1794
[διαδίκτυο, βιβλία, γκούγκλ, γράφουν πως είναι παραμύθι και καλά,
μα όντως διεξήχθη ψηφοφορία της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ τότε,
[όταν ομάδα Αμερικανο-γερμανών ζήτησε μετάφραση των Νόμων στα Γερμανικά.
Έκτοτε και για λόγους που ουδείς γνωρίζει, βάσει αυτού του γεγονότος,
[διαδόθηκε παγκοσμίως πως η ψηφοφορία εκείνη αφορούσε στο εάν τ’ Αγγλικά
θα γίνονταν των ΗΠΑ η γλώσσα ή κάποια άλλη, και τότε όλοι φτιάξαν παραμύθι
[πως η δική τους γλώσσα είχε επιλεγεί... κάποιοι είπαν τα Ελληνικά,
ενώ σε άλλες χώρες παρόμοιοι διαδοσίες, φεϊκ-νιουσάδες που λέμε σήμερα
[είπαν πως ήτανε... τα Ολλανδικά, τα Ισπανικά, τα Γαλλικά, τα Εβραϊκά !
Την έρευνα για ψύλλους στ’ άχερα τη σταματώ, φεύγω απ’ την Αμερική,
[και πάω Ευρώπη γιατί οι βασιλιάδες της το 1794 καταφοβισμένοι,
στέλνουν στρατιές με μισθοφόρους στη Γαλλία να πνίξουν τον “μολυσματικό ιό”,
[την ανίατη ασθένεια των λαών, να σπάνε τις αλυσίδες τους οι κολασμένοι.
Έτσι ακριβώς... κι έχουν περάσει ήδη 5 χρόνια αφότου οι αδικημένοι πίστεψαν
[πως σπάσαν τις αλυσίδες τους τώρα σπάν’ τα μούτρα των μισθοφόρων,
φροντίσαν όμως εξ αρχής να σπάζουν και δικά τους μούτρα, δηλαδή
[να χάνουν δυνάμεις κόβοντας κεφάλια διαφωνούντων πρώην συνοδοιπόρων.
Αφού, παράδειγμα, έκοβε κάμποσες κεφαλές επαναστατών συντρόφων του
[ο “αδελφο-ισο-ελεύθερος” που είχε επιλεχτεί νάχει την αρχηγία,
σαν έπεφτε απ’ τους συντρόφους σε δυσμένεια, για κάτι που δεν εγκρίνανε,
[ο νέος “αδελφο-ισο-ελεύθερος” γκιλοτίνιαζε τον προηγούμενο με τη μία.
Με άλλα λόγια δηλαδή η Επανάσταση έτρωγε τα παιδιά της,
[συγκεκριμένα από πέρσι το '93 είναι δικτάτορας ο δικηγόρος Ροβεσπιέρος,
και όπου νάναι και αυτόν η γκιλοτίνα θα σφίξει στη κοφτερή την αγκαλιά της,
[μα επανέρχομαι στα γεγονότα αφήνοντας τη φαγωμάρα τους κατά μέρος.
Η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας αποτελούσε την de facto εκτελεστική εξουσία
[κι είχε τον ρόλο να προστατεύει την νεοϊδρυθείσα δημοκρατία
έναντι ξένων επιθέσεων και εσωτερικών ανταρσιών, την όριζε η Εθνοσυνέλευση,
[γενικό δερβέναγα δηλαδή, έκανε και τα στραβά μάτια για όποια της ανομία.
Ο Ροβεσπιέρος με κομμάτι των αδιάλλακτων του κόμματος των Ιακωβίνων
[σαν έγινε κουμάντο της επιτροπής, εγκαθίδρυσε ένα δικτατορικό καθεστώς
Αφού, παράδειγμα, έκοβε κάμποσες κεφαλές επαναστατών συντρόφων του
[ο “αδελφο-ισο-ελεύθερος” που είχε επιλεχτεί νάχει την αρχηγία,
σαν έπεφτε απ’ τους συντρόφους σε δυσμένεια, για κάτι που δεν εγκρίνανε,
[ο νέος “αδελφο-ισο-ελεύθερος” γκιλοτίνιαζε τον προηγούμενο με τη μία.
Με άλλα λόγια δηλαδή η Επανάσταση έτρωγε τα παιδιά της,
[συγκεκριμένα από πέρσι το '93 είναι δικτάτορας ο δικηγόρος Ροβεσπιέρος,
και όπου νάναι και αυτόν η γκιλοτίνα θα σφίξει στη κοφτερή την αγκαλιά της,
[μα επανέρχομαι στα γεγονότα αφήνοντας τη φαγωμάρα τους κατά μέρος.
Η Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας αποτελούσε την de facto εκτελεστική εξουσία
[κι είχε τον ρόλο να προστατεύει την νεοϊδρυθείσα δημοκρατία
έναντι ξένων επιθέσεων και εσωτερικών ανταρσιών, την όριζε η Εθνοσυνέλευση,
[γενικό δερβέναγα δηλαδή, έκανε και τα στραβά μάτια για όποια της ανομία.
Ο Ροβεσπιέρος με κομμάτι των αδιάλλακτων του κόμματος των Ιακωβίνων
[σαν έγινε κουμάντο της επιτροπής, εγκαθίδρυσε ένα δικτατορικό καθεστώς
γνωστό ως περίοδος της Τρομοκρατίας, με σκοπό να συγκροτήσει τη Γαλλία,
[στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά, υπήρξε όμως υπέρ το δέον σκληρός
κατέστειλε με αίμα κάθε αντεπαναστατική εξέγερση, και φτάνοντας στα άκρα,
[οι κατηγορούμενοι στερήθηκαν ακόμη και της υπεράσπισης το δικαίωμα,
ως απόδειξη ενοχής δε, γίνονταν δεκτές ακόμα και φήμες....
[η κοινωνία είχε αγανακτήσει, «...ξαναγυρίσαμε λέγαν στο μεσαίωνα».
Μέσω λοιπόν της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας κυβέρνησε τυραννικά,
[ο φόβος κι ο τρόμος πλανιόνταν πάνω από τη Γαλλία,
εκατοντάδες αντίπαλοι των «Ιακωβίνων» καρατομήθηκαν σε οκτώ μήνες,
[δύο χιλιάδες οι νεκροί, μόνο στο Παρίσι από το Νοέμβριο του 1793.
Τα φιλολαϊκά μέτρα του Ροβεσπιέρου, όπως των γαιών η αναδιανομή,
[απ’ τους πολίτες δεν έδιωξαν τον τρόμο που ήταν αρνητικό έργο δικό του.
Καθιέρωσε την "πολιτική θρησκεία" με τη λατρεία του Υπερτάτου Όντος*
[η οποία βασίστηκε στις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσό και στον αντικαθολικισμό του,
μα το μεγάλο βήμα ήταν που “τάβαλε” με το απεχθές στίγμα της ανθρωπότητας,
[κατάργησε τη δουλεία σε Γαλλία και αποικίες, επίτευγμα πολιτικό του.
Το τέλος του Ροβεσπιέρου ήταν ίδιο με των αντιπάλων του που καρατόμησε,
[καθώς μιά συμμαχία συντρόφων του από το ίδιο του το κόμμα
διαφώνησε μαζί του, τον ανέτρεψε και χωρίς δίκη τον έστειλαν στη γκιλοτίνα,
[τον μνημονεύουν θετικά ή αρνητικά, μα γεγονός είναι πως μνημονεύεται ακόμα.
Ο δικτάτορας μαζί με 21 συντρόφους και υποστηρικτές του,
[αποκεφαλίστηκαν, ένα μήνα μετά την νίκη επί των συνασπισμένων εισβολέων,
από τον Εθνικό στρατό της Γαλλίας και την προαγωγή του Βοναπάρτη σε στρατηγό...
[τον “έφαγαν” γιατί «ο σκληρός Ροβεσπιέρος δεν τους χρειαζόταν πλέον».
[στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά, υπήρξε όμως υπέρ το δέον σκληρός
κατέστειλε με αίμα κάθε αντεπαναστατική εξέγερση, και φτάνοντας στα άκρα,
[οι κατηγορούμενοι στερήθηκαν ακόμη και της υπεράσπισης το δικαίωμα,
ως απόδειξη ενοχής δε, γίνονταν δεκτές ακόμα και φήμες....
[η κοινωνία είχε αγανακτήσει, «...ξαναγυρίσαμε λέγαν στο μεσαίωνα».
Μέσω λοιπόν της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας κυβέρνησε τυραννικά,
[ο φόβος κι ο τρόμος πλανιόνταν πάνω από τη Γαλλία,
εκατοντάδες αντίπαλοι των «Ιακωβίνων» καρατομήθηκαν σε οκτώ μήνες,
[δύο χιλιάδες οι νεκροί, μόνο στο Παρίσι από το Νοέμβριο του 1793.
Τα φιλολαϊκά μέτρα του Ροβεσπιέρου, όπως των γαιών η αναδιανομή,
[απ’ τους πολίτες δεν έδιωξαν τον τρόμο που ήταν αρνητικό έργο δικό του.
Καθιέρωσε την "πολιτική θρησκεία" με τη λατρεία του Υπερτάτου Όντος*
[η οποία βασίστηκε στις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσό και στον αντικαθολικισμό του,
μα το μεγάλο βήμα ήταν που “τάβαλε” με το απεχθές στίγμα της ανθρωπότητας,
[κατάργησε τη δουλεία σε Γαλλία και αποικίες, επίτευγμα πολιτικό του.
Το τέλος του Ροβεσπιέρου ήταν ίδιο με των αντιπάλων του που καρατόμησε,
[καθώς μιά συμμαχία συντρόφων του από το ίδιο του το κόμμα
διαφώνησε μαζί του, τον ανέτρεψε και χωρίς δίκη τον έστειλαν στη γκιλοτίνα,
[τον μνημονεύουν θετικά ή αρνητικά, μα γεγονός είναι πως μνημονεύεται ακόμα.
Ο δικτάτορας μαζί με 21 συντρόφους και υποστηρικτές του,
[αποκεφαλίστηκαν, ένα μήνα μετά την νίκη επί των συνασπισμένων εισβολέων,
από τον Εθνικό στρατό της Γαλλίας και την προαγωγή του Βοναπάρτη σε στρατηγό...
[τον “έφαγαν” γιατί «ο σκληρός Ροβεσπιέρος δεν τους χρειαζόταν πλέον».
για την συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ
* Λατρεία του Υπερτάτου Όντος, Αν και ως αρχή του λεγόμενου «αποχριστιανισμού», ορίζεται από κάποιους η κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας από την δημοκρατική κυβέρνηση για την πληρωμή του δημοσίου χρέους, το πραγματικό κύμα «αποχριστιανισμού» ξέσπασε το φθινόπωρο του έτους 2 (1793), με αρχή την 25η Σεπτεμβρίου που εξεδόθη στην Nievre ένα διάταγμα, με το οποίο απαγορευόταν πλέον η αγαμία στους κληρικούς και τους δινόταν προθεσμία ενός μηνός για να νυμφευθούν, να υιοθετήσουν ένα ορφανό παιδί και να πάρουν υπό την προστασία τους έναν τουλάχιστον υπέργηρο ή ανάπηρο άνθρωπο. Την επόμενη ημέρα (26 Σεπτεμβρίου 1793), ο Φουσέ ανακοίνωσε την ίδρυση μιας «Θρησκείας της Δημοκρατίας και της Φυσικής Ηθικής».
Από τις 21 Οκτωβρίου 1793 ενθαρρύνεται στους ανά τόπους δημάρχους να αλλάξουν όλα τα τοπωνύμια που θύμιζαν «μοναρχία, φεουδαρχία και δεισιδαιμονία». Ενώ όλες οι εκκλησίες του Blois είχαν σφραγιστεί, και πολλές ακόμα και λεηλατηθεί, στις 6 Φριμαίρ του έτους 2 (26 Νοεμβρίου 1793), η τοπική «Λέσχη των Ιακωβίνων» τύπωσε και κυκλοφόρησε μία διακήρυξη, στην οποία ο χριστιανικός σταυρός κηρυσσόταν ανοικτά «χυδαίο σύμβολο της αντεπανάστασης».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Λατρεία του Υπερτάτου Όντος, Αν και ως αρχή του λεγόμενου «αποχριστιανισμού», ορίζεται από κάποιους η κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας από την δημοκρατική κυβέρνηση για την πληρωμή του δημοσίου χρέους, το πραγματικό κύμα «αποχριστιανισμού» ξέσπασε το φθινόπωρο του έτους 2 (1793), με αρχή την 25η Σεπτεμβρίου που εξεδόθη στην Nievre ένα διάταγμα, με το οποίο απαγορευόταν πλέον η αγαμία στους κληρικούς και τους δινόταν προθεσμία ενός μηνός για να νυμφευθούν, να υιοθετήσουν ένα ορφανό παιδί και να πάρουν υπό την προστασία τους έναν τουλάχιστον υπέργηρο ή ανάπηρο άνθρωπο. Την επόμενη ημέρα (26 Σεπτεμβρίου 1793), ο Φουσέ ανακοίνωσε την ίδρυση μιας «Θρησκείας της Δημοκρατίας και της Φυσικής Ηθικής».
Από τις 21 Οκτωβρίου 1793 ενθαρρύνεται στους ανά τόπους δημάρχους να αλλάξουν όλα τα τοπωνύμια που θύμιζαν «μοναρχία, φεουδαρχία και δεισιδαιμονία». Ενώ όλες οι εκκλησίες του Blois είχαν σφραγιστεί, και πολλές ακόμα και λεηλατηθεί, στις 6 Φριμαίρ του έτους 2 (26 Νοεμβρίου 1793), η τοπική «Λέσχη των Ιακωβίνων» τύπωσε και κυκλοφόρησε μία διακήρυξη, στην οποία ο χριστιανικός σταυρός κηρυσσόταν ανοικτά «χυδαίο σύμβολο της αντεπανάστασης».
Στο ίδιο το Παρίσι οι περισσότερες εκκλησίες του Παρισιού είχαν σφραγιστεί ήδη από τον Μάϊο του 1793. Στις 20 Μπρυμαίρ του έτους 2 (10 Νοεμβρίου 1793), δεκατέσσερις ημέρες πριν απαγορευθεί από την Κομμούνα η σε οποιονδήποτε χώρο τέλεση ρωμαιοκαθολικών λειτουργιών, οι εξτρεμιστές «αποχριστιανιστές» του χώρου των «Σανκιλότ» των «Αβράκωτων» δηλαδή, κυρίως μέλη της «Λέσχης των Κορδελιέρων», οπαδοί των Γκασπάρ Σωμέτ (Pierre Gaspard Chaumette, 1763 – 1794, προέδρου τότε της Κομμούνας) και Ζακ Ρενέ Εμπέρ (Jacques René Hébert, 1757-1794) καθιέρωσαν την αθεϊστική «Λατρεία της Λογικής».
Την ημέρα εκείνη, κατά προτροπή του Σωμέτ, πλήθη «Αβράκωτων» κατέλαβαν, αποχριστιάνισαν και μετονόμασαν σε «Ναούς της Λογικής» τον παρισινό καθεδρικό της Νοτρ Νταμ (Notre Dame), αλλά και άλλες εκκλησίες τόσο του Παρισιού όσο και των υπόλοιπων πόλεων όπου είχε κυριαρχήσει η Επανάσταση.
Επί ένα ολόκληρο δεκαήμερο μετά τον αποχριστιανισμό της «Νοτρ Νταμ», τα εκκλησιαστικά βιβλία καίγονταν στους δρόμους, εικόνες θραύονταν και χρυσά ή ασημένια ιερά σκεύη λιώνονταν, και μία μετά την άλλη οι «καθαρισμένες» εκκλησίες αφιερώνονταν στην Ελευθερία, την Αδελφοσύνη, τον Έρωτα, την Φιλοσοφία, την συζυγική Συντροφικότητα, κ.ά., ενώ οι αρχηγοί της Κομμούνας πέτυχαν στις 20 Νοεμβρίου 1793 (30η Μπρυμαίρ του έτους 2) την ψήφιση νόμου από την Συμβατική, με τον οποίο τέθηκε εκτός νόμου η χριστιανική Θρησκεία και αντικαταστάθηκε επίσημα από την «Λατρεία της Λογικής».
Από τον Μάιο 1794 όλοι οι «Ναοί της Λογικής» μετετράπησαν σε «Ναούς του Υπερτάτου Όντος» και στα νεκροταφεία η επιγραφή που είχε εμπνευστεί ο τότε «αποχριστιανιστής» αλλά μετέπειτα αρχηγός της αστυνομίας του Βοναπάρτη, Φουσέ (Joseph Fouché, 1759 – 1820). «Ο θάνατος είναι αιώνιος ύπνος» αντικαταστάθηκε με την επιγραφή «Ο θάνατος είναι η αρχή της αθανασίας».
Ως Λατρεία του Υπερτάτου Όντος δηλωνόταν η πίστη του γαλλικού έθνους σε αυτό: «Ο γαλλικός λαός αναγνωρίζει την ύπαρξη του Υπερτάτου Όντος και την αθανασία της ψυχής», ενώ στο άρθρο 7 ορίζονταν λεπτομερώς οι «δέκατες ημέρες» «decadis» του «Επαναστατικού Ημερολογίου», κατά τις οποίες θα λατρεύονταν από το γαλλικό έθνος υψηλές πολιτικές αξίες και αρετές, καθώς και η «Φιλοσοφία του Ελληνικού και Ρωμαϊκού Στωϊκισμού», η οποία κυριαρχούσε στους πιο αδιάλλακτους Ορεινούς Ιακωβίνους ως ακολούθως:
«Η Δημοκρατία θα εορτάζει σε διαδοχικές δέκατες ημέρες τις ακόλουθες εορτές,
* προς τιμή του Υπερτάτου Όντος και της Φύσης, * προς τιμήν της ανθρωπότητας,
* προς τιμήν του Γαλλικού λαού, * προς τιμήν των ευεργετών των ανθρώπων,
* προς τιμήν των μαρτύρων της Ελευθερίας, * προς τιμήν της Ελευθερίας και της Ισότητας,
* προς τιμήν της Δημοκρατίας, * προς τιμήν της παγκόσμιας απελευθέρωσης,
* προς τιμήν του πατριωτισμού, *προς τιμήν της απέχθειας προς τους τυράννους και τους προδότες,
* προς τιμήν της Αλήθειας, * προς τιμήν της Δικαιοσύνης, * προς τιμήν της Σεμνότητας,
* προς τιμήν της Δόξας και της Αθανασίας, * προς τιμήν της Φιλίας, * προς τιμήν της Ανεκτικότητας, * προς τιμήν του Θάρρους, * προς τιμήν της Καλής Πίστης, * προς τιμήν του Ηρωϊσμού,
* προς τιμήν της συλλογικότητας, * προς τιμήν του Στωϊκισμού, * προς τιμήν του Έρωτα,
* προς τιμήν της συζυγικής πίστης, * προς τιμήν της πατρικής στοργής,
* προς τιμήν της μητρικής αγάπης, * προς τιμήν της αδελφικής σχέσης, * προς τιμήν των παιδιών,
* προς τιμήν της νεολαίας, * προς τιμήν της ώριμης ηλικίας, * προς τιμήν των ηλικιωμένων,
* προς τιμήν των αναξιοπαθούντων, * προς τιμήν της γεωργίας, * προς τιμήν της βιοτεχνίας,
* προς τιμήν των προγόνων, * προς τιμήν των μελλουσών γενεών και * προς τιμήν της Ευτυχίας».
Στις 20 Πραιριάλ του έτους 2 (8 Ιουνίου 1794) πραγματοποιήθηκε στο παρισινό Πεδίο του Άρεως (Champ-de-Mars) παρουσία χιλιάδων ανθρώπων, υπό την καθοδήγηση του ίδιου του Ροβεσπιέρου (που εκείνο το διάστημα ήταν πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης) και υπό τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό του «ζωγράφου της Επανάστασης» Νταβίντ (Jacques - Louis David), η μεγαλοπρεπής «Εορτή του Υπερτάτου Όντος», στην οποία εκφωνήθηκε από τον πρώτο ένας πύρινος λόγος κατά των τυράννων και των θεοκρατών:
«Έφθασε επιτέλους η πιο ευλογημένη ημέρα, η ημέρα κατά την οποία ο γαλλικός λαός αφιερώνεται στο Υπέρτατο Ον. Ποτέ έως σήμερα ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε δεν Του προσέφερε τέτοιο θέαμα, άξιο της προσοχής Του. Επί αιώνες έβλεπε Αυτός να βασιλεύουν στην γη η τυραννία, το έγκλημα και η απάτη.
Αυτή την στιγμή βλέπει όμως ένα ολόκληρο έθνος, που έχει ξεκαθαρίσει οριστικά με τους καταπιεστές του ανθρώπινου γένους, να εντείνει τις ηρωϊκές προσπάθειές του να ανέλθουν οι σκέψεις του και οι προσευχές του το ανώτατο εκείνο Ον, το οποίο ανέθεσε σε αυτό ακριβώς το έθνος την ιερή του αποστολή και τού έδωσε την δύναμη να την φέρει σε πέρας.
Την ημέρα εκείνη, κατά προτροπή του Σωμέτ, πλήθη «Αβράκωτων» κατέλαβαν, αποχριστιάνισαν και μετονόμασαν σε «Ναούς της Λογικής» τον παρισινό καθεδρικό της Νοτρ Νταμ (Notre Dame), αλλά και άλλες εκκλησίες τόσο του Παρισιού όσο και των υπόλοιπων πόλεων όπου είχε κυριαρχήσει η Επανάσταση.
Επί ένα ολόκληρο δεκαήμερο μετά τον αποχριστιανισμό της «Νοτρ Νταμ», τα εκκλησιαστικά βιβλία καίγονταν στους δρόμους, εικόνες θραύονταν και χρυσά ή ασημένια ιερά σκεύη λιώνονταν, και μία μετά την άλλη οι «καθαρισμένες» εκκλησίες αφιερώνονταν στην Ελευθερία, την Αδελφοσύνη, τον Έρωτα, την Φιλοσοφία, την συζυγική Συντροφικότητα, κ.ά., ενώ οι αρχηγοί της Κομμούνας πέτυχαν στις 20 Νοεμβρίου 1793 (30η Μπρυμαίρ του έτους 2) την ψήφιση νόμου από την Συμβατική, με τον οποίο τέθηκε εκτός νόμου η χριστιανική Θρησκεία και αντικαταστάθηκε επίσημα από την «Λατρεία της Λογικής».
Από τον Μάιο 1794 όλοι οι «Ναοί της Λογικής» μετετράπησαν σε «Ναούς του Υπερτάτου Όντος» και στα νεκροταφεία η επιγραφή που είχε εμπνευστεί ο τότε «αποχριστιανιστής» αλλά μετέπειτα αρχηγός της αστυνομίας του Βοναπάρτη, Φουσέ (Joseph Fouché, 1759 – 1820). «Ο θάνατος είναι αιώνιος ύπνος» αντικαταστάθηκε με την επιγραφή «Ο θάνατος είναι η αρχή της αθανασίας».
Ως Λατρεία του Υπερτάτου Όντος δηλωνόταν η πίστη του γαλλικού έθνους σε αυτό: «Ο γαλλικός λαός αναγνωρίζει την ύπαρξη του Υπερτάτου Όντος και την αθανασία της ψυχής», ενώ στο άρθρο 7 ορίζονταν λεπτομερώς οι «δέκατες ημέρες» «decadis» του «Επαναστατικού Ημερολογίου», κατά τις οποίες θα λατρεύονταν από το γαλλικό έθνος υψηλές πολιτικές αξίες και αρετές, καθώς και η «Φιλοσοφία του Ελληνικού και Ρωμαϊκού Στωϊκισμού», η οποία κυριαρχούσε στους πιο αδιάλλακτους Ορεινούς Ιακωβίνους ως ακολούθως:
«Η Δημοκρατία θα εορτάζει σε διαδοχικές δέκατες ημέρες τις ακόλουθες εορτές,
* προς τιμή του Υπερτάτου Όντος και της Φύσης, * προς τιμήν της ανθρωπότητας,
* προς τιμήν του Γαλλικού λαού, * προς τιμήν των ευεργετών των ανθρώπων,
* προς τιμήν των μαρτύρων της Ελευθερίας, * προς τιμήν της Ελευθερίας και της Ισότητας,
* προς τιμήν της Δημοκρατίας, * προς τιμήν της παγκόσμιας απελευθέρωσης,
* προς τιμήν του πατριωτισμού, *προς τιμήν της απέχθειας προς τους τυράννους και τους προδότες,
* προς τιμήν της Αλήθειας, * προς τιμήν της Δικαιοσύνης, * προς τιμήν της Σεμνότητας,
* προς τιμήν της Δόξας και της Αθανασίας, * προς τιμήν της Φιλίας, * προς τιμήν της Ανεκτικότητας, * προς τιμήν του Θάρρους, * προς τιμήν της Καλής Πίστης, * προς τιμήν του Ηρωϊσμού,
* προς τιμήν της συλλογικότητας, * προς τιμήν του Στωϊκισμού, * προς τιμήν του Έρωτα,
* προς τιμήν της συζυγικής πίστης, * προς τιμήν της πατρικής στοργής,
* προς τιμήν της μητρικής αγάπης, * προς τιμήν της αδελφικής σχέσης, * προς τιμήν των παιδιών,
* προς τιμήν της νεολαίας, * προς τιμήν της ώριμης ηλικίας, * προς τιμήν των ηλικιωμένων,
* προς τιμήν των αναξιοπαθούντων, * προς τιμήν της γεωργίας, * προς τιμήν της βιοτεχνίας,
* προς τιμήν των προγόνων, * προς τιμήν των μελλουσών γενεών και * προς τιμήν της Ευτυχίας».
Στις 20 Πραιριάλ του έτους 2 (8 Ιουνίου 1794) πραγματοποιήθηκε στο παρισινό Πεδίο του Άρεως (Champ-de-Mars) παρουσία χιλιάδων ανθρώπων, υπό την καθοδήγηση του ίδιου του Ροβεσπιέρου (που εκείνο το διάστημα ήταν πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης) και υπό τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό του «ζωγράφου της Επανάστασης» Νταβίντ (Jacques - Louis David), η μεγαλοπρεπής «Εορτή του Υπερτάτου Όντος», στην οποία εκφωνήθηκε από τον πρώτο ένας πύρινος λόγος κατά των τυράννων και των θεοκρατών:
«Έφθασε επιτέλους η πιο ευλογημένη ημέρα, η ημέρα κατά την οποία ο γαλλικός λαός αφιερώνεται στο Υπέρτατο Ον. Ποτέ έως σήμερα ο κόσμος τον οποίο δημιούργησε δεν Του προσέφερε τέτοιο θέαμα, άξιο της προσοχής Του. Επί αιώνες έβλεπε Αυτός να βασιλεύουν στην γη η τυραννία, το έγκλημα και η απάτη.
Αυτή την στιγμή βλέπει όμως ένα ολόκληρο έθνος, που έχει ξεκαθαρίσει οριστικά με τους καταπιεστές του ανθρώπινου γένους, να εντείνει τις ηρωϊκές προσπάθειές του να ανέλθουν οι σκέψεις του και οι προσευχές του το ανώτατο εκείνο Ον, το οποίο ανέθεσε σε αυτό ακριβώς το έθνος την ιερή του αποστολή και τού έδωσε την δύναμη να την φέρει σε πέρας.
Αυτός δεν είναι που τ’ αθάνατο χέρι Του σκάλισε στην καρδιά του ανθρώπου τον κώδικα της δικαιοσύνης και της ισότητας, που υπέγραψε εκεί την θανατική καταδίκη όλων των τυράννων; Αντίθετα, δεν δημιούργησε μονάρχες για να κατασπαράσσουν το ανθρώπινο γένος, δεν δημιούργησε παπάδες για να μας περνάνε χαλινάρια σαν ζώα έλξης και να μας προσδένουν στις άμαξες των βασιλιάδων ή για να δίνουν στους ανθρώπους το παράδειγμα της αχρειότητας, της αλαζονείας, της υποκρισίας, της ψευτιάς, της ακολασίας και της πλαστότητας.
Αντίθετα δημιούργησε το θαυμαστό Σύμπαν για να εκφράσει την ισχύ Του. Δημιούργησε τους ανθρώπους για να αλληλοβοηθούνται, να αγαπιούνται και να κατακτούν την ευτυχία μέσα από την Αρετή και ένωσε όλους του θνητούς με μία αόρατη αλυσίδα φιλίας και χαράς. Θάνατος στους τυράννους που τόλμησαν να σπάσουν αυτή την αλυσίδα! Γάλλοι Δημοκράτες, έχετε την ιερή αποστολή να αποκαθάρετε την γη που εκείνοι εκμεταλλεύθηκαν και να επαναφέρετε την Δικαιοσύνη που εκείνοι κατήργησαν!
Αντίθετα δημιούργησε το θαυμαστό Σύμπαν για να εκφράσει την ισχύ Του. Δημιούργησε τους ανθρώπους για να αλληλοβοηθούνται, να αγαπιούνται και να κατακτούν την ευτυχία μέσα από την Αρετή και ένωσε όλους του θνητούς με μία αόρατη αλυσίδα φιλίας και χαράς. Θάνατος στους τυράννους που τόλμησαν να σπάσουν αυτή την αλυσίδα! Γάλλοι Δημοκράτες, έχετε την ιερή αποστολή να αποκαθάρετε την γη που εκείνοι εκμεταλλεύθηκαν και να επαναφέρετε την Δικαιοσύνη που εκείνοι κατήργησαν!
Καλλιεργείστε την Δικαιοσύνη, γιατί έτσι εκδηλώνετε την μοναδική αντάξια προς Αυτόν λατρεία. Ώ πολίτες, ας αφεθούμε σήμερα στην δίκαιη μετάδοση της χαράς από αυτές τις τελετές προς τιμήν Του.
Αύριο θα επιστρέψουμε στην μάχη ενάντια στο κακό και στους τυράννους, για νανδώσουμε σε όλη την οικουμένη το άριστο παράδειγμα των δημοκρατικών Αρετών και πράττοντάς το αυτό, θα Τού αποδώσουμε ουσιαστικά για μία ακόμα φορά την πρέπουσα λατρεία».
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
Αύριο θα επιστρέψουμε στην μάχη ενάντια στο κακό και στους τυράννους, για νανδώσουμε σε όλη την οικουμένη το άριστο παράδειγμα των δημοκρατικών Αρετών και πράττοντάς το αυτό, θα Τού αποδώσουμε ουσιαστικά για μία ακόμα φορά την πρέπουσα λατρεία».
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.