1519, Η Προφητεία του Cosimo Ruggeri

 

1519        

"Αικατερίνη των Μεδίκων".... για έναν άγνωστο, όσο και ανεξήγητο λόγο,
                       [με κάποια μυστικιστική μουσικότητα, στ' αυτιά μου έφτανε το όνομά της,
που άκουγα και ξανάκουγα πολλάκις ν' αναφέρεται, σαν ήμουνα μικρός
                           [μα κι αργότερα μεγάλος, αλλά ποτέ δεν έμαθα ποιά ήταν η αφεντιά της.

Τυχαία προχθές, στο διάλειμμα του αγαπημένου μου τουρκοσήριαλ,
                        [στο εξαιρετικό και ανεξάρτητο, που ολημερίς βλέπω, πατριωτικό κανάλι,
ανάμεσα σε σουπερμαρκετικές προσφορές είδα σκηνές ταινίας με θέμα τη ζωή της
              [κι έλεγαν πως γεννήθηκε το 1519, στις 13 τ' Απρίλη.... νάτο εφώναξα και πάλι"
το μεταφυσικό, στη σύζυγό μου Αικατερίνη που όπως κι εκείνη των Μεδίκων
                       [την ίδια είχε ημερομηνία, στις δεκατρείς τ' Απρίλη, ομοίως τα γενέθλια της.

Αυτό 'ναι είπα..... ε, δεν πάει άλλο, πρέπει να την "γνωρίσω" λίγο περισσότερο...
                [κι έστω με καθυστέρηση έπεσα στο ψάξιμο.... αργά μεν..... μα ήρθε η σειρά της !

Χιλιάδες σελίδες, βιβλία αμέτρητα, εκατοντάδες συγγραφείς και σχολιαστές,
      [γράψαν για τούτη την αμφιλεγόμενη γυναίκα, την περιβόητη και πολυσυζητημένη,
κι όλοι μα όλοι τη στόλισαν με λογιών - λογιών επίθετα όπως... κακίστρω,
           [λέσβω, σατανίστρια, εγκληματία, μάγισσα, ραδιούργα κι άρρωστα διεστραμμένη.

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα απ' την αρχή, απ' όταν είδε το πρώτο φως στη Φλωρεντία  
                                                                               [το 1519 η κόρη, τής εξ Ωβέρνης Μαγδαληνής
και του Λαυρέντιου Β’ των Μεδίκων, που απ' τις καλόγριες γαλουχήθηκε
                     [κι αργότερα στη Ρώμη πήρε μεγάλη μόρφωση "ήτις ανέκαθεν ήτο εμφανής".

Στα δεκατέσσερα με συνοικέσιο παντρεύτηκε τον βασιλιά Ερρίκο Β’
                                            [και εξ αυτού υπήρξε για δώδεκα χρόνια βασίλισσα της Γαλλίας.
Τρόπος του λέγειν δηλαδή ο τίτλος, γιατί στην ουσία διοικούσε η ερωμένη του Ερρίκου,
      [η γκόμενα που λέμε μεις οι πλεμπάτοι, η Ντιάν ντε Πουατιέ, κουμάντο μέχρι αηδίας,
μια υπερ-επίσημη αγαπημένη που μέχρι διατάγματα υπέγραφε ως Ερρικονταϊάν,                                                                                      [θράσους φαινόμενο μοναδικό της παγκοσμίου ιστορίας.

Η μικροπαντρεμένη τσιμουδιά, έκανε θέλοντας και μη την πάπια, εν τούτοις
      [στον κόσμο, συνέχεια έφερνε παιδιά... δέκα τον αριθμό, για διαδοχή της Δυναστείας.

Όταν ο Ερρίκος εγκαταλείπει τα εγκόσμια, η Αικατερίνη αντιβασιλεύουσα
                                                 [με τρείς γιούς διαδοχικά στο θρόνο, πήρε της χώρας τα ηνία,
και ακόμη μυθιστορήματα εμπνέουν τα κατορθώματά της,
                                                               [περιγράφοντας με γλαφυρότητα "τέρατα και σημεία".

Οι ακόλουθοι στην Αυλή της, οι πιο πιστοί και συνάμα οι πιο ευνοημένοι,
                                                                         [ήτανε τσαρλατάνοι μάγιστροι και μελλοντολόγοι,
που ουσιαστικά κατηύθυναν τη χώρα με την επιρροή τους, όσο για μαύρη μαγεία
       [και τελετουργίες, να μη φρικάρουμε  δεν αναφέρω... χωρίς να υπάρχουν άλλοι λόγοι. 

Το 1572 ενώ μοιράζεται το θρόνο με τον ασθενικό γυιό της,
                                               [η βασιλομήτωρ Αικατερίνη ως ηθικός θεωρήθηκε αυτουργός

όταν καθολικοί σφάζονται με προτεστάντες, σε μία αποτρόπαιη σφαγή
                       [ομοθρήσκων που σε κάθε αναφορά βαθύτατα θλίβεται ο κάθε Χριστιανός.

Ελλείψει πηγών, οι ιστορικοί ακόμα και σήμερα διαφωνούν
                                                          [για τον ακριβή ρόλο του στέμματος στο γεγονός αυτό,
λένε ότι ο άβουλος Κάρολος, κατά το ξημέρωμα, προσπάθησε χωρίς αποτέλεσμα
                              [ν' ανακόψει την οργή και το ζήλο του λαού, να σταματήσει το φονικό,
όμως οι ιστορικές καταγραφές είναι κατηγορηματικά καταδικαστικές...
                                  [το μόνο σίγουρο είναι ότι υπήρξε βασιλική έγκριση για το μακελειό.
 
Υπήρξε μία «από τις χειρότερες θρησκευτικές σφαγές του 16ου αιώνα»
                                              [η 24η Αυγούστου κι έμεινε στην ιστορία σαν σημείο αναφοράς
για τους Θρησκευτικούς Πολέμους, χρησιμοποιώντας την στον καθημερινό λόγο,
                    [σε περιπτώσεις μαζικών και βίαιων εκκαθαρίσεων ολούθε και στα καθ' ημάς.

Έτσι έγραψε πως την ημέρα της εορτής του Αγίου Βαρθλομαίου στο Παρίσι,
                            [σαν αποτέλεσμα της διαίρεσης όλων των στρωμάτων του γαλλικού λαού,
έγινε απ' τους καθολικούς, η άγρια σφαγή των προτεσταντών-Ουγενότων
                         [οι οποίοι έκτοτε πολέμησαν το στέμμα, "την δύναμιν ως έλεγον του κακού".

_______________________________________________________________________________

                          για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Αικατερίνη των Μεδίκων έγινε βασίλισσα της Γαλλίας το 1547 αφού παντρεύτηκε τον βασιλιά Ερρίκο Β’ της Γαλλίας, όταν πεθαίνει το 1559, η Αικατερίνη θα εισέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, ως μητέρα του ασθενικού 15χρονου γιου της, Φραγκίσκου Β΄, που πέθανε το 1560. 

Ανέλαβε την αντιβασιλεία, του 10χρονου γιου της, Καρόλου Θ΄, που κι αυτός πέθανε πρόωρα το 1574.

Η Αικατερίνη συνέχισε να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην άσκηση της εξουσίας και επί του τρίτου γιου της που έγινε βασιλιάς Ερρίκου Γ΄.

Οι οπαδοί της θρησκευτικής μεταρρύθμισης πλήθαιναν όλο πιο πολύ κατά τον ΙΣΤ’ αιώνα. 

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους διαμαρτυρόμενους και τους δογματικούς καθολικούς έφτανε τα όρια του φανατισμού. Από το 1559, οι Γάλλοι εστεμμένοι πολεμούσαν τη μεταρρύθμιση που εκφραζόταν από τους ουγενότους (προτεστάντες), επειδή ο δογματικός καθολικισμός τους επέτρεπε να κρατούν γερά στα χέρια τους την εξουσία.
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι αιματηρός, καθώς οι καθολικοί είχαν την υποστήριξη της Ισπανίας και οι ουγενότοι της Αγγλίας. Ένα, δυστυχώς προσωρινό, τέλος, στον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους καθολικούς και διαμαρτυρόμενους στη Γαλλία, βάζει η ειρήνη του Σεν Ζερμέν (Αγίου Γερμανού) στις 8 Αυγούστου του 1570 και η Αικατερίνη σφραγίζει τη συμφωνία δίνοντας την κόρη της Μαργαρίτα ως νύφη στον ηγέτη των Ουγενότων, Ερρίκο της Ναβάρας (1572).
Το πρόβλημα στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο χριστιανικά δόγματα που διεκδικούσαν την άσκηση επιρροής στον άβουλο βασιλιά Κάρολο Θ’ δεν θα λυθεί και δύο χρόνια μετά θα προκύψει η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.
Μια δυσοίωνη προφητεία που έλεγε πως θα άφηνε τη στερνή πνοή της πλησίον του Αγίου Γερμανού, το 1575, τρομάζει την Αικατερίνη που εγκαταλείπει αμέσως τα Ανάκτορα του Κεραμεικού, καθώς υπάγονταν στην Ενορία του Αγίου Γερμανού, και εγκαθείσταται σε άλλο μέγαρο.

Γρήγορα θα χτίσει ένα άλλο ανάκτορο μακριά από τον Άγιο Γερμανό, ώστε να αποφύγει με κάθε τρόπο την τρομακτική προφητεία. 
Στο νέο αυτό παλάτι, το εντυπωσιακό Blois, η Βασίλισσα έζησε για 14 χρόνια, φροντίζοντας να μην απομακρύνεται από την ασφάλεια, που ένιωθε ότι της παρείχε η πολυτελής σκέπη του. 
Στα Ανάκτορα του Κεραμεικού δεν πάτησε το πόδι της πλέον ούτε μια φορά.

Το 1589, η Αικατερίνη των Μεδίκων προσεβλήθη από πυρετό. Οι ιατροί της άρχισαν να ανησυχούν για τη ζωή της, όταν διαπίστωσαν ότι τα συμπτώματά της δεν υποχωρούσαν. Μα, η ίδια η Βασίλισσα έμοιαζε ήρεμη, εφησυχασμένη από την προφητεία του Cosimo Ruggeri. Όταν, όμως, η κατάστασή της χειροτέρεψε τραγικά, η Βασίλισσα ζήτησε να της φέρουν έναν ιερέα, για να την εξομολογήσει, αν και στο βάθος της ψυχής της ένιωθε ασφαλής μακριά από τον Άγιο Γερμανό.
Μόλις ο ιερέας μπήκε στο δωμάτιό της, η Αικατερίνη, ψύχραιμη και ατάραχη, ζήτησε να μάθει το όνομά του: «Άγιος Γερμανός, αυτό είναι το όνομά μου», αποκρίθηκε ο ανίδεος ιερωμένος.

Η αιμοσταγής Βασίλισσα καταλήφθηκε από φρικώδη τρόμο. Κρύος ιδρώτας έλουσε το κορμί της μεμιάς, που συσπόνταν από ανεξέλεγκτα ρίγη. Ύστερα από λίγα λεπτά, η διαβόητη Αικατερίνη των Μεδίκων ξεψύχησε στην αγκαλιά του ιερέα, επιβεβαιώνοντας έτσι την τραγική προφητεία του πανίσχυρου μάγου της, του Cosimo Ruggeri. Ήταν η 5η Ιανουαρίου του 1589 όταν πεθαίνει η Αικατερίνη, πιθανότατα από πλευρίτιδα σε 69 ετών. 
Λόγω του ότι το Παρίσι βρισκόταν στα χέρια των εχθρών του στέμματος, η Αικατερίνη έπρεπε να ταφεί στο Μπλουά. Η Άρτεμη της Γαλλίας, κόρη του Ερρίκου Β΄ και της ερωμένης του, Φιλίππα Ντούτσι, αργότερα μετέφερε τη σορό της στη βασιλική του Σεν-Ντενί. Το 1793, ο όχλος της Επανάστασης πέταξε τα οστά της σε ένα μαζικό τάφο μαζί με τα οστά άλλων βασιλέων και βασιλισών.
Οκτώ μήνες μετά την ταφή της Αικατερίνης, ο κληρικός Ζακ Κλεμάν μαχαίρωσε τον Ερρίκο Γ΄. Στο θρόνο ανήλθε ο Ερρίκος της Ναβάρρας, βάζοντας τέλος στην κυριαρχία τριών αιώνων της δυναστείας των Βαλουά και φέρνοντας στο προσκήνιο τον Οίκο των Βουρβόνων.

 Απόσπασμα από το έμμετρο έργο  

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας