1480
Από τότε που ο Μωάμεθ Β΄κατέκτησε,[την "Κωνσταντίνου Πόλη",
με σχέδια πως θα πάρει και τη Ρόδο,
[τη μέρα του περνούσε όλη...
Aλλά δεν ήτανε ούτε ριψάσπιδες, μήτε δειλοί,
[μήτε αυτό που λέμε κότες,
οι "φύλακες της απαγορευμένης γνώσης*"
[οι Ιωαννίτες οι Ιππότες,
και όσες φορές ο Πορθητής,
[για να τους υποτάξει είχε πάει,
πάνω σ'αυτούς τους σκληρούς πολεμιστές,
[επανειλημμένως τα μούτρα του είχε φάει !
Τώρα ποια ήταν αυτή η απαγορευμένη γνώση?
εγώ ο άσχετος κι ο ανίδεος,
[με την απόσταση την τόση,
που κράτησα "Επικουρ-ίζοντας"* *Επίκουρος
[από τα ελεγχόμενα σχολεία,
κι απ' όλα, τα κατά τούς "καθώς πρέπει",
[πρός καύσιν τα βιβλία,
είναι σαφές, ότι δεν δύναμαι
[έτσι απληροφόρητος να απαντήσω...
και όπως είναι επόμενο
[αναπάντητες τις απορίες μου θ' αφήσω..
Σκέφτηκα ακόμη και την πολυτάλαντη λογοτέχνη
[ που είν' φορέας περίσσειας γνώσης,
την συγγραφέα φίλη Ντορέτα Πέππα να ρωτήσω,
[μα είπα σε μένα.....θα κοιμηθείς όπως θα στρώσεις,και τοιουτοτρόπως έμειναν αναπάντητες,
[όλες οι απορίες μου,
πληρώνοντας έτσι για την οκνηρία μου
[και τις αδυναμίες μου...
Μεγάλο το μίσος τού Μωάμεθ,
[γιατί μετά της Πόλης την κατάκτηση,
ντοπαρισμένος με αλαζονεία,
[και σε ψυχική ανάταση,
απ' την στρατιωτική του επιτυχία την μεγάλη,
θεώρησε ότι θα φοβηθούν,
[και θα υποταχτούνε όλοι οι άλλοι...
Έτσι, να του δώσουν ζήτησε δύο χιλιάδες
[χρυσά Δουκάτα, επιτακτικά,
[γιατί μετά της Πόλης την κατάκτηση,
ντοπαρισμένος με αλαζονεία,
[και σε ψυχική ανάταση,
απ' την στρατιωτική του επιτυχία την μεγάλη,
θεώρησε ότι θα φοβηθούν,
[και θα υποταχτούνε όλοι οι άλλοι...
Έτσι, να του δώσουν ζήτησε δύο χιλιάδες
[χρυσά Δουκάτα, επιτακτικά,
από της Ρόδου τους Ιωαννίτες ιππότες,
[μα δεν τα πήρε... απάντησε αρνητικά
ο Ζαν ντε Λαστίκ, ο Μάγιστρος των Ιωαννιτών, *Jean Bonpar de Lastic
ζητώντας παράλληλα βοήθεια
[εξ όλων των Ευρωπαίων Χριστιανών.
Έκτοτε με μανία κατά διαστήματα,
[τους επιτίθεται ο Πορθητής,
μα μάταια... πάντοτε φεύγει με απώλειες,
[κι ουδέποτε νικητής.
'Δώ που τα λέμε κι οι Ιωαννίτες προκαλούσαν,
[και πήγαιναν γυρεύοντας,
τα πλοία των Οθωμανών καταληστεύοντας,[μα δεν τα πήρε... απάντησε αρνητικά
ο Ζαν ντε Λαστίκ, ο Μάγιστρος των Ιωαννιτών, *Jean Bonpar de Lastic
ζητώντας παράλληλα βοήθεια
[εξ όλων των Ευρωπαίων Χριστιανών.
Έκτοτε με μανία κατά διαστήματα,
[τους επιτίθεται ο Πορθητής,
μα μάταια... πάντοτε φεύγει με απώλειες,
[κι ουδέποτε νικητής.
'Δώ που τα λέμε κι οι Ιωαννίτες προκαλούσαν,
[και πήγαιναν γυρεύοντας,
και στους Ενετούς της Εύβοιας
[στρατιωτική βοήθεια στέλοντας...
Για να πάρει την Εύβοια ο Σουλτάνος,
[από τις μάχες μείνανε ορφανά,
ογδόντα χιλιάδων και βάλε,
[στρατιωτών του τα παιδιά.
Αρχαιο-νεο-αργκο-ελληνικά..... τα "κρείττω ποθών"
[άλλως για τη Ρόδο κατα-λιγουριασμένος,
φέτος με κάργα στόλο,
[με φουσάτα και κατατσαντισμένος,
στέλνει εναντίον της τον Βεζύρη-ναύαρχο
[Μεσίχ Πασά Παλαιολόγο..
(Να ψάξω πούθε βάσταγε η σκούφια του Πασά,
[κανένα εγώ δεν έχω λόγο,
ίσως απλή συνωνυμία, ίσως και όχι,
[αλλά και νάχε κάποιο γνωστό μας για συγγενή,
κάθε περίεργος, αλλ' όχι εγώ ......... ας ψάξει να το βρεί....
Αδιάκοπες οι επιθέσεις, κορμιά να πέφτουν συνεχώς,
[και ασταμάτητοι κανονιοβολισμοί,
μα ο Μεγάλος Μάγιστρος Πιέρ ντ’ Ωμπυσσόν* *(Pierre d’ Aubusson)[εκ Μοντέιγ ο Βικόντ της κεντρικής Γαλλίας ευγενής,
του Τάγματος του ανάμικτου στρατού
[Ναϊτών-Ιωαννιτών ο επικεφαλής,
ο κατά κοινή ομολογία στις τεχνικές μαχών,
[εξαιρετικά ιδιοφυής,
οργανώνει την άμυνα και επί δίμηνο,
[τους Οθωμανούς καταεξαντλούν,
βγαίνουνε τελικά από τα τείχη
[κι οι Τούρκοι τρέχουν να σωθούν....
οργανώνει την άμυνα και επί δίμηνο,
[τους Οθωμανούς καταεξαντλούν,
βγαίνουνε τελικά από τα τείχη
[κι οι Τούρκοι τρέχουν να σωθούν....
Λουκρητία Βοργία
καίσαρες*, που μελλοντικά θα γίνουν και τα δυό, *Ιωάννης και Γοδεφρείδος
στο Σουμπιάγκο πλησίον της Ρώμης,
γεννήθηκε τον χρόνο αυτό,
το χίλια τετρακόσια ογδόντα, η Λουκρητία Βοργία*... *Lucrezia Borgia
Για την περιλάλητη και πολυσυζητημένη αυτή κυρία,
ολόκληρη την μεσαιωνική την ιστορία
θάπρεπε μερόνυχτα να μελετήσω,
μα πού να τελειώσω... αλλά και από πού ν' αρχίσω !
Ζαλάδα αλλά παίρνοντας κάτι από εκεί, και κάτι από δω,
στα κουτσομπολίστικα, τα επουσιώδη λέω να περιοριστώ,
αφού όμως δυό λόγια προηγουμένως πρέπει να πω....
Ο Καίσαρ Βοργίας, γιος του Πάπα Αλέξανδρου του έκτου....
βασίλειο ανακήρυξε στην Ιταλία,
αποτελούμενο από το Ρίμινι, Ουρμπίνο,
Πέζαρο και Ρωμανία....
Σαν πρότυπο θα τον βρεις και πρώτη εικόνα
στο Μακιαβέλλι, στο βιβλίο του, τον "Ηγεμόνα"
για το πως κερδίζεται και επιβάλλεται η εξουσία,
με ξένα όπλα, αλλά και με λίγη τύχη στην ουσία.
Είχε και αδελφούλα ο Καίσαρ, τη Λουκρητία,
που και αυτή με τους Βοργίες έμεινε στην ιστορία,
σαν η πιο θρυλική, αιματοβαμμένη,
και διεφθαρμένη από τη δυναστεία,
που ήτανε πίσω από κάθε πολιτική δολοφονία...
Τον γκόμενο της Λουκρητίας
στα κουτσομπολίστικα, τα επουσιώδη λέω να περιοριστώ,
αφού όμως δυό λόγια προηγουμένως πρέπει να πω....
Ο Καίσαρ Βοργίας, γιος του Πάπα Αλέξανδρου του έκτου....
βασίλειο ανακήρυξε στην Ιταλία,
αποτελούμενο από το Ρίμινι, Ουρμπίνο,
Πέζαρο και Ρωμανία....
Σαν πρότυπο θα τον βρεις και πρώτη εικόνα
στο Μακιαβέλλι, στο βιβλίο του, τον "Ηγεμόνα"
για το πως κερδίζεται και επιβάλλεται η εξουσία,
με ξένα όπλα, αλλά και με λίγη τύχη στην ουσία.
Είχε και αδελφούλα ο Καίσαρ, τη Λουκρητία,
που και αυτή με τους Βοργίες έμεινε στην ιστορία,
σαν η πιο θρυλική, αιματοβαμμένη,
και διεφθαρμένη από τη δυναστεία,
που ήτανε πίσω από κάθε πολιτική δολοφονία...
Τον γκόμενο της Λουκρητίας
[τον παπικό ακόλουθο, Πέντρο Καλντερόν,
όταν τόμαθε ο Καίσαρας διέταξε
όταν τόμαθε ο Καίσαρας διέταξε
[και τον πνίξανε αυθημερόν,
ενώ η πλέμπα κουτσομπόλευε πως ζήλευε... γιατί αυτός,
την είχε ερωμένη, όπως προηγουμένως ο πατήρ του, και συνεπώς,
δικαίως έμπνευση γίνανε για τους Ουγκώ και Ντονιτσέτι,
τσιγκλίζοντας τη φαντασία τους
ενώ η πλέμπα κουτσομπόλευε πως ζήλευε... γιατί αυτός,
την είχε ερωμένη, όπως προηγουμένως ο πατήρ του, και συνεπώς,
δικαίως έμπνευση γίνανε για τους Ουγκώ και Ντονιτσέτι,
τσιγκλίζοντας τη φαντασία τους
να γράψουν τα μεγαλειώδη έργα τους !
αν και κατά τας γραφάς ουδόλως τούτο αληθεύει
διότι σύμφωνα με τους ερευνητές,
δεν υπάρχει καμία ιστορική απόδειξη γι όλες αυτές
τις κατηγόριες που οι πάντες της καταμαρτυρούσαν,
γιατί στη Φεράρα σαν πιστή σύζυγο και ευγένειας
αν και κατά τας γραφάς ουδόλως τούτο αληθεύει
διότι σύμφωνα με τους ερευνητές,
δεν υπάρχει καμία ιστορική απόδειξη γι όλες αυτές
τις κατηγόριες που οι πάντες της καταμαρτυρούσαν,
γιατί στη Φεράρα σαν πιστή σύζυγο και ευγένειας
υπόδειγμα, την Δούκισά τους εξυμνούσαν !
_______________________________________
* Ιωαννίτες οι Ιππότες: Από το 1454 ο τουρκικός στόλος λεηλατούσε τα παράλια της Καρίας, της Κω και της Ρόδου, κάνοντας μεγάλες καταστροφές στις περιουσίες των κατοίκων και για αυτό το 1456 οι κάτοικοι των γύρω νησιών, των υπαγόμενων στη δικαιοδοσία των Ιπποτών της Ρόδου, ζήτησαν με γράμμα τους από το Μεγάλο Μάγιστρο, Ζακ ντε Μιγύ (Jaques de Milly) να έρθει με τα πλοία του να τους πάρει αφού τα δικά τους εδάφη δεν ήταν ασφαλή πια λόγω των επιδρομών των Τούρκων, των βιαιοτήτων τους και της αρπαγής των παιδιών τους από αυτούς..
Το 1457 ο τουρκικός στόλος αποβιβάζεται στον Αρχάγγελο της Ρόδου, αιχμαλωτίζει τους κατοίκους και στην επιστροφή του λεηλατεί την Κω, τη Νίσυρο, τη Σύρο και τη Χάλκη.
Το 1467, 30 τουρκικές γαλέρες αποβίβασαν στο νησί πολυάριθμα στρατεύματα, αλλά εκδιώχτηκαν γρήγορα από τους Ιππότες που κατέφθαναν από όλη την Ευρώπη για να βοηθήσουν το νησί τους.
Το 1470 όταν ο Μωάμεθ με απώλειες κοντά στους 80.000 άντρες κατέλαβε την Εύβοια και κυρίως τη Χαλκίδα, θύμωσε τόσο με τη βοήθεια που είχαν στείλει οι Ιππότες της Ρόδου (2 γαλέρες) για να βοηθήσουν τους Ενετούς που κατείχαν τότε τη Χαλκίδα αλλά και με τις επιδρομές που έκαναν στα παράλια της Μικράς Ασίας που κήρυξε τον πόλεμο στους Ιππότες.
Το 1477 ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο, προσπάθησε να καταλάβει τη Λήμνο και μετά από την αποτυχία αυτή, λεηλάτησε τη Χίο, την Πάτμο, την Τήλο, τη Κέφαλο, τη Κώ, τη Νίσυρο και τη Κάλυμνο, από τις οποίες πήρε και πάρα πολλούς αιχμαλώτους.
Ο Μωάμεθ Β΄ αρχίζει από το 1478 να σχεδιάζει συστηματικά πλέον την κατάληψη της Ρόδου, μαζεύοντας στρατεύματα και πολεμοφόδια, στέλνοντας κατασκόπους να πάρουν όσες περισσότερες πληροφορίες για τον αντίπαλο μπορούν, μελετώντας τα αναλυτικά τοπογραφικά σχέδια της πόλης.
Τον Δεκέμβριο του 1479 έστειλε μια ναυτική μοίρα υπό τις διαταγές του βεζίρη του, Μεσίχ Πασά Παλαιολόγο, να κατασκοπεύσει το νησί. Η μοίρα όμως, αφού διώχτηκε από τα νερά της Ρόδου και της Τήλου, άραξε στο κόλπο της Φενίκης να περιμένει και τον υπόλοιπο στόλο.
Ο στόλος με 60 πλοία ενώθηκε με τη ναυτική μοίρα της Φενίκης και στις 23 Μαΐου 1480 φάνηκε μπροστά στη Ρόδο.
Η πρώτη κίνηση του τουρκικού στόλου ήταν να αποβιβάσει στρατεύματα στον λόφο του Αγίου Στεφάνου, δυτικά της πόλης, που κατέλαβαν όλη τη γύρω περιοχή. Ο Μεσίχ Πασά τοποθέτησε τρία μεγάλα πυροβόλα απέναντι από το φρούριο του Αγίου Νικολάου και άρχισαν το συνεχή κανονιοβολισμό μέχρι που στις 9 Ιουνίου, θεωρώντας ότι είχαν καταστρέψει αρκετά το φρούριο, εφόρμησαν με πρώτους τους γενίτσαρους, αλλά οι Ιππότες με επικεφαλής τον Μεγάλο Μάγιστρο Πιέρ ντ’ Ωμπυσσόν (Pierre d’ Aubusson) τους αναχαίτισαν και τους οδήγησαν σε υποχώρηση.
Τη νύχτα της 19ης Ιουνίου κάνουν μια μεγάλη έφοδο. Η μάχη κράτησε από τα μεσάνυχτα της 19ης μέχρι το μεσημέρι της 20ής Ιουνίου και στοίχισε τη ζωή σε 2.500 Τούρκους που αναγκάστηκαν πάλι να υποχωρήσουν.
Μετά τις απανωτές αποτυχίες, ο Μεζίχ Πασά άρχισε να πετάει με τόξα γράμματα μέσα στη πόλη, στα οποία καλούσε τους Ροδίτες να συνθηκολογήσουν, και ιδιαίτερα τον ελληνικό πληθυσμό στον οποίο υποσχόταν ότι δεν θα πάθαιναν τίποτα οι ζωές και οι περιουσίες τους από τους Τούρκους. Οι Ροδίτες δεν ανταποκρίθηκαν στις υποσχέσεις των Τούρκων και αυτοί συνέχισαν τις επόμενες μέρες με διάφορους τρόπους να παλεύουν για μια συνθηκολόγηση. Στις 28 Ιουλίου οι Τούρκοι ξεκίνησαν τη μεγάλη επίθεση τους σε όλα τα τμήματα του τείχους ταυτόχρονα.
Τελικά, οι Τούρκοι που πρώτοι είχαν καταλάβει το τείχος της συνοικίας των Εβραίων άρχισαν να υποχωρούν και βλέποντας τους και οι υπόλοιποι στρατιώτες άρχισαν να κάνουν το ίδιο με αποτέλεσμα να υπάρξει άτακτη υποχώρηση, οι Ροδίτες να εφορμήσουν για να σκοτώσουν και να καταδιώξουν τους Τούρκους σκοτώνοντας πολλούς.
Οι Τούρκοι είχαν χάσει 9000 άντρες και είχαν 15000 αιχμαλώτους οπότε έλυσαν τη πολιορκία και στις 18 Αυγούστου απομακρύνθηκαν από το νησί.
Ο Σουλτάνος απάλλαξε τον Μεζίχ Πασά Παλαιολόγο από τα καθήκοντα του, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την ήττα και τον υποβίβασε σε διοικητή της επαρχίας της Καλλίπολης.
Αργότερα τέθηκε ο ίδιος προσωπικά, επικεφαλής ενός στρατού 300000 αντρών που ξεκινούσε δια ξηράς να κατακτήσει τη Ρόδο, τη Συρία και την Αίγυπτο αλλά ο θάνατος του σταμάτησε την εκστρατεία οριστικά.
Το 1457 ο τουρκικός στόλος αποβιβάζεται στον Αρχάγγελο της Ρόδου, αιχμαλωτίζει τους κατοίκους και στην επιστροφή του λεηλατεί την Κω, τη Νίσυρο, τη Σύρο και τη Χάλκη.
Το 1467, 30 τουρκικές γαλέρες αποβίβασαν στο νησί πολυάριθμα στρατεύματα, αλλά εκδιώχτηκαν γρήγορα από τους Ιππότες που κατέφθαναν από όλη την Ευρώπη για να βοηθήσουν το νησί τους.
Το 1470 όταν ο Μωάμεθ με απώλειες κοντά στους 80.000 άντρες κατέλαβε την Εύβοια και κυρίως τη Χαλκίδα, θύμωσε τόσο με τη βοήθεια που είχαν στείλει οι Ιππότες της Ρόδου (2 γαλέρες) για να βοηθήσουν τους Ενετούς που κατείχαν τότε τη Χαλκίδα αλλά και με τις επιδρομές που έκαναν στα παράλια της Μικράς Ασίας που κήρυξε τον πόλεμο στους Ιππότες.
Το 1477 ο τουρκικός στόλος βγήκε στο Αιγαίο, προσπάθησε να καταλάβει τη Λήμνο και μετά από την αποτυχία αυτή, λεηλάτησε τη Χίο, την Πάτμο, την Τήλο, τη Κέφαλο, τη Κώ, τη Νίσυρο και τη Κάλυμνο, από τις οποίες πήρε και πάρα πολλούς αιχμαλώτους.
Ο Μωάμεθ Β΄ αρχίζει από το 1478 να σχεδιάζει συστηματικά πλέον την κατάληψη της Ρόδου, μαζεύοντας στρατεύματα και πολεμοφόδια, στέλνοντας κατασκόπους να πάρουν όσες περισσότερες πληροφορίες για τον αντίπαλο μπορούν, μελετώντας τα αναλυτικά τοπογραφικά σχέδια της πόλης.
Τον Δεκέμβριο του 1479 έστειλε μια ναυτική μοίρα υπό τις διαταγές του βεζίρη του, Μεσίχ Πασά Παλαιολόγο, να κατασκοπεύσει το νησί. Η μοίρα όμως, αφού διώχτηκε από τα νερά της Ρόδου και της Τήλου, άραξε στο κόλπο της Φενίκης να περιμένει και τον υπόλοιπο στόλο.
Ο στόλος με 60 πλοία ενώθηκε με τη ναυτική μοίρα της Φενίκης και στις 23 Μαΐου 1480 φάνηκε μπροστά στη Ρόδο.
Η πρώτη κίνηση του τουρκικού στόλου ήταν να αποβιβάσει στρατεύματα στον λόφο του Αγίου Στεφάνου, δυτικά της πόλης, που κατέλαβαν όλη τη γύρω περιοχή. Ο Μεσίχ Πασά τοποθέτησε τρία μεγάλα πυροβόλα απέναντι από το φρούριο του Αγίου Νικολάου και άρχισαν το συνεχή κανονιοβολισμό μέχρι που στις 9 Ιουνίου, θεωρώντας ότι είχαν καταστρέψει αρκετά το φρούριο, εφόρμησαν με πρώτους τους γενίτσαρους, αλλά οι Ιππότες με επικεφαλής τον Μεγάλο Μάγιστρο Πιέρ ντ’ Ωμπυσσόν (Pierre d’ Aubusson) τους αναχαίτισαν και τους οδήγησαν σε υποχώρηση.
Τη νύχτα της 19ης Ιουνίου κάνουν μια μεγάλη έφοδο. Η μάχη κράτησε από τα μεσάνυχτα της 19ης μέχρι το μεσημέρι της 20ής Ιουνίου και στοίχισε τη ζωή σε 2.500 Τούρκους που αναγκάστηκαν πάλι να υποχωρήσουν.
Μετά τις απανωτές αποτυχίες, ο Μεζίχ Πασά άρχισε να πετάει με τόξα γράμματα μέσα στη πόλη, στα οποία καλούσε τους Ροδίτες να συνθηκολογήσουν, και ιδιαίτερα τον ελληνικό πληθυσμό στον οποίο υποσχόταν ότι δεν θα πάθαιναν τίποτα οι ζωές και οι περιουσίες τους από τους Τούρκους. Οι Ροδίτες δεν ανταποκρίθηκαν στις υποσχέσεις των Τούρκων και αυτοί συνέχισαν τις επόμενες μέρες με διάφορους τρόπους να παλεύουν για μια συνθηκολόγηση. Στις 28 Ιουλίου οι Τούρκοι ξεκίνησαν τη μεγάλη επίθεση τους σε όλα τα τμήματα του τείχους ταυτόχρονα.
Τελικά, οι Τούρκοι που πρώτοι είχαν καταλάβει το τείχος της συνοικίας των Εβραίων άρχισαν να υποχωρούν και βλέποντας τους και οι υπόλοιποι στρατιώτες άρχισαν να κάνουν το ίδιο με αποτέλεσμα να υπάρξει άτακτη υποχώρηση, οι Ροδίτες να εφορμήσουν για να σκοτώσουν και να καταδιώξουν τους Τούρκους σκοτώνοντας πολλούς.
Οι Τούρκοι είχαν χάσει 9000 άντρες και είχαν 15000 αιχμαλώτους οπότε έλυσαν τη πολιορκία και στις 18 Αυγούστου απομακρύνθηκαν από το νησί.
Ο Σουλτάνος απάλλαξε τον Μεζίχ Πασά Παλαιολόγο από τα καθήκοντα του, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την ήττα και τον υποβίβασε σε διοικητή της επαρχίας της Καλλίπολης.
Αργότερα τέθηκε ο ίδιος προσωπικά, επικεφαλής ενός στρατού 300000 αντρών που ξεκινούσε δια ξηράς να κατακτήσει τη Ρόδο, τη Συρία και την Αίγυπτο αλλά ο θάνατος του σταμάτησε την εκστρατεία οριστικά.
* Ιωαννίτες ιππότες ή οι φύλακες της απαγορευμένης γνώσης, Έχει την καταγωγή του στους Ναΐτες Ιππότες. Το τάγμα δημιουργήθηκε αρχικά την περίοδο της Γ΄ Σταυροφορίας ως προσωπικό ενός νοσοκομείου που στήθηκε από Γερμανούς εμπόρους και προσκυνητές στην Άκρα, για να προσφέρει υπηρεσίες περίθαλψης και ξεκούρασης στους τραυματίες και ταλαιπωρημένους Γερμανούς που μετείχαν στην πολιορκία της πόλης. Σε όλη την περίοδο της ιστορίας μέλη των δύο ταγμάτων
φέρεται να είχαν στενές επαφές η κυρίαρχη γλώσσα του τάγματος ήταν τα
γαλλικά.
Πέρα όμως από την πρωτοφανή ανταλλαγή υλικών αγαθών και έμψυχου δυναμικού, στο παρασκήνιο αναπτύχθηκε και μία σκοτεινή και μυστήρια ανταλλαγή γνώσης και μυστικιστικών αληθειών. Χειρόγραφα, σύμβολα και νοήματα περιπλέχθηκαν τόσο, που πλέον συναντώνται και στα δύο τάγματα. Η συγχρονικότητα της στιγμής μου έφερε ως ανάμνηση τον θρύλο του ιερού δισκοπότηρου, την προστασία του οποίου είχαν αναλάβει οι Ναϊτες Ιππότες. Για κάποιους ιστορικούς μελετητές το ιερό δισκοπότηρο αποτελούσε υλικό αντικείμενο που μέσα του έφερε το θεϊκό αίμα του Ιησού Χριστού, ενώ για κάποιους άλλους αποτελούσε ένα μεταφορικά δούρειο ίππο που για τους γνώστες σήμαινε την ύπαρξη νοημάτων και άγνωστων αληθειών.
Το 1312 ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος ο ΙV, με τη στήριξη του Πάπα Κλημέντιου του V, έχοντας μεγάλη ανάγκη χρημάτων κατηγόρησε το τάγμα των Ναϊτων ότι αποτελεί αίρεση, και ξεκίνησαν διωγμοί, φρικιαστικά βασανιστήρια και άδικοι θάνατοι εναντίον των ιπποτών.
Ο στόχος του Φιλίππου ήταν ο μυθικός πλούτος του τάγματος που θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει την άσχημη οικονομική του θέση. Ο σκοπός του Πάπα Κλημέντιου όμως;
Δύσκολα οι ιστορικοί μπορούν να δεχτούν ότι βοήθησε τον βασιλιά της Γαλλίας από καλοσύνη ή συμπάθεια, ή ακόμα και από πεποίθηση ότι οι Ναϊτες ιππότες αποτελούσαν όντως αίρεση. Άρα τι;
Ο στόχος του Φιλλίπου ήταν ο μυθικός πλούτος των Ναιτών ιπποτών. Ανάλογη σημασία πρέπει να ήταν και το κέρδος του πάπα για να δεχτεί να λάβει μέρος σε αυτή την απάτη. Και όντως, το κέρδος δεν ήταν και μόνο ισάξιο αλλά τρομαχτικά ουσιώδες. Ο σκοπός του πάπα Κλημέντιου ήταν το ιερό δισκοπότηρο που οι ιππότες κρατούσαν με ασφάλεια, η απαγορευμένη γνώση που, κατά τον θρύλο, η δημοσιοποίηση της θα απειλούσε την ίδια την χριστιανική εκκλησία. Μερικοί μελετητές του θρύλου, μάλιστα, μιλάνε για χειρόγραφα κείμενα του ίδιου του Ιησού Χρηστού.
Οι διωγμοί σκόρπισαν τους ιππότες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αρκετοί ιππότες που εκδιώχθηκαν κατέφυγαν σε άλλα ιπποτικά τάγματα της εποχής, η πλειονότητα αυτών όμως στο τάγμα των ιπποτών του αγίου Ιωάννου.
Το ιερό δισκοπότηρο δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του πάπα, κάπου κρύφτηκε, βρήκε τρόπο να μείνει ασφαλές. Κατά τον θρύλο στον θυρεό του φύλακα της απαγορευμένης γνώσης τη θέση του οικοσήμου του τάγματος των Ναιτών πήρε το αντίστοιχο των Ιωαννιτών. Με αυτόν τον τρόπο η κατοχή και η προστασία του αντικειμένου που έμεινε στην ιστορία ως το ιερό δισκοπότηρο πέρασε στα χέρια του τάγματος των ιπποτών του αγίου Ιωάννη, στα χέρια των ιπποτών της Ρόδου.
Μυστικές συναντήσεις στη Ρόδο, Σήμερα... Κάθε χρόνο στο κάστρο της Ρόδου πραγματοποιείται μια διεθνής συνάντηση των ιπποτών της Μάλτας με ιππότες του ελευθεροτεκτονισμού από όλη την Ελλάδα. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε απλώς να χαρακτηριστεί ως μια γραφική κίνηση μερικών ρομαντικών ανθρώπων του σήμερα αν η ιστορία των ιπποτών της Μάλτας δεν συνδεόταν με τους Ιωαννίτες ιππότες.
Οι σημερινοί μελετητές παρομοιάζουν την πορεία των Ιωαννιτών με κύκλο, μια και στο τέλος της ζωής τους ανακτούν το αρχικό τους ρόλο τη νοσοκομειακή περίθαλψη, καθώς σήμερα οι ιππότες είναι τάγμα νοσοκόμων.
Έχοντας επίγνωση της σύνδεσης των ιπποτών της Μάλτας με το τάγμα των Ιωαννιτών και τους ιππότες της Ρόδο, ο Νίκος Κουμαρτζής αναζήτησε στο εσωτερικό του κάστρο το χώρο όπου λαμβάνουν μέρος οι συναντήσεις.
Κατά τις συναντήσεις υπάρχει πλήρης μυστικότητα, απομόνωση και αυστηρά επίσημη ένδυση.
Προς τι όλη αυτή η μυστικότητα; Η λογική ορίζει ότι όλα αυτά γίνονται απλώς προς τέρψιν της ρομαντικής ατμόσφαιρας που προσπαθούν να επιτύχουν οι ιππότες. Μια σκέψη όμως όχι παράλογη αλλά περισσότερο περίπλοκη μοιάζει να αποδεικνύει όντως ότι υπάρχει κάτι στις συναντήσεις τους που πρέπει να παραμείνει κρυφό. ______ Πηγή: «οι ιππότες της Ρόδου οι φύλακες της απαγορευμένης γνώσης», του Νίκου Κουμαρτζή
Πέρα όμως από την πρωτοφανή ανταλλαγή υλικών αγαθών και έμψυχου δυναμικού, στο παρασκήνιο αναπτύχθηκε και μία σκοτεινή και μυστήρια ανταλλαγή γνώσης και μυστικιστικών αληθειών. Χειρόγραφα, σύμβολα και νοήματα περιπλέχθηκαν τόσο, που πλέον συναντώνται και στα δύο τάγματα. Η συγχρονικότητα της στιγμής μου έφερε ως ανάμνηση τον θρύλο του ιερού δισκοπότηρου, την προστασία του οποίου είχαν αναλάβει οι Ναϊτες Ιππότες. Για κάποιους ιστορικούς μελετητές το ιερό δισκοπότηρο αποτελούσε υλικό αντικείμενο που μέσα του έφερε το θεϊκό αίμα του Ιησού Χριστού, ενώ για κάποιους άλλους αποτελούσε ένα μεταφορικά δούρειο ίππο που για τους γνώστες σήμαινε την ύπαρξη νοημάτων και άγνωστων αληθειών.
Το 1312 ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος ο ΙV, με τη στήριξη του Πάπα Κλημέντιου του V, έχοντας μεγάλη ανάγκη χρημάτων κατηγόρησε το τάγμα των Ναϊτων ότι αποτελεί αίρεση, και ξεκίνησαν διωγμοί, φρικιαστικά βασανιστήρια και άδικοι θάνατοι εναντίον των ιπποτών.
Ο στόχος του Φιλίππου ήταν ο μυθικός πλούτος του τάγματος που θα τον βοηθούσε να αντιμετωπίσει την άσχημη οικονομική του θέση. Ο σκοπός του Πάπα Κλημέντιου όμως;
Δύσκολα οι ιστορικοί μπορούν να δεχτούν ότι βοήθησε τον βασιλιά της Γαλλίας από καλοσύνη ή συμπάθεια, ή ακόμα και από πεποίθηση ότι οι Ναϊτες ιππότες αποτελούσαν όντως αίρεση. Άρα τι;
Ο στόχος του Φιλλίπου ήταν ο μυθικός πλούτος των Ναιτών ιπποτών. Ανάλογη σημασία πρέπει να ήταν και το κέρδος του πάπα για να δεχτεί να λάβει μέρος σε αυτή την απάτη. Και όντως, το κέρδος δεν ήταν και μόνο ισάξιο αλλά τρομαχτικά ουσιώδες. Ο σκοπός του πάπα Κλημέντιου ήταν το ιερό δισκοπότηρο που οι ιππότες κρατούσαν με ασφάλεια, η απαγορευμένη γνώση που, κατά τον θρύλο, η δημοσιοποίηση της θα απειλούσε την ίδια την χριστιανική εκκλησία. Μερικοί μελετητές του θρύλου, μάλιστα, μιλάνε για χειρόγραφα κείμενα του ίδιου του Ιησού Χρηστού.
Οι διωγμοί σκόρπισαν τους ιππότες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αρκετοί ιππότες που εκδιώχθηκαν κατέφυγαν σε άλλα ιπποτικά τάγματα της εποχής, η πλειονότητα αυτών όμως στο τάγμα των ιπποτών του αγίου Ιωάννου.
Το ιερό δισκοπότηρο δεν έφτασε ποτέ στα χέρια του πάπα, κάπου κρύφτηκε, βρήκε τρόπο να μείνει ασφαλές. Κατά τον θρύλο στον θυρεό του φύλακα της απαγορευμένης γνώσης τη θέση του οικοσήμου του τάγματος των Ναιτών πήρε το αντίστοιχο των Ιωαννιτών. Με αυτόν τον τρόπο η κατοχή και η προστασία του αντικειμένου που έμεινε στην ιστορία ως το ιερό δισκοπότηρο πέρασε στα χέρια του τάγματος των ιπποτών του αγίου Ιωάννη, στα χέρια των ιπποτών της Ρόδου.
Μυστικές συναντήσεις στη Ρόδο, Σήμερα... Κάθε χρόνο στο κάστρο της Ρόδου πραγματοποιείται μια διεθνής συνάντηση των ιπποτών της Μάλτας με ιππότες του ελευθεροτεκτονισμού από όλη την Ελλάδα. Το γεγονός αυτό θα μπορούσε απλώς να χαρακτηριστεί ως μια γραφική κίνηση μερικών ρομαντικών ανθρώπων του σήμερα αν η ιστορία των ιπποτών της Μάλτας δεν συνδεόταν με τους Ιωαννίτες ιππότες.
Οι σημερινοί μελετητές παρομοιάζουν την πορεία των Ιωαννιτών με κύκλο, μια και στο τέλος της ζωής τους ανακτούν το αρχικό τους ρόλο τη νοσοκομειακή περίθαλψη, καθώς σήμερα οι ιππότες είναι τάγμα νοσοκόμων.
Έχοντας επίγνωση της σύνδεσης των ιπποτών της Μάλτας με το τάγμα των Ιωαννιτών και τους ιππότες της Ρόδο, ο Νίκος Κουμαρτζής αναζήτησε στο εσωτερικό του κάστρο το χώρο όπου λαμβάνουν μέρος οι συναντήσεις.
Κατά τις συναντήσεις υπάρχει πλήρης μυστικότητα, απομόνωση και αυστηρά επίσημη ένδυση.
Προς τι όλη αυτή η μυστικότητα; Η λογική ορίζει ότι όλα αυτά γίνονται απλώς προς τέρψιν της ρομαντικής ατμόσφαιρας που προσπαθούν να επιτύχουν οι ιππότες. Μια σκέψη όμως όχι παράλογη αλλά περισσότερο περίπλοκη μοιάζει να αποδεικνύει όντως ότι υπάρχει κάτι στις συναντήσεις τους που πρέπει να παραμείνει κρυφό. ______ Πηγή: «οι ιππότες της Ρόδου οι φύλακες της απαγορευμένης γνώσης», του Νίκου Κουμαρτζή
______________________________________________________________________________
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.