
που ψάλλουν όλοι τον Εθνικό μας ύμνο,
                       [σαν στου ιστού την κορυφή φτάνει η σημαία μας η Ελληνική.

____________________________________________________

                   για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

       

  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ  

* Νικόλαος Πολυλάς, Από το έτος 1284 που οι Ανδεγαυοί κατέλαβαν την Κέρκυρα και μέχρι το έτος 1799 που οι Βενετσιάνοι εγκατέλειψαν το νησί, 43 Λατίνοι Αρχιεπίσκοποι εταλαιπώρισαν, κατεπώνησαν και εταπείνωσαν τον Ορθόδοξο Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Ορθόδοξο Κερκυραϊκό λαό, με κατάργηση της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Κερκύρας και του Ορθοδόξου Ποιμενάρχη και τοποθετήθηκε στην Πρώτη των Ιονίων Λατίνος Αρχιεπίσκοπος. Οι Κερκυραίοι (άποικοι αρχαίας Κoρίνθου) διαμαρτυρήθηκαν, και έτσι ο Πάπας επέτρεψε να έχουν οι Ορθόδοξοι ένα πνευματικό προϊστάμενο, και ο οποίος από τον Πάπα ονομάστηκε, "Μέγας Πρωτοπαπάς των Κορυφών".

*Επτάνησος πολιτεία :  Υπήρξε από τις 21 Μαρτίου 1800 έως τις 8 Ιουλίου 1807, ένα κρατίδιο υπό ρωσική και οθωμανική κυριαρχία. Το κρατίδιο αυτό δημιουργήθηκε μετά την κατάληψη των Επτανήσων (των τότε Γαλλικών διαμερισμάτων της Ελλάδας Départements français de Grèce) από Ρωσο-Τουρκική συμμαχία. Η Επτάνησος πολιτεία ήταν το πρώτο (έστω και μερικώς) αυτόνομο κρατίδιο σε ελληνικά εδάφη, μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Οθωμανούς στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1807 με τη Συνθήκη του Τιλσίτ, η Ρωσική Αυτοκρατορία παραχώρησε τον έλεγχο των νησιών στη ναπολεόντεια Γαλλία, η οποία τα κατέλαβε αλλά δεν άλλαξε τη συνταγματική μορφή της Πολιτείας. Οι Βρετανοί ξεκίνησαν τότε μια εκστρατεία για να κατακτήσουν τα νησιά, από το 1809 (Κύθηρα) ως το 1814 (Κέρκυρα), με αποτέλεσμα το σχηματισμό του αυτόνομου Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων το 1815 κάτω από την αποκλειστική προστασία της Μεγάλης Βρετανίας.

* Kάρολος ο Ανδεγαυός των Καπέτων-Ανζού (γαλλικά: Charles d'Anjou, 21 Μαρτίου 1226 – 7 Ιανουαρίου 1285) Μετά την μάχη του Μπενεβέντο (1266) ο Κάρολος ξεκίνησε τα μεγαλεπίβολα σχέδια του να κυριαρχήσει σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. 

Ιστορικά το βασίλειο της Σικελίας είχε σχέσεις με την περιοχή, και κτήσεις στα Ιόνια νησιά. Ο Μαμφρέδος κατείχε την Κέρκυρα, το Βουθρωτό, τον Αυλώνα και τα Σύβοτα σαν προίκα από την σύζυγο του Ελένη, ο Κάρολος τα κυρίευσε στα τέλη του 1266 και στην συνέχεια προχώρησε σε συμμαχίες με τους ευγενείς της Λατινικής Αυτοκρατορίας.

'Ηταν βασιλιάς της Νεαπόλεως (1266 – 1285) ως Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Σικελίας (1266 - 1282) μετά την κατάκτηση της Σικελίας από τον ίδιο το 1266, βασιλιάς της Αλβανίας (1272 - 1285), κόμης του Ανζού και του Μαιν (1247 - 1285), κόμης της Προβηγκίας και του Φορκαλκιέ (1246 - 1285) μετά το γάμο του με τη Βεατρίκη της Προβηγκίας και πρίγκιπας της Αχαΐας (1278 - 1285). Τον Ιανουάριο του 1266, στέφθηκε με τις ευλογίες του Πάπα Κλήμη Δ΄ βασιλιάς της Σικελίας, την οποία κατέλαβε και με στρατό, διώχθηκε από το νησί μετά την επανάσταση των Σικελικών Εσπερινών (1282), από τότε μέχρι τον θάνατο του διεκδικούσε με πάθος τα δικαιώματα του στην Σικελία ως βασιλιάς της Νεαπόλεως.

*Ανδηγαυία(Anjou) : Περιοχή της βορειοδυτικής Γαλλίας, κυρίως πεδινή ή λοφώδης, που τη διαρρέουν από τα Α στα Δ ο Λίγηρας (Λουάρ) και μερικοί παραπόταμοί του, μεταξύ των οποίων και ο Μεν, που σχηματίζεται στα κατάντη του Ανζέ από τη συμβολή του Σαρτ και του Μαγιέν. Ο πληθυσμός ασχολείται κυρίως με τη γεωργία και ζει κατά κανόνα σε μικρά αγροτικά κέντρα ή σε αγροικίες σκόρπιες στον κάμπο. Είναι αρχαία πόλη (η ρωμαϊκή Juliomagus)που απέκτησε μεγάλη σημασία στον Μεσαίωνα όταν είχε γίνει έδρα δουκάτου.

Πηγές :

* Βιβλίο: "Χάλκινο γένος" της Μαρίας Σκιαδαρέση, όπου η σπουδαγμένη συγγραφέας στην Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών συναντά την μεγάλη Ιστορία των Επτανήσων έως την ανεξαρτησία τους από την Βρετανική Προστασία...

* Βιβλίο: «Άγιοι και δαίμονες-Εις ταν Πόλιν» του συγγραφέα, ποιητή και στιχουργού Γιάννη Καλπούζου.

 Απόσπασμα από το έμμετρο έργο  

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας