Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας: 1487, Ο "δεύτερος" Σταυρός του Νότου

Ο σταυρός του Βαρθολομαίου Ντιάζ

1487

Είναι ο δεύτερος "Σταυρός του Νότου",

[των θαλασσοδαρμένων ναυτικών,

μετά από εκείνον στον ουρανό

[των ποιητών και των ρομαντικών,

είναι... ο Σταυρός που έστησε στης γης την άκρη,

ο τολμηρός θαλασσοπόρος Ντιαζ,

[που όπως και νάχει,

στους απομάχους ναύτες,

[θυμίζει κάποιο τους κρυμμένο δάκρυ,

ανακούφισης ή χαράς,

[χαλάρωσης, συγκίνησης κι ελπίδας,

όταν με τη βοήθεια του θεού,

[αφήναν πίσω το ακρωτήριο της καλής ελπίδας

σώοι, αφενός απ' τους κινδύνους της Άπω Ανατολής,

[κι αφετέρου που πλησίαζαν στις θάλασσες της πατρίδας..

Αυτό το ελπιδοφόρο όνομα του ακρωτηρίου
[και ο σταυρός, υπάρχουν εκεί από πολύ παλιά,
από τότε που στη Πορτογαλία το έτος,

[χίλια τετρακόσια ογδόντα επτά,

ο καπετάνιος Βαρθολομαίος Ντιάζ,

[επιφορτίστηκε απ' τον Ιωάννη Β΄ τον Βασιλιά,

να πλεύσει πέρα μακριά στο Νότο,

[πιο πέρα απ' τα γνωστά νερά,

στο μεγάλο, θολό, Άγνωστο δηλαδή,

[πάσει θυσία να βρεί μια δίοδο για Ανατολικά,

ώστε να φέρνουν τα καράβια του απ' την Ανατολή,
[τα σημασίας ζωτικής, μπαχαρικά,

την απαραίτητη προσθήκη στα τρόφιμα,

[κρέατα, ψάρια και λοιπά,

αφού εκείνη την εποχή... πού πάγοι, πού ψυγεία,

[και πού συντηρητικά ?!

Σπαζοκεφάλιασαν του βασιλιά όλοι οι σύμβουλοι,

[οι παρατρεχάμενοι και οι σοφοί,

και τον επείσαν λέγοντας "Μεγαλειότατε δεν είναι δυνατόν,

[κάπου θα έχει τέλος η Αφρικανική ακτή"...

Έτσι ένα πρωί με δυό καραβέλες και ένα ανεφοδιαστικό,
[ο θαλασσοπόρος κάνει πανιά,

για άγνωστες θάλασσες, άγνωστους κόσμους

[με νότια πορεία και στα τυφλά.

Πήγαινε κόστα κόστα (παράλληλα με τις ακτές),

[έτσι το λένε οι ναυτικοί,

πήγαινε... πήγαινε... μα, σαν ατέλειωτη έμοιαζε,

[η δυτική της Αφρικής ακτή...

Περάσαν μήνες και η πορεία συνέχεια ίδια,

[όλο προς νότο... μ' επιμονή,

ώσπου τους περιλάβανε τ' Ατλαντικού τα "νότια φίδια",

(τεράστια κύματα, κι άνεμοι δαιμονισμένα δυνατοί.

Σαν καρυδότσουφλα τις καραβέλες "σπρώχνουν"

[και τις καταπονούν... ζήτημα αν θ' αντέξουν,

χάνουν πανιά... τον μπούσουλα... και την στεριά...

[να την ξανάβρουν αμφίβολο αν θα μπορέσουν,

γιατί σαν κάλμαρε κάποτε και βάλανε πλώρη κατά Λεβάντε*, *ανατολή

[ακτή δεν βλέπαν πουθενά...

Πέσαν στη θλίψη, στη κλάψα, στο μοιρολόι και στις προσευχές,
[μπας ξαναδούνε ζωντανοί... ξηρά.

"Για μέρες, "τούς ταξιδεύαν" με ορμή
[κατά την όστρια*, κείνα τα κύματα βουνά, *Νότια

και το πιθανότερο είναι να τέλειωσε η ακτή της Αφρικής,

[και τους παρέσυρε ο καιρός πιο χαμηλά"
'πολόγισε ξύνοντας την κεφαλή του ο καπετάνιος,
[και δίνει το όρντινο "ανοίξτε όσα γερά βρείτε πανιά,

και το τιμόνι "αλαμπάντα," (ο τιμονιέρης δηλαδή να στρέψει,
[όλο του το τιμόνι σ' όποια του πουν μεριά).
πάμε στα πίσω...", συνέχισε τη διαταγή, "...πορεία κατά βοριά",
["πάει... μουρλάθηκε αυτός", ψιθύριζαν γύρω του κρυφά !!

Και "ώ του θαύματος", δεν άργησε η σωτηρία,
[γιατί... οι υπολογισμοί του βγήκαν σωστοί !!

Μπροστά τους ηλιολουσμένη... φάνηκε "Γη"
[ήταν η νότια Αφρικανική ακτή,
το ακρωτήριο εκείνο που ο Ντιαζ θα ονομάσει
[Κάμπο ντας Τορμέντας, (Ακρωτήριο των Τρικυμιών),
μία Πύλη, όπως θάλεγε κάποιος μυθιστοριογράφος,

[για την κατάκτηση της Άπω Ανατολής και των Ινδιών.

Το ακρωτήριο θ' αλλάξει πολλά ονόματα και κατακτητές,

[όπως τους Πορτογάλους, τους Μπόερς Ολλανδούς,

τους Άγγλους, και θα επικρατήσει τελικά το όνομα

["Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας" μετά όλους αυτούς,

όχι βεβαίως για τη σωτηρία τους... οι ναύτες κι οι καπετάνιοι,

[ελπίδα νάχουνε καλή...

αλλά για την ελπίδα των αποικιοκρατών, να παν' καλά οι αρπαχτές,

[το πλιάτσικο στην Ανατολή !

Ο λαϊκός ήρωας της Λισαβώνας Ντιαζ ταξίδεψε για ακόμη δέκα χρόνια

[στις άκρες του Νέου κόσμου και του παλιού.

Το όνομά του θυμίζει θαλασσοπόρους,
[αλλά κυρίως απ' το ακρωτήριο είναι γνωστό παντού,

παρότι με τον εξερευνητή Πέδρο Άλβαρες Καμπράλ,
[αντίκρυσαν πρώτοι τη Βραζιλία,
και με το Βάσκο ντα Γκάμα μαζί κάνανε,
[εκείνο το περιπετειώδες ταξίδι στην Ινδία...

Ο ατρόμητος αυτός ναυτικός δεν όρισε ποτέ, σαν άλλους,

[όταν πεθάνει τον τόπο που θα ταφεί,

τον τόπο τον αποφάσισε όμως η ίδια η "ιστορία", και κάποια μίλια
   [απ' τ' Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος, θα ναυαγήσει και θα πνιγεί.

Τον έπνιξαν τα φοβερά εκείνα κύματα του Νότου,
   [που με θάρρος αντιμετώπιζε όλη του τη ζωή,
έχοντας στην ψυχή του και την "τρικυμία της καρδιάς" τού κάθε ναυτικού
    [για κείνη τη σχέση τους με τη θάλασσα την ερωτική,
σχέση μοιραία συνώνυμη του πάθους,
[αλλά πολλές φορές ταυτόσημη με την καταστροφή.

_____________________________________________________

για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Άγαλμα του Ντιάζ στο
Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής

* Ο Ντιαζ ονόμασε το ακρωτήριο Κάμπο ντας Τορμέντας,

(= Ακρωτήριο των Τρικυμιών), λόγω της μεγάλης θαλασσοταραχής που αντιμετώπισε στη περιοχή.

Ο Βασιλιάς Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας διαισθανόμενος ότι τελικά από εκεί συνεχίζει πλέον ανατολικά ο θαλάσσιος δρόμος προς την Ινδία το ονόμασε επίσημα Κάμπο ντα Μπόα Εσπεράντζα.

Οι Ολλανδοί θαλασσοπόροι το ονόμασαν Ακρωτήριο Αποικίας (Κόλονυ)