Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας: 1509, Με Πολάκες, Ταρτάνες και Μπριγκαντίνια

Πορτογαλική Αυτοκρατορία (Império Português)

1509

Στις 3 Φεβρουαρίου του χίλια πεντακόσια εννιά*, *1509
[το πορτογαλικό ναυτικό νικά σε ναυμαχία
τον πανίσχυρο τετραεθνή στόλο, στο Ντιού της Δυτικής Ινδίας,
[που ανήκε στην κραταιά εκείνη συμμαχία
μεταξύ του Γκουτζαράτ* (τοπικού σουλτανάτου), *Gujarat
[της αήττητης Οθωμανικής αυτοκρατορίας,
της θαλασσοκράτειρας Δημοκρατίας της Βενετίας,
[και της Δημοκρατίας του Ντουμπρόβνικ, στη Δαλματία της Κροατίας.

Η πρώτη παγκόσμια αυτοκρατορία ήταν τότε η Πορτογαλική,
[η μοναδική σε ολόκληρη την ιστορία,
με εδάφη στην Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ινδία
[την Άπω Ανατολή και γενικώς στην Νοτιοανατολική Ασία.

Υπήρξε ακόμα και η μακροβιότερη από όλες τις αποικιακές
[Ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες, που διήρκεσε για περίπου έξι αιώνες
μέχρι την παράδοση του Μακάο το 1999,
[εξακόσια δέκα επτά (617) χρόνια δηλαδή μετά τους πρώτους αγώνες...

Τότε, το 1415 που πρωτόσκασε μύτη ο Στόλος ο Πορτογαλικός,
   ["παίρνοντας" τη Θέουτα* από τους Μαυριτανούς,    *Μαρόκο
με τη δικαιολογία τάχα μου πως θέλανε να φάνε τους πειρατές (!)
[ναι αυτούς... τους άρπαγες και τους κακούς !

Οι πραγματικές όμως αιτίες ήταν πως ήθελαν να ελέγξουν το εμπόριο,
                                           [όπως και τα σημεία που ξεφόρτωναν τα καραβάνια,
για νάναι προσβάσιμα με ασφάλεια στους Χριστιανούς,
                        [έτσι τρώγανε τόνα μετά το άλλο τα βορειοαφρικανικά λιμάνια.

Η Πορτογαλία, από αιώνες έσμιξε και έγινε ένα με τον ωκεανό
                                               [ένα σώμα αδιάσπαστο, στεριάς με τον Ατλαντικό,
και τα γεννήματά της... λες κι ήταν παιδιά της θάλασσας κι αυτά,
                    [λες πως στις φλέβες τους κύλαγε αντί για αίμα... νερό θαλασσινό.

Έτσι ποτέ και κανένας στο γήτεμα της θάλασσας,
   [λόγω της γονιδιακής τους ναυτοσύνης, δεν έβγαινε μπροστά τους,
για τούτο απ' τα καράβια τους, κορβέτες, φρεγάτες ή πολάκες,
[ταρτάνες ή μπριγκαντίνια, όλοι οι εχθροί βρίσκανε τον μπελά τους....

Διαχρονικά είχαν έναντι των εχθρών τους,
                                      [συνασπισμένων ή μη, μια καθαρά σαφή υπεροχή,
ήταν εκείνοι πάντα οι νικητές... "δε μπα να κάνανε κολεγιά" στόλοι,
                                                                        [ευρωπαϊκο-τουρκικο-ασιατικοί !

Οι Πορτογέζοι τα βάζανε μ' όλους μαζί και το "ισχύς εν τη ενώσει"

[αυτή η λογικά σωστή και κοινώς αποδεκτή θεωρία,

γι αυτούς δεν φτούραγε όσο κι αν θα τόθελαν οι Βενετσάνοι,
[κι απόδειξαν ότι μιά ήττα τους..... των αντιπάλων ήτανε ουτοπία.

Με 'κείνα τα μυθικά των καπετάνιων τους ονόματα,
[τον κόσμο πράγματι τον κάνανε μιά δρασκελιά,
και δεν αφήσανε χερσόνησο, πέρασμα, λιμάνι, νησί, ή κάβο,
[να μην το κατακτήσουν και να ελέγχεται από αυτούς διαχρονικά

απ' την Λισμπόα, το Πόρτο και τη Σίντρα,
[ως πέρα στις Νέες Χώρες, την Μαύρη Ήπειρο, την Άπω Ανατολή.

Ποιόν να πρωτοθυμήσω .... για ποιον να πρωτοπώ ? σπουδαίοι ναυτίλοι,
[οι πιο μεγάλοι, οι πιο θαρραλέοι θαλασσοπόροι, οι πλέον ξακουστοί...
Όπως ο "καπετάνιος" που πρώτος πέρασε τον τελευταίο κάβο,
[το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, ο Μπαρτολομέου Ντίας*...

ή ο Βάσκο ντα Γκάμα που έφθασε "είς τάς Ινδίας"... ή ο Καμπράλ,
   [ο ίσως λιγότερο γνωστός, που ίδρυσε την αποικία της Βραζιλίας...

Πρέπει να αναφέρω όμως και τον ινφάντη* Dom Henrique, εκ των Αβίς*,    *πρίγκιπα
που στέλνει με οδηγίες, στο "τέλος τού τότε κόσμου'',
   [στο ακρωτήριο Μπογιαντόρ της Αφρικής,
τον απεσταλμένο του, τον έμπιστο και ικανό Gil Eanes,
[με εντολή να εξερευνήσει, ότι υπάρχει πέραν αυτής της Γης...

             Υ. Σ.

Αν ζούσε κάποιος από τους Πυθαγόρειους*,
[που θεωρούσαν ότι ο κάθε αριθμός έχει οντότητα θεϊκή,
μπορεί και νάλεγε για 'κείνη τη χρονιά ότι απεδείχθη

[πως η Θεωρία της Σχολής του Πυθαγόρα ήταν σωστή (!),
και ο αριθμός εκατόν δέκα οκτώ (118) ήταν "εκείνος", *1=1=8=10

[που καθόρισε ότι ένα από τα 118 βασίλεια της Ινδίας, (τετρακτύς?)
θα συμμαχήσει με τη Βενετία των 118 νησιών,

    [και θα πολεμήσει κατά των Πορτογάλων ως μέλος της συμμαχίας..

Αυτή η δυσερμήνευτη και περίεργη αριθμητική σχέση
                                                       [που δένει την Ινδία με τη Βενετία,
είναι που με κέντρισε και παραποιώ κατά πως με βολεύει
          [τις απίθανες συμπτώσεις που βρίσκεις σκαλίζοντας την ιστορία,

κι εφ' όσον "άφθονον διαθέτωμεν φαντασίαν",
[γιατί να μην αποδώσουμε στο "118" νόημα "ειδικό" ?

ή σε Ολυμπο-θεϊκή παρέμβαση ?..... "ας όψονται" οι Πυθαγόρειοι

[του Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας*, που κάνω τέτοιον "εξτρήμ" συλλογισμό,
και μήπως να διαγράψω πρέπει το περί Πυθαγορείων σχόλιο,
[αφού οι Πυθαγόρειοι μιλούν από την πρώτη κιόλας την γραμμή,
για την αρμονία της ψυχής, των ήχων και του σύμπαντος

[που σχετίζεται με τον τέλειο αριθμό, την ιερά τετρακτύ,

ή ακόμα περί της θεωρίας των χορδών και τα λοιπά...
                                  [που ουδεμία έχουν σχέση με όσα περί Πυθαγορείων έχω πει (!),
αλλά απ' την άλλη ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις "εξυπνάδες" μου
                                                    [ώστε ο χρόνος που ξόδεψα να μην πάει χαμένος,
έτσι "άφησα στην ησυχία του" τον στίχο ελπίζοντας πως απ' τους αυθέντες
                               [και "γνωρίζοντες", ποιητική αδεία... θάμαι συγχωρεμένος !!

Πάντως καλού κακού... ας κρυφτώ από τον Ίωνα Μεγασθένη,
[τον αρχαίο Έλληνα γεωγράφο - εθνογράφο, διπλωμάτη και ιστορικό.
που δίκαια έχει χαρακτηρισθεί ως ο "Πατέρας της Ινδικής Ιστορίας",
[γιατί μετά το Πυθαγορειο-στραμπούληγμα που έκανα, δεν έχω μούτρα να τον δω.
____________________________________________________________________________

για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Θέουτα (ισπανικά: Ceuta), πόλη 18,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων που ανήκει στην Ισπανία αλλά βρίσκεται στις ακτές της Βόρειας Αφρικής και συνορεύει με το Μαρόκο.
Χωρίζεται από την Ιβηρική χερσόνησο από το στενό του Γιβραλτάρ και αποτελεί το σύνορο της Μεσογείου και του Ατλαντικού Ωκεανού.
Το Μαρόκο διεκδικεί τη Θέουτα μαζί με την ισπανική αυτόνομη πόλη της Μελίγια και έναν αριθμό νησιών της Μεσογείου, κάτι που οδήγησε την Ισπανία να υψώσει ένα φράχτη τριών μέτρων με συρματοπλέγματα γύρω από την πόλη.

Στις 21 Αυγούστου του 1415, ο Πορτογαλικός Στόλος φτάνει αιφνιδιαστικά στις βόρειες ακτές του σημερινού Μαρόκου και με 45.000 οπλίτες καταλαμβάνει εύκολα την Μαυριτανική τότε, πόλη της Θέουτα. Η πρόφαση για αυτή την επίθεση, ήταν πως η Θέουτα ήταν το ορμητήριο των Μαυριτανών πειρατών. Οι πραγματικές αιτίες όμως ήταν πως οι Πορτογάλοι ήθελαν να αποκτήσουν τον έλεγχο της πόλης καθώς εκεί έφταναν με καραβάνια τα πολύτιμα εμπορεύματα από την Αφρική και την Ασία, περιοχές που δεν ήταν προσβάσιμες στους Χριστιανούς εμπόρους λόγω της εξάπλωσης των Μουσουλμάνων στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική.

* Μπαρτολομέο Ντιάζ - Bartholomeo Diaz, Πορτογάλος θαλασσοπόρος, πεπειραμένος και αξιόπιστος πλοίαρχος. Η ορθή αναφορά του ονόματός του είναι Μπαρτολομέου Ντίας ντε Νοβάες (Bartholomeu Dias de Novaes).

Η φήμη του οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι παρέκαμψε το νότιο άκρο της Αφρικής. Επιφορτισμένος από τον βασιλιά της Πορτογαλίας, Ιωάννη Β’, να εξερευνήσει τις αφρικανικές ακτές στα Ν. του Κόλπου της Γουινέας,

Αφού προετοίμασε το ταξίδι του με μεγάλη προσοχή, ξεκίνησε από τη Λισσαβόνα το 1487 με δύο καραβέλες και ένα ανεφοδιαστικό πλοίο, έχοντας σαφείς εντολές: έπρεπε να πλεύσει όσο το δυνατόν πιο μακριά από τις γνωστές περιοχές, με σκοπό να βρει το νοτιότερο άκρο της αφρικανικής ηπείρου.

Πράγματι, ο στολίσκος του Ντιάζ μετά από ταξίδι τριών μηνών πέρασε το νοτιότερο σημείο στο οποίο είχαν φτάσει μέχρι τότε Πορτογάλοι εξερευνητές και μπήκε σε αχαρτογράφητα νερά.

Συναντώντας άγριες καταιγίδες και προκειμένου να τις αποφύγει, ο Ντιάζ αποφάσισε να πλεύσει ακόμη πιο νότια παρακάμπτοντας, χωρίς να το ξέρει, το νοτιότερο άκρο της Αφρικής. Αφού ξέφυγε από την κακοκαιρία, κινήθηκε προς τα βόρεια όπου συνάντησε και πάλι τις ακτές της Αφρικής. Κατά την επιστροφή του συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε συμβεί. Παραπλέοντας τις ακτές της νότιας Αφρικής, ο Ντιάζ εντόπισε ένα μεγάλο ακρωτήριο, με βράχους από γρανίτη.

Εκεί αποβιβάστηκε και εγκατέστησε τα σύμβολα της πορτογαλικής κυριαρχίας, για να σημαδέψει αυτό που είχε εκλάβει ως το νοτιότερο άκρο της Αφρικής. Στην πραγματικότητα είχε χάσει το νοτιότερο άκρο της Αφρικής, που βρισκόταν πάνω από 200 χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά. Ονόμασε την ανακάλυψή του Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Φτάνοντας στην Πορτογαλία, στο τέλος του 1488, ύστερα από 16 μήνες ταξιδιού, έγινε δεκτός ως ήρωας. Ο δρόμος προς τις Ινδίες ήταν πια ανοιχτός.

Πολλά χρόνια αργότερα, το 1497, ο Ντιάζ συνόδευσε τον Βάσκο ντα Γκάμα στο ταξίδι του προς τις Ινδίες και ύστερα έλαβε μέρος στην αποστολή του Πέδρο ’λβαρες Καμπράλ, ο οποίος ανακάλυψε τη Βραζιλία. Κατά την επιστροφή του όμως από την Αμερική, πνίγηκε σε ναυάγιο στα ανοιχτά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας.

Η Άφιξη του Βάσκο ντα Γκάμα στην Ινδία

* Βάσκο ντε Γκάμα Vasco da Gama, 1ος κόμης του Vidigueira, Γεννήθηκε στο Σίνες της Πορτογαλίας 1460 ή 1469 – 24 Δεκεμβρίου 1524. Απόγονος παλιάς οικογένειας ευγενών. Καθώς από νωρίς διακρίθηκε για τις ναυτικές του ικανότητες, ο βασιλιάς της Πορτογαλίας Ιωάννης Β΄ του ανέθεσε εξερευνητική αποστολή που σαν σκοπό της είχε την ανακάλυψη θαλάσσιου δρόμου για την Ινδία κάνοντας τον περίπλου της Αφρικής.

Η αναγκαιότητα για την ανακάλυψη του νέου δρόμου γεννήθηκε από την ολοένα αυξανόμενη δράση των μουσουλμάνων πειρατών στις ακτές της ανατολικής Αφρικής και την δυσκολία της χρήσης του δρόμου της Ερυθράς Θάλασσας.

Ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στην Ινδία μέσω θαλάσσης, συνδέοντας την Ευρώπη με την Ινδία και πραγματοποιώντας τον περίπλου της Αφρικής.
Τιμήθηκε από τον Βασιλιά της Πορτογαλίας με τον τίτλο του Ναυάρχου των Ινδιών και είκοσι χρόνια αργότερα με τον τίτλο του Αντιβασιλέα της Ινδίας. Τέσσερις μήνες μετά ο Βάσκο ντα Γκάμα πέθανε σε ηλικία 55 ετών.

Οι Πορτογάλοι αποβιβάζονται για πρώτη φορά στην Βραζιλία.

* Ο Πέδρο Άλβαρες Καμπράλ, Pedro Álvares Cabral, Ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρισε τις ακτές της Βραζιλίας ενεργώντας εν ονόματι του Βασιλέως της Πορτογαλίας.
Σπουδαίος Πορτογάλος θαλασσοπόρος - εξερευνητής του 15ου αιώνα. 1467 - 1520)
Καταγόμενος από ευγενή ιστορική οικογένεια με ρίζες αρχαίες ελληνικές, των Ηρακλειδών, από τον πρώτο Βασιλέα της Μακεδονίας τον Κάρανο. Αφού έλαβε ιδιαίτερη μόρφωση και στρατιωτική εκπαίδευση σε ηλικία περίπου 30 ετών χρίστηκε, από τον Βασιλέα Εμμανουήλ Α΄, Ιππότης του "Τάγματος του Χριστού" και συμμετείχε στο συμβούλιο στέμματος .
Το 1500 κατόπιν πρόσκλησης του Βασιλέως Εμμανουήλ της Πορτογαλίας ανέλαβε αρχηγός ναυτικής επιχείρησης σε αναζήτηση νέας θαλάσσιας οδού προς τις Ινδίες για την ανάπτυξη του εμπορίου, αμέσως μετά το εγχείρημα του Βάσκο ντα Γκάμα.
Άνοιξε έναν νέο δρόμο θαλάσσιου εμπορίου για το Βασίλειο της Πορτογαλίας ενώ μια καινούργια ήπειρος θα αποτελούσε νέα εδάφη αυτού. Το 1503 ο Καμπράλ παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Ισαβέλλα ντε Κάστρο.

* Ερρίκος ο Θαλασσοπόρος, Ο τρίτος γιος του βασιλιά της Πορτογαλίας Ιωάννη Α΄ του μέγα, του ιδρυτή της Δυναστείας των Αβίς. Μια από τις διασημότερες μεσαιωνικές φυσιογνωμίες που δραστηριοποιήθηκε στον τομέα των ναυτικών εξερευνήσεων, ο Ινφάντης της Πορτογαλίας Infante Dom Henrique de Avis, Πόρτο, 4 Μαρτίου 1394 – 13 Νοεμβρίου 1460.

* Ινδία, Κατά την αρχαιότητα ήταν χωρισμένη σε 118 βασίλεια (όπως γράφει ο Μεγασθένης*
Για πρώτη φορά οι Ινδοί ήρθαν σ' επαφή με το δυτικό κόσμο, με την προέλαση του Μεγάλου Αλέξανδρου μέχρι τον Ινδό ποταμό. Η επίδραση του ελληνικού πολιτισμού στους Ινδούς υπήρξε βαθιά. Δείγματά της ανακαλύπτουμε πολλά στην ινδική τέχνη. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκαν ινδικά κρατίδια με Έλληνες ηγεμόνες που διατηρήθηκαν μέχρι το 50 π.Χ. Κατά την περίοδο αυτή διαδόθηκε ευρύτατα ο Βουδισμός που δημιουργήθηκε γύρω στα 1700 π.Χ. σαν αντίδραση προς το Βεδισμό.
Η μουσουλμανική κατάκτηση της Ινδίας ολοκληρώνεται στις αρχές του 14ου αιώνα. Επικίνδυνοι αντίπαλοι των μουσουλμάνων ηγεμόνων αρχίζουν να γίνονται τότε οι Μογγόλοι. Στο τέλος του 14ου αιώνα εισέβαλε στην Ινδία ο Ταμερλάνος και οι ταταρικές ορδές που λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα πάντα. Μετά την ταταρική εισβολή ακολούθησε η επικράτηση των Μογγόλων που τη διαδέχθηκε η αντίστοιχη ευρωπαϊκή.
Πρωτοπόροι της ευρωπαϊκής διείσδυσης υπήρξαν οι Πορτογάλοι. Ο Βάσκο ντα Γκάμα, που ονομάστηκε αντιβασιλιάς της Πορτογαλίας στην Ινδία το 1524, θεμελίωσε την εκεί πορτογαλική κυριαρχία. Αυτή διάρκεσε πολλές δεκάδες χρόνια και υπήρξε απόλυτη στη δυτική ακτή της ινδικής χερσονήσου, μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα που εκτοπίζονται από τους Ολλανδούς και τους Άγγλους.

* Πυθαγόρας και Πυθαγόρειοι, Ανακάλυψαν πως οι τέλειες συμφωνίες εκφράζονται ως αναλογίες αφενός μεν μεταξύ των αριθμών των ενσαρκωτών της ιεράς τετρακτύος, αφετέρου δε μεταξύ των γεωμετρικών στοιχείων του κύβου(«γεωμετρική αρμονία»).Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν αναγκαίο το να πλάθουν λέξεις εσωτερικής σημασίας όπως π.χ. φιλοσοφία, κόσμος, τετρακτύς, κάθαρσις, εχεμύθια, κατάρτυσις κ.α., στις οποίες απέδιδαν ιδιαίτερη σημασία.

Θεωρούσαν πως η αρμονία της ψυχής, η αρμονία των ήχων και αυτή η ίδια η αρμονία του σύμπαντος σχετίζεται με τον τέλειο αριθμό, την ιερά τετρακτύν 1 (1+2+3+4=10), της οποίας ενσαρκωτές είναι οι αριθμοί 1, 2, 3, 4.
Η τετρακτύς ήταν πρωτίστως τιμωμένη από τους Πυθαγορείους και κατά την τελετή της μυήσεως των Πυθαγορείων οι νεόφυτοι ήσαν υποχρεωμένοι να δίνουν τον περίφημο Πυθαγόρειο όρκο στην ιερή τετρακτύ «Οὐ, μὰ τὸν ἁμετέρα ψυχὰ παραδόντα τετρακτύν, παγὰν ἀενάου φύσιος ριζώματ' ἔχουσαν».
Τον 6ο αιώνα π.Χ ο Πυθαγόρας ο Σάμιος ίδρυσε την Φιλοσοφική, θρησκευτική και πολιτική σχολή στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας. Η κοινότητα στεγαζόταν σε ένα μεγάλο οίκημα, το Ομακοείον, όπου ο Πυθαγόρας δίδασκε τους -και των δυο φύλων- μαθητές του.

Η διδασκαλία γινόταν με προφορικό τρόπο και οι προϋποθέσεις για την είσοδο των μαθητών ήταν αυστηρές. Ο μαθητής έπρεπε να υιοθετήσει έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, να ασκηθεί στην εγκράτεια, να τηρεί απόλυτη σιωπή για κάποια έτη, να απέχει από συγκεκριμένες τροφές και να κάνει καθαρμούς.

Οι γνώσεις μας για τους Πυθαγόρειους, όπως και για τον ίδιο τον Πυθαγόρα, αντλούνται αποκλειστικά από έργα μεταγενέστερων συγγραφέων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι λεγόμενοι «Νεοπυθαγόρειοι». Αναπόφευκτα λοιπόν, είναι αδύνατον να αποδειχθεί τι πραγματικά ανήκει στη σκέψη του ίδιου του Πυθαγόρα και τι στους μαθητές του.

* Μεγασθένης ο Ίων, (περ. 350 - 290 π.Χ.) αρχαίος Έλληνας γεωγράφος - εθνογράφος, διπλωμάτης και ιστορικός. Υπήρξε πρέσβης του Σέλευκου Α΄ του Νικάτορος για περισσότερα από 10 χρόνια στα ανάκτορα του Τσαντραγκούπτα Μαουρύα
Ο Μεγασθένης στα «Ινδικά» του (η πρώτη ιστορική πηγή που έχουμε για την Ινδία) φέρεται κατά τους ερευνητές να επηρεάστηκε από τα έργα του Σκύλακα, Ηρόδοτου, Κτησία και Εκαταίου, ενώ με τη σειρά του επηρέασε μεταγενέστερους ιστορικούς όπως τον Στράβωνα και τον Αρριανό.
Η περιγραφή του για την Ινδία περιλαμβάνει πολλούς "μύθους" αλλά και σημαντικά γεωγραφικά και εθνολογικά στοιχεία.

Στην αρχή του βιβλίου του αναφέρεται στους ηλικιωμένους Ινδούς που γνωρίζουν για την προϊστορική άφιξη του Διόνυσου και του Ηρακλή στην Ινδία. Μια ιστορία ιδιαίτερα δημοφιλή κατά τους Αλεξανδρινούς χρόνους. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι και οι παρατηρήσεις του για τις θρησκείες των Ινδών, όπου αναφέρεται στους λάτρεις του Ηρακλή (Σίβα) και Διόνυσου (Κρίσνα ή Ίντρα) ενώ δεν αναφέρεται καθόλου στο Βουδισμό που αποδεικνύει ότι η θρησκεία αυτή δεν ήταν ευρέως γνωστή πριν από την ανάληψη της ηγεμονίας από τον Ασόκα.

Τα διασωθέντα αποσπάσματα από τα «Ινδικά» του Μεγασθένη, συνέλεξαν, μετέφρασαν και εξέδωσαν ο E. A. Schwanbeck το 1846 και ο J. W. McCrindle το 1877. Μερικές σημαντικές εργασίες έχουν γίνει και από σύγχρονους λόγιους αλλά δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα καμία εκμετάλλευση του πρωτοπόρου ιστορικού και διπλωματικού έργου του από την Ελληνική πολιτεία.