1805, Εκεί που Διαμορφώθηκε το Μέλλον του Κόσμου

Ζήσης Φωτάκης: Η Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ

 1805

Στις 4 Μαρτίου ο συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ
                   [Τόμας Τζέφερσον, που ήταν της Γαλλικής Επανάστασης μεγάλος θαυμαστής,
εκλέγεται πρόεδρος για δεύτερη φορά ενώ ο αυτοκράτορας της Γαλλίας,
                  [στέφει τον εαυτό του βασιλιά και της Ιταλίας... Βοναπάρτης ο μεγαλομανής ?

Το μέλλον του κόσμου κρίθηκε ετούτη τη χρονιά, ποιός θάναι τ’ αφεντικό,
                     [ποιός θάναι ο κυρίαρχος δηλαδή των θαλασσών, γιατί όποιος τις εξουσιάζει,
έχει τον έλεγχο στων άλλων τις ζωές, κι όλοι εξαρτώνται απ’ αυτόν,
                  [έτσι μονομαχήσαν φέτος μέχρι θανάτου οι ισχυροί, η μοίρα έτσι το προστάζει.

Αναμετρήθηκαν λοιπόν, οι πιότεροι του κόσμου οι δυνατοί, στις 21 Οκτωβρίου,
             [στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ*, στη νοτιοδυτική ακτή της Ισπανίας,
ο ενωμένος Γαλλοϊσπανικός στόλος από τη μιά και απ’ την άλλη ο Βρετανικός,
                            [ενώ 4.716 κανόνια, τού xάρου ανέλαβαν το έργο, το οποίο "υπό επιτυχίας
εστέφθη πλήρους", αφού πέντε χιλιάδες νεκροί τού πήγανε πεσκέσι,
                                       [κι ευγνώμων ο "δρεπανηφόρος", τους νικητές Εγγλέζους θα ορίσει
σαν κυριάρχους πια της γης και θα αδειοδοτήσει τη Βρετανία να τον τροφοδοτεί
                [με σκοτωμένους σκλάβους από τις αποικίες που ξεζούμιζε... και θα ξεζουμίσει !

Ο Βοναπάρτης χάνει δια παντός την δυνατότητα απόβασης στη Βρετανία,
              [και αδυνατεί (όπως κι ο Χίτλερ τον επόμενο αιώνα), την Αλβιόνα να κατακτήσει,
έτσι αφού δεν μπορούσε πια τη Μάγχη να περάσει, πήρε από τη Βουλώνη
                             [τη Μεγάλη Στρατιά που είχε συγκεντρώσει και τράβηξε για να κτυπήσει
τους σύμμαχους των Βρετανών, τις δυνάμεις του “Τρίτου Συνασπισμού”
                                 [τους Σουηδούς, Αψβούργους και Ρώσους που τώρα είχαν συμμαχήσει.

Οι Γάλλοι τσακίζουν την πρώτη στρατιά του Γ’ Συνασπισμού στην Ούλμ
                                                          [και η οποία παραδόθηκε στις 20 Οκτωβρίου άνευ όρων.
ενώ τον Νοέμβριο ο Ναπολέων εισέρχεται στην ιστορική Βιέννη που για να μπει,
                 [ούτε ο Μεγαλοπρεπής Σουλεϊμάν κατάφερε, ούτε άλλος εκ των αυτοκρατόρων.

Στις 2 Δεκεμβρίου ο Βοναπάρτης θα δώσει την μητέρα όλων των μαχών,
                                           [τη σύγκρουση που περιγράφουν με δέος δάσκαλοι και ιστορικοί,
τη μάχη του Αούστερλιτς που αποτελεί αριστούργημα στρατηγικής
                       [αντάξιο του Αννίβα στις Κάννες, πριν από είκοσι αιώνες, και εξίσου φονική,
με τις χιλιάδες τους νεκρούς, με ηττημένους και ντροπιασμένους
                              [τους δυό αυτοκράτορες που ως τότε δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους,

και πρώτο τον Φραγκίσκο Β΄ ο οποίος πήγε αυτοπροσώπως στον καταυλισμό 

                              [του αυτοκράτορα των Γάλλων για να ζητήσει ειρήνη ταπεινά μαζί τους.

Ναι, αυτός ο πλανητάρχης από τον Οίκο των Αψβούργων της Λωρραίνης

                           [αυτός, ο πανίσχυρος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, 

ο μοναδικός στην ιστορία που είχε τον τίτλο του διπλού αυτοκράτορα
              [Γερμανίας-Αυστρίας και τον τίτλο του βασιλιά Ουγγαρίας-Κροατίας-Σλοβενίας,

ζητούσε χάρες από ένα Κορσικανό που δεν θα γύριζε άλλοτε να κοιτάξει,

                      [ενώ ένας δεύτερος ντροπιασμένος αυτοκράτορας, περνούσε ώρες αγωνίας,

τρέχοντας με το διασωθέν υπόλοιπο ασκέρι του για να γλυτώσει,

               [ήταν ο Αλέξανδρος Α΄ Παύλοβιτς του Οίκου Σ.Χ.Γκόττορπ Τσάρος της Ρωσίας.

Τώρα, τί κάναν οι Έλληνες εκείνη τη χρονιά του 1805 καλύτερα που δεν ήξερα...
                             [ψάχνοντας και μελετώντας, εδώ και κεί, βρήκα ότι τότε είχε επισκεφτεί
διάφορα μέρη μας, ο Άγγλος περιηγητής Ουίλιαμ Τζέλλ (Sir William Gell),
                         [όπως και άλλοι περιηγητές οι οποίοι βρίσκαν ένα έθνος που είχε ξεχαστεί
από τους συγχρόνους του λαούς και δεν ήταν για τους δυτικοευρωπαίους
                   [παρά ένας λαός, κάπου στα Βαλκάνια, υποταγμένος στον Τούρκο κατακτητή,
παράλληλα όμως ήταν γοητευμένοι από το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων,
              [και κάπως έτσι μπερδεύαν τα πράγματα καμπόσοι, περίμεναν δηλαδή οι μωροί,
επηρεασμένοι από την μελέτη των έργων του Όμηρου, του Ηρόδοτου
             [και των άλλων κλασικών, να συναντηθούν με έναν Σωκράτη, Αχιλλέα ή Περικλή,

παραβλέποντας την επί αιώνες σκλαβιά μας από Ρωμαίους, Οθωμανούς,

                                    [κι από τους ευρω-ληστο-σταυροφόρους, από τους ίδιους (!) δηλαδή,

τους Ευρωπαίους τυχοδιώκτες, που μας κατσικωθήκανε ‘δω νά ως και 300 χρόνια...

            [μέχρι “Μικρή Γαλλία” είχαν βαφτίσει το Μοριά οι παρωπιδιασμένοι κριτές αυτοί,

οι τιτλοφορτωμένοι ξερόλες, χορτάτοι, ταξιδιώτες περιηγητές, που βρήκαν

                       [ανθρώπους βασανισμένους τους οποίους κατέτρεχε η φτώχεια, η ελονοσία,

μύριες άλλες αρρώστιες και η πείνα, βουτώντας δε σε χολή την πένα τους,

             [με ό,τι χειρότερο μάς παρομοιάζαν, ενώ στων μνημείων μας πέφταν τη λεηλασία. 

Όσο για τον Άγγλο ψηλομύτη Gell, που με παρέσυρε στη κουβέντα αυτή,

                                       [τέσσερις λέξεις μόνο, τουρκοφιλία, υπεροψία, αλαζονεία, ανοησία,

μα απ’ την άλλη, μας μαρτυρήσαν οι περιηγητές εκείνης της εποχής,

                                            [ποιά ήταν... και τί έκανε, αυτή των κοτζαμπάσηδων η κομπανία.

Έγραφαν πως Έλληνες ήταν, που ρούφαγαν το αίμα των συμπατριωτών τους,

                   [αφού οι Τούρκοι, για να μην τους κατηγορούν οι Ευρωπαίοι για καταπιεστές,

τους διόριζαν αντιπροσώπους για να εισπράττουν φόρους και χαράτσια,

               [τους όριζαν και το ποσό, που το φουσκομεγάλωναν, και θησαυρίζαν ως ληστές !

Έτσι τα είδαν, έτσι τα περιέγραψαν οι περιηγητές που αγνοούσαν προφανώς

                                           [τα “πώς και τα γιατί”, τα “έτσι και τα άλλα” της φυλής…. δηλαδή

πως κάποιους αιώνες πριν γεννηθούνε αυτοί, η Κωνσταντινούπολη   

               [τελείως ανίσχυρη δεν άντεχε, έπρεπε να διαλέξει σε ποιον αφέντη θα υποταχτεί,

στους ισχυρούς της Δύσης ή στους Οθωμανούς της Ανατολής,

                               [η επιλογή της Δύσης προϋπέθετε να γίνουμε από Ορθόδοξοι Καθολικοί,

κάτι που οι “δεινοπαθήσαντες Ορθόδοξοι” από τους σταυροφόρους το 1204,

                      [παρά την επιθυμία του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου δεν τόχανε ποτέ δεχτεί…

Ήταν εκείνοι που φρονούσαν ότι καλύτερα νάρθουν Τούρκοι, παρά οι Φράγκοι,

                   [ήταν οι ανθενωτικοί που μετά την Άλωση, σε κύριες θέσεις είχαν τοποθετηθεί, 

όταν κατάλαβαν οι Οθωμανοί πως ήταν αδύνατο να διοικήσουν,

                      [χωρίς καμία γνώση, εκείνη την αυτοκρατορία που δημιούργησαν την αχανή. 

Από αυτό το μίξερ βγήκαν κοτζαμπάσηδες και προεστοί φοροεισπράκτορες

                          [και άντε τώρα να καταλάβουνε οι Αγγλόφραγκοι “τί έπαιζε” σ’ αυτή τη γη.

Ανθενωτικοί όμως ή μη... σαν του “Εικοσιένα” σήμαναν οι καμπάνες*              

                      [όλοι μαζί, καθένας με τον τρόπο του, υπερασπίστηκαν το χώμα το δικό τους 

και κοτζαμπάσηδες και κλεφτοαρματολοί δηλώσαν λεύτεροι...

               [όμως σαν “γνήσιοι Έλληνες” φαγώθηκαν μεταξύ τους…. τ’ αρχαίο μικρόβιό τους

που ζούσε μέσα τους αιώνες ενεργοποιήθηκε… ήτανε αυτό το “μικρόβιο εξουσία”,

                   [όλοι επιθυμούσαν να κυβερνήσουν, άσχετα αν οι “Κλέφτες” ήταν αγράμματοι,

και δεν μπορούσαν να βάλουν ούτε την υπογραφή τους, και άσχετα 

                                       [αν οι προεστοκοντζαμπάσηδες ιδέα δεν είχαν από όπλα πράγματι !

              για την συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

                                                                                ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

* Ακρωτήριο Τραφάλγκαρ, στα ανοιχτά του ακρωτηρίου, στη νοτιοδυτική ακτή της Ισπανίας στις 21 Οκτωβρίου 1805, διεξήχθη η πιο σημαντική ναυμαχία των Ναπολεόντειων πολέμων (1800-1815) και η βασικότερη ναυμαχία του 19ου αιώνα. Έληξε με θρίαμβο των Άγγλων, αλλά και με μια μεγάλη απώλεια: τον θάνατο του άγγλου ναυάρχου Οράτιου Νέλσονα.
   Ο στόλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, αποτελούμενος από 27 πλοία, κατέστρεψε τον ενωμένο στόλο Γάλλων και Ισπανών που αποτελούνταν από 33 πλοία. Γάλλοι και Ισπανοί έχασαν 22 πλοία, ενώ οι Βρετανοί κανένα.
   Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1805 ο γάλλος ναύαρχος Πιέρ Ντε Βιλνέβ έλαβε εντολή να αποπλεύσει με τον στόλο του από το ισπανικό λιμάνι του Κάδιξ, με προορισμό τη Νεάπολη (Νάπολη), όπου θα αποβίβαζε στρατεύματα για τη γαλλική εκστρατεία στη Νότια Ιταλία. Τη νύχτα της 19ης προς την 20η Οκτωβρίου ο γαλλικός στόλος άφησε το Κάδιξ και προσπάθησε να περάσει απαρατήρητος τη Δυτική Μεσόγειο για να μην αναγκαστεί να δώσει μάχη με τον αγγλικό στόλο, που καιροφυλακτούσε. Δεν τα κατάφερε, καθώς τον πρόλαβε ο Νέλσων στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Τραφάλγκαρ.
   Η αποφασιστική εμπλοκή έγινε το μεσημέρι της 21ης Οκτωβρίου 1805. Από τη μία πλευρά παρατάχθηκαν 33 πλοία του αγγλικού στόλου με 2.148 κανόνια και αρχηγό τον Οράτιο Νέλσονα. Από την άλλη, ο ενωμένος γαλλοϊσπανικός στόλος υπό τον Πιέρ ντε Βιλνέβ, με ίσο αριθμό πλοίων και 2.568 κανόνια. Στις 11:45 π.μ. ο Νέλσων έδωσε το σύνθημα της επίθεσης στους άνδρες του με το μήνυμα: «Η Αγγλία περιμένει από τον καθένα σας να επιτελέσει το καθήκον του».  
   Ο άγγλος ναύαρχος με ένα ευφυές στρατήγημα διεμβόλισε τις εχθρικές γραμμές από δύο σημεία, νικώντας κατά κράτος στους γαλλοϊσπανούς, που είχαν παρατάξει τα πλοία τους σε μία γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο. Όμως, ένα εχθρικό βόλι από το μουσκέτο ενός ελεύθερου σκοπευτή χτύπησε κατάστηθα τον Νέλσονα στη 1:25 μ.μ. Τρεις ώρες αργότερα (4:30 μ.μ.) άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στη ναυαρχίδα του «Βίκτορι», γνωρίζοντας ότι η ναυμαχία έκλινε υπέρ των Άγγλων.
   Στις 5:45 το απόγευμα οι εχθροπραξίες σταμάτησαν οριστικά, αφού οι γαλλοϊσπανοί είχαν χάσει 5.781 άνδρες (3.243 νεκροί, 2.538 τραυματίες) και 19 πλοία, ενώ 7.000 είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής του στόλου τους ναύαρχος Βιλνέβ. Οι Άγγλοι έχασαν 1.695 άνδρες (449 νεκροί και 1.246 τραυματίες), αλλά κανένα πλοίο.
   Η νίκη των Άγγλων ήταν αποφασιστικής σημασίας. Τους κατέστησε κυρίαρχους των θαλασσών για 100 χρόνια ακόμη, ενώ έβαλε τέλος στα σχέδια του Ναπολέοντα για εισβολή στα βρετανικά νησιά.
   Η Βρετανική νίκη έβαλε τέλος στα σχέδια του Ναπολέοντα να κάνει απόβαση στη Βρετανία δια μέσου της Μάγχης. Από τη στιγμή που εξαλείφθηκε η απειλή της εισβολής, τα Βρετανικά στρατεύματα μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιηθούν στις μάχες στην Ευρώπη, πράγμα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τελική ήττα του Ναπολέοντα. Μετά τη ναυμαχία το Βρετανικό Ναυτικό έγινε η πρώτη ναυτική δύναμη στον κόσμο, μέχρι την εμφάνιση της Αυτοκρατορικής Γερμανίας πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, εκατό χρόνια μετά.
   Ο Ναύαρχος Νέλσον έγινε ο μεγαλύτερος στρατιωτικός ήρωας της Βρετανίας και πηγή έμπνευσης για το Βασιλικό Ναυτικό. Στα 1808 ο "Κίονας του Νέλσον" ανεγέρθηκε στο Δουβλίνο για να τιμήσει τον Νέλσον και τις νίκες του (πολλοί απ' τους ναύτες που πήραν μέρος στη Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ ήταν Ιρλανδοί) και σωζόταν μέχρι το 1966, οπότε τον ανατίναξε ο Ι.Ρ.Α. 

   Η πασίγνωστη πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου πήρε το όνομά της από την τοποθεσία της ναυμαχίας. Από πάνω της δεσπόζει το άγαλμα του Νέλσον πάνω στη "Στήλη του Νέλσον" που ανεγέρθηκε το 1843. Σε αντίθεση μ' αυτά, πολλές γενιές παιδιών στη Γαλλία μάθαιναν στα σχολεία ότι το Τραφάλγκαρ "ήταν ναυμαχία που δεν ανέδειξε νικητή και στην οποία σκοτώθηκε ο Βρετανός διοικητής". Μια απ' τις δευτερεύουσες συνέπειες ήταν ότι οι Γάλλοι αξιωματικοί του Ναυτικού σταμάτησαν να προσφωνούνται "κύριε", αλλά "κυρίες" για να δείξουν την αγανάκτησή τους.

_________________________________________________________________________________

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας