1824, Σύγχρονοι Ευεργέτες

 

1824

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των τότε ισχυρών του κόσμου,
                                 [και τα πολλά συμφέροντά τους στην τουρκοκρατούμενη Βαλκανική
αλλά και οι επιτυχίες των επαναστατημένων Ελλήνων τους υποχρέωσαν,
                               [αρχίζοντας από πέρσι αλλά κυρίως από φέτος, να αλλάξουν πολιτική,
αντικαθιστώντας την εχθρική στάση απέναντι στην επανάσταση των Ελλήνων,
                                [με μια προσπάθεια ελέγχου της... και η αλλαγή αυτή ήτανε εμφανής,
ήδη όμως υπήρχε σ' Ευρώπη κι Αμερική ένα μεγάλο φιλελληνικό κίνημα,

                                   [και ο φιλέλλην (?) Βύρων, εκ της Ελληνικής που βρίσκεται της γης,

με τα γραφόμενα του, τους Ευρωπαίους συνεπαίρνει, ενθουσιάζει συγκινεί,

                   [το ρεύμα κείνο επηρεάζει τις μεγαλοδυνάμεις, τις διόλου όμως ανιδιοτελείς,

που άρχισαν να αναμειγνύονται επιδιώκοντας κέρδη, επιρροή στη περιοχή
                (από την αποσύνθεση της Οθωμανοαυτοκρατορίας) και “λόγο” στην Ανατολή,

μα αυτή η εξαιρετική εξέλιξη για τον Ελληνισμό αντί πιότερο να μας ενώσει                

                   [μας χωρίζει σε ομάδες, σε στρατόπεδα, και αλληλοσκοτωνόμαστε οι μωροί !

Ο πρώτος επίσημα, “Ελληνικός εμφύλιος”, ο πλέον καταστροφικός πόλεμος 

                         [είναι εδώ, Μάρτιο μήνα του χίλια οκτακόσια είκοσι τέσσερα θα ξεκινήσει                        

διαταράσσοντας συθέμελα το εσωτερικό μέτωπο, και την με θυσίες 

                                         [νικηφόρα δυναμική της επανάστασης επικίνδυνα θα εξαντλήσει. 

Για να πούμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, τους μπαρουτοκαπνισμένους

                   [καπετάνιους, χρόνια ολόκληρα μαθημένους στην αρχηγία του ασκεριού τους,    

πώς τώρα οι κυριλάτοι, ατσαλάκωτοι, φραγκοντυμένοι, και….

                            [εφοπλιστές Υδραίοι να υποτάξουν και να τους κάνουν του χεριού τους ?

Είχαμε πλέον δυό κυβερνήσεις* τώρα, μία στο Ναύπλιο, μία στο Κρανίδι,

                  [η δεύτερη νεοδιορισμένη από τη Βουλή, κι η πρώτη από την ίδια καθαιρεμένη,

κι οι δύο όμως με πράξεις της Βουλής, χωρίς να υπάρχει ολομέλεια,   

                 [η πρώτη Κολοκοτρωναίικη, η δεύτερη Κουντουριώτικη, το πράγμα να πηγαίνει  

σε μονομαχία μεταξύ πολεμαρχών κι άσπρων κολάρων, με μάρτυρες μονομαχίας

   [Έλληνες, που η άλλη έννοια της λέξης “μάρτυρας”, στο πετσί τους θα δούνε τι σημαίνει.

Βγήκαν σπαθιά, κάπνισαν τα καρυοφύλλια, οι βολεμένοι του Κουντουριώτη,

     [κατά του Κολοκοτρώνη και του “λαουτζίκου” του, όπως τον λέγαν και τον λένε δαύτοι,

αν μεγαλώσεις όμως την εικόνα, θε να δεις… ολιγαρχικούς κατά δημοκρατικών,

                      [και αν τη μεγαλώσεις κι άλλο, τους Ρώσους κατά των Βρετανών σε μία μάχη

 “δι’ αντιπροσώπων”, που λήγει το πρώτο της ημίχρονο όπως θα λέγαν

                                           [οι ποδοσφαιρομανείς, με ήττα του Κολοκοτρώνη ολοκληρωτική.

Μιά νίκη για τον Κουντουριώτη και τον Μαυροκορδάτο, τους “ερωτευμένους”

                [με τη Μεγάλη Βρετανία, κατά των άλλων αγαπησιάρηδων με τη Ρωσία δηλαδή,

μιά τεράστια ήττα όμως για το έθνος, καθώς ενώ εμείς εμφυλιοτρωγόμασταν,

                       [μετράγαμε πτώματα, αδυνατίζαμε στρατιωτικά, θα χτυπιόμασταν με μανία,

από δύο εχθρικές δυνάμεις Τουρκία-Αίγυπτο που συντονίζονταν και σχεδίαζαν,

                     [να επιτεθούν απ’ όλες τις πλευρές, με στρατηγική ομολογουμένως μαεστρία.

Ο Αιγυπτιακός στρατός και στόλος θα είχε για στόχο την Πελοπόννησο, 

                   [την δε κεντρική Ελλάδα θα αναλάμβανε ο στρατός της ευρωπαϊκής Τουρκίας, 

 και τα νησιά του Αιγαίου θα τσάκιζε ο τεράστιος στόλος των Οθωμανών

                                                                  [με όλα τα επίλεκτα στρατεύματα της Μικράς Ασίας.

Η εξουδετέρωση της Κασιώτικης ναυτιλίας θεωρήθηκε αναγκαία

            [από τους Αιγυπτίους του Μεχμετ Αλή και αμέσως μετά της Κρήτης την υποταγή,

ο πανίσχυρος αιγυπτιακός στόλος στράφηκε εναντίον του νησιού το οποίο ήταν

                 [ενισχυμένο από μεγάλη ομάδα Κρητών αγωνιστών που είχαν καταφύγει εκεί.

Η Κάσος έτοιμη οχυρωμένη και οπλισμένη σαν αστακός περίμενε,

           [οι Τουρκο-αλβανο-αιγύπτιοι έκαναν νύχτα απόβαση στα βόρεια παραπλανητική,

κι ενώ τους τράβηξαν την προσοχή, στα νώτα τους αποβιβάστηκαν,

                           [κάπου δύο χιλιάδες με επικεφαλής τον χιλίαρχο Μουσά, τουρκαλβανοί,

το νησί ήταν ήδη χαμένο, μα σαν τους ζητήθηκε να παραδώσουν όπλα,

               [απάντησαν του Λεωνίδα το “Μολών Λαβέ” και πολεμήσαν με ‘κείνου τη ψυχή.

  

Έτσι 29 Μαΐου πέφτει η Κάσος "προ υπερτέρων" Αιγυπτιακών δυνάμεων,

                    [η ναυτική αυτή δύναμη που όχι μόνο ανεφοδίαζε τους Κρητικούς αγωνιστές, 

αλλά και συνελάμβανε πλοία, τούρκικα και ευρωπαϊκά, που μετέφεραν τρόφιμα

            [και πολεμοφόδια στις τουρκικές δυνάμεις, στους άπιστους μισητούς κατακτητές. 

Την κατάρρευση της αντίστασης των Κασίων ακολούθησε γενική σφαγή,

            [γύρω στους 2.000 σκοτωθήκαν και αλλά τόσα γυναικόπαιδα αιχμαλωτισθήκαν 

για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, συνέβη όμως και κάτι,

                        [που ελάχιστοι γνωρίζουν, Αλβανοί χριστιανοί στρατιώτες προσπαθήσαν 

να σώσουν όσους από τους Έλληνες μπορούσαν, απίστευτο μα αληθινό,

               [δώσανε μάθημα χριστιανισμού, το “αγάπα τον πλησίον σου” σε όλους δείξαν.

Η καταστολή της επανάστασης στην Κρήτη και η καταστροφή της Κάσου

                        [άνοιξαν το δρόμο για την απρόσκοπτη απόβαση δυνάμεων αιγυπτιακών 

 στην Πελοπόννησο με τον Ιμπραήμ επικεφαλής, ένα χρόνο σχεδόν μετά,

                                   [τον Φεβρουάριο του ‘25, “όστις έσπειρεν τρόμον, πύρ καί πανικόν”.

 Δεν πέρασαν κάτι μέρες κι αρπάζει του θανάτου τη σκυτάλη ο άλλος στόλος,

                            [ο Οθωμανικός, με εντολή Σουλτάνου, των Ψαρών τη ράχη να  μαυρίσει,

τα μικροσκοπικά Ψαρά, που όμως ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας,

              [μετά Ύδρα και Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, οι μόνοι πούχαν κτυπήσει

τους Τούρκους μέσα στην ίδια τους τη καρδιά, μέσα στο έδαφός τους,

                          [μιά ασυγχώρητη προσβολή για την επί αιώνες πανίσχυρη αυτοκρατορία.

Βαρέως τόφερε ο Σουλτάνος και μ’ εντολή του, να αφανίσει τα Ψαρά, το πρωί 20/6/24

                            [ο τουρκικός στόλος έπλευσε προς το νησί, αποτελούμενος από 176 πλοία 

(πολεμικά και φορτηγά) και 12 χιλιάδες άνδρες (τούρκους και τουρκαλβανούς),

                         [μία τεράστια αρμάδα που ήταν αδύνατον στη θάλασσα να αντιμετωπιστεί,

έτσι οι Ψαριανοί οχυρωθήκαν κι ετοιμαστήκανε για μάχη επάνω στο νησί τους,

             [με όλα των πλοίων τους τα κανόνια στη στεριά για την άμυνα νάχουν μεταφερθεί.

Θα υπεράσπιζαν τη νήσο “άπαντες οι δυνάμενοι να φέρουν όπλα”  κάτοικοι  

                         [που ανέρχονταν σε 30.000, ντόπιοι 7.000 και οι υπόλοιποι που είχαν ‘ρθεί 

πρόσφυγες από τη Χίο και τις ακτές της Μικράς Ασίας, θα πολεμούσανε μαζί 

                [με 1.300 Ψαριανούς μαχητές, και 1.027 μισθοφόρους από Θεσσαλο-Μακεδονία. 

Όμως οι αποβιβασθέντες Τούρκοι του αρχιναυάρχου Κοτζά Μεχμέτ Χιουσρέφ Πασά, 

      [μέσα σε δύο μέρες κατέβαλαν τους αμυνομένους με σχετική όπως ειπώθηκε ευκολία...

Επακολούθησε η φοβερή καταστροφή, ο στόλος του πασά

                  [είχε περικυκλώσει το νησί, κι από το πλήθος που έσπευσε να σωθεί με πλοία, 

λίγοι τα καταφέραν, η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε τρομερή, απ΄τους 30.000

                   [κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατωθήκανε ή πουληθήκανε για σκλάβοι.

Με πρωτοβουλία τότε του Υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη συγκροτήθηκε στόλος

                                        [υπό τους Σαχτούρη και Μιαούλη, προκειμένου να ανακαταλάβει, 

το μαρτυρικό νησί και να εκδικηθεί τους Οθωμανούς για τη μεγάλη ΄κείνη σφαγή,

        [την 3/6/1824 οι Έλληνες επιτεθήκαν και κατέβαλαν τους Τούρκους υπερασπιστές,

τα δε πληρώματα των 25 εχθρικών πλοίων, που βρίσκονταν στο νησί

                   [έλυσαν τους κάβους και διέφυγαν, μα τους την είχανε στημένη οι εκδικητές,

 τους καταδιώξανε με τον Ανδρέα Μιαούλη την κούρσα να οδηγεί, τους στρίμωξαν,

                                     [κοντά στη Χίο, και χίλιοι Τούρκοι με τη ζωή τους πλήρωσαν μαθές.

Στις 7 Ιουλίου, η γολέτα του Τομπάζη, που έπλεε μεταξύ Χίου και Ψαρών, 

                    [ειδοποίησε ότι μοίρα του Οθωμανικού στόλου κατευθυνόταν προς τα Ψαρά,

και ο Μιαούλης εκτιμώντας ότι δεν ήταν σε θέση ο στόλος του να ναυμαχήσει,

                            [εγκαταλείπει το νησί όπου παρέμεινε Τουρκικό έως του 1912 τη χρονιά...

                    

Μνημονεύεται δε ότι «κατά τῶν Ψαρῶν τήν άλωσιν ὁ Φιλικός Δημήτριος Βρατσάνος,

                       [πρόεδρος τῆς νήσου καί είς ἑκ τῶν γενναιοτέρων τοῦ ‘Αγῶνος πολεμιστών»,

σαν είδε πως το φρούριό του Παλιόκαστρο έπεφτε, πρότεινε να ανατιναχτούν με την

         [πυριτιδαποθήκη, όλοι συμφώνησαν κι ελεύθεροι πήγαν στο βασίλειο των ουρανών.

Άλμα στο χρόνο και πάμε στο 1912 που οι Βαλκανικοί λαοί κτυπούσανε την Τουρκιά,

              [ήταν η 21η Οκτωβρίου όταν το αντιτορπιλικό «Ιέραξ» έφτασε στα ηρωικά Ψαρά,

μιά κανονιά του τους τράβηξε όλη κι όλη ο Έλληνας κυβερνήτης,

                                           [και διασκορπίστηκε πανικόβλητη της νήσου η Τούρκικη φρουρά.

Ο κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό “Ιέραξ” ήταν ο ελευθερωτής των Ψαρών, 

            [ο Αντώνιος Βρατσάνος αντιπλοίαρχος πολεμικού ναυτικού και είχε κληρονομήσει

από τον προγονό του ήρωα Δημήτριο Βρατσάνο γονίδια ανδρείας, εκείνου που... 

        [ανατινάχτηκε με την πυριτιδαποθήκη, που αντί σκλαβιά τον θάνατο είχε προτιμήσει. 

Η Ελλάδα θρήνησε…. η Ελλάδα χάνονταν… και παρ’ όλα αυτά

                             [δεν είχαν περάσει καλά – καλά πέντε μήνες από του Α’ εμφύλιου τη λήξη

κι Οκτώβρη μήνα αρχίζει ο δεύτερος μές στη χρονιά... και στους δυό εμφύλιους,       

                        [η αόρατη Μεγάλη Βρετανία με τον Μαυροκορδάτο μπροστάρη είχε νικήσει.

Δικαιολογημένα κάποιος θα αναρωτηθεί, μα που βρήκανε τα κότσια οι άκαπνοι και…

               [τα βάλανε με του Κολοκοτρώνη τους πολεμιστές και είχαν μάλιστα επικρατήσει ?  

Αμ’ δεν βρήκαν κότσια, χρυσάφι βρήκαν, που άφθονο τους προμήθευσαν οι Βρετανοί,

                  [μιλάμε για μπαούλα λίρες* που παραδόθηκαν στης Ύδρας τους Κυβερνητικούς.

Ήταν το “πρώτο δάνειο” που δαπανήθηκε για στρατούς Ελλήνων μισθοφόρων

                       [και όχι μόνο, να πολεμήσουνε συγχρόνως σε δυό πολέμους με τρεις εχθρούς,

τουρκοαιγύπτιους αλλά και Έλληνες αντίπαλους της κυβέρνησης Κουντουριώτη,

    [το γένος χάνονταν και μεις “εμφύλιο”, Έλληνες σκότωναν Έλληνες, αδελφοί αδελφούς !

Οι ηττημένοι Πελοποννήσιοι υπέστησαν τα πάνδεινα απ’ τον κυβερνητικό στρατό,

                 [ο Γέρος του Μοριά Κολοκοτρώνης κι οι σύντροφοί του κλειστήκαν στη φυλακή,

συγκεκριμένα στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα και μαζί του,

                [οι Γεώργιος και Χρύσανθος Σισίνης, ο Θεόδωρος Γρίβας, αμέσως δε ακολουθεί

ο Σωτήρης Νοταράς, σε λίγο ο Ιωάννης Νοταράς, και οι Δεληγιανναίοι,

          [ο δε Παλαιών Πατρών Γερμανός με διαταγή του στρατηγού Ι. Γκούρα θα συλληφθεί  

και σαν κατάδικος θα διαπομπευτεί μεταφερόμενος πεζός στη Γαστούνη,

                                    [στην καρδιά του χειμώνα, με αποτέλεσμα η υγεία του να επιδεινωθεί,

όσο για τον μεγάλο ήρωα Οδυσσέα Αδρούτσο, τον φυλακίσαν χωριστά,

                [σε άλλη φυλακή, ίσως γιατί η εκτέλεσή του εκεί μέσα, να μείνει έπρεπε μυστική.

Εκείνη η εποχή σφραγίστηκε από το μίσος που κυρίευσε τους Έλληνες...

                     [χαρακτηριστική είναι η ρήση του απηυδισμένου Μακρυγιάννη:  «Να πολεμώ 

 ορκίστηκα μ’ όλη τη δύναμή μου, τους τυράννους κατακτητές μας,  

                                                [όπου εγώ βρεθώ, κι όχι τους Έλληνες πατριώτες μου θαρρώ !»

 

Νικήθηκαν λοιπόν από τις τράπεζες τις Βρετανικές οι Δημοκρατικοί,

            [κι έκτοτε τα κλειδιά της χώρας, απίστευτο αλλά αληθινό, κρατούν οι ολιγαρχικοί,

βέβαια ήρθαν στα πράγματα κάποιες φορές λόγω συγκυριών κι οι άλλοι,

         [μα βρήκαν στον τοίχο πόρτες, που είχαν φροντίσει οι τραπεζίτες νάχουνε το κλειδί,

έτσι κάναν τη πάπια... είπαν-ξείπαν, και από ροβεσπιερότεροι του Ροβεσπιέρου

       [που υπήρξαν ως αντιπολίτευση….. μία χαρά όπως κι οι άλλοι βολεύτηκαν και αυτοί,

κι αυτό γιατί το χίλια οκτακόσια εικοσιτέσσερα είχε αρχίσει η “ντόπα”,

                                                [ο δανεισμός, το εργαλείο επιβολής της θέλησης των ισχυρών,

που εθίστηκαν από τότε σε αυτόν καμιά δεκαριά γενιές πολιτικών κι έχουμε μέλλον...

        [Ζορό και Σούπερμαν δεν σώζουν πια, τα δανεικά είναι του κόσμου πλέον ο ηγεμών.

Δυστυχώς η μέθοδος αυτή του δανεισμού κάποιους επλάνεψε,

                      [όπως τους αγαθούς τους ναύτες στα λιμάνια πλανεύουν καμπαρετζούδες,

τους έγινε συνήθεια πολύ κακή, μα για 200 χρόνια βολική, το ότι στο τέρμα

                       [είχε γκρεμό κάναν πως δεν τον είδαν και το δικαιολογήσανε με μπούρδες.

   

Αν ξαναρχόταν στ’ όνειρό μου, εκείνος του ‘21 ο αγωνιστής,

                                              [ο δικός μου προ προ παππούς, να μου μιλήσει κάποια στιγμή,

 θα μούλεγε... «καλά, ρε σεις, τότε είχαμε πόλεμο για την εθνική μας ύπαρξη,

           [και κάνοντας τα στραβά μάτια, όποια πράξη, θα την έλεγες  “σωστή κι αποδεκτή”. 

      »Μα τώρα για χλιδές, παλάτια, λιμουζίνες και γάμους κρατικών λειτουργών 

           [στα Παρίσια, επιτρεπόταν ολόκληρη χώρα να καταχρεωθεί και στο σφυρί να βγει?  

      Τότε παλεύαμε για ν’ αναστηθεί η Ελλάδα… για να υπάρχουν Έλληνες

                                                                  [και μπήκαμε στου χειροποδαροδεσίματος το λούκι,   

       στο ιεροεξεταστικό μαρτύριο του τοκογλυφοδανεισμού*, 

                                                 [τώρα όμως, γιατί να γευόμαστε των μνημονίων το παλούκι ?      

     

       Αλλά είναι κάτι που ακόμα δεν καταλαβαίνω, παρ’ ότι το προσπαθώ

                                                      [κι αν έχεις τη καλοσύνη πες μου σε παρακαλώ βρε ‘γγονέ,

       όλο καμάρι φανφαρο-ανακοινώσατε πως είσαστε

                                   [στα κλάμπ των πλούσιων… στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ΟΝΕ*

       άσε που τα τελευταία εβδομήντα χρόνια (με μια μικρή εξαίρεση στη Κύπρο)

                                     [είχατε συνεχώς ειρήνη, δεν έπεσε στην Ελλάδα ούτε μιά τουφεκιά…»

       »Ποιοί ήτανε λοιπόν εκείνοι οι “τύποι” που μάς ρίχναν, ενσυνειδήτως, 

                                       [όλους μας, όλο και περισσότερο, χρόνο με χρόνο μες στα σκατά ? 

       Το ξέραν πολύ καλά, πώς με δανεικά κι αγύριστα το χρέος 

                                   [θα δαγκώσει κάποια στιγμή, και τότε θε να κοπεί η “ευρω-αφειδία”, 

       η αμετροεπής απλοχεριά των παμπονηρο-κουτοφράγκων,

                                             [το τάχα κιμπαριλίκι, κι η ανεξήγητη ευρω-δηθεν-γαλαντομία.»

       »Ποιος είναι αυτός ο Ερβέ Φαλτσιανί* της Ελβετικής HSBC,    

                            [και μη μου κάνεις πως δεν ξέρεις, σίγουρα γι αυτόν θα άκουσες κι εσύ, 

       αυτός ντε που είπε ότι: “χιλιάδες Έλληνες τραπεζο-ευεργέτες”, 

                                              [ενώ 'σασταν επαίτες, και σκουπιδοφάγοι, εκείνοι με σπουδή,          

       “ενίσχυαν τράπεζες σε Ελβετία και παραδείσους σαν τα Κέυμαν, 

                                         [ενώ συγχρόνως φρόντιζαν η λίστα Λαγκάρντ να “εξαφανιστεί ?» 

 

         »Για όσους ίσως δεν θυμούνται και ψάξουν “τί ήταν αυτή η Λίστα”,   

                                                          [δύσκολα, όσο δεν φαντάζεσαι, θα πληροφορηθεί…

         μα για να πάρεις μιαν ιδέα, δύο λόγια θα σου καταθέσω, δύο αλήθειες

                            [όπως φτάσαν εδώ πάνω... ώστε όπως εσύ ο καθείς να κατατοπιστεί».  

  

         »Κάπου εκεί... στο έτος 2012, στα χέρια των Γάλλων έπεσε μία “λίστα 

                                                         [μ’ ονόματα Ελλήνων” που είχαν χρήματα στα ξένα,        

          και μας τη στείλαν να βρούμε “αν φορολογημένα ήταν αυτά”,

                        [μπας και εισπράξουμε κάνα φράγκο, ψωμί να φάνε κάποια πεινασμένα

          παιδιά μα και μεγάλοι, που ψάχναν τροφή απ’ τα σκουπίδια… αφού οι “ξένοι”

                           [την άθλια εικόνα μας, ολούθε απ’ τη Τιβή με μάτια βλέπανε θλιμμένα».

          »Κάποιος τάχα αδιάφθορος παρέλαβε τη λίστα που ήρθε προς βοήθειά μας

                                                            [και όλοι ανυπόμονα περίμεναν να την αξιοποιήσει,

          μα μόλις ο τύπος ανακάλυψε πώς υπήρχε όλο του το σόι στη λίστα,

                     [επίσης φίλοι, συνάδελφοι και γνωστοί του, θρασύτατα την είχε εξαφανίσει».

          Μα, κανενός “φρουρού των εθνικών εσόδων” δεν ίδρωσε το αυτί, και ίσως 

                           [γιατί υπήρχαν στη λίστα και οι ίδιοι, κανείς δεν ήθελε να την αναζητήσει,

          πολύς καιρός επέρασε, ή μούγκα δεν πήγαινε άλλο… κάποτε πιάσανε      

                                     [τον επίορκο και θα νομίζεις πως αυστηρά τον είχανε τιμωρήσει».

         »Έε, λοιπόν “δεν”... όχι… δεν τον “κρεμάσαν”, αντίθετα τα συγκοινωνούντα δοχεία, 

                 [οι αρμόδιοι, συγγνώμες του ζήτησαν που τοοόσο πολύ... τον είχαν ενοχλήσει,

         ενώ τον μάλωσαν μισο-αυστηρά : «Να μην είσαι παλιόπαιδο στο εξής

                                    [γιατί ίσως κάποιος κακός στο μέλλον βρεθεί και να σε επιπλήξει»,

         έτσι με έκπληξη είδαμε, ελεύθερο να τον αφήνουν κι αναρωτιόμασταν γιατί...

             [αφού στην πρώτη ευκαιρία πάλι θα ασελγήσει πάνω μας και θα παρανομήσει !»

  

Τελειώνοντας θα πρέπει να πω, ότι με έκπληξη και με μεγάλο θαυμασμό

                [παρατηρούμε πως το 1824 παρόλο που οι Έλληνες τήρησαν το έθιμο το παλιό

να σφάζονται μεταξύ τους, και ως εκ τούτου να έχουν εξαντληθεί,

                  [μία μεγάλη λίστα από νίκες είχαν καταγράψει στο πολεμικό τους ενεργητικό.

Ο Γκούρας μαζί με τον στρατηγό Ευμορφόπουλο, στον Μαραθώνα,

                             (εκεί που απ' τους Έλληνες το 490 π.Χ. συνετρίβη ο Περσικός στρατός),

απ’ τον αναστημένο Μιλτιάδη στέφονται νικητές και τρέπουν σε φυγή τ' ασκέρι 

            [του Ομέρ Πασά, ενώ στη Μπινίτσα Λιδωρικίου της Δωρίδας, ο κλεφταρματολός 

Δήμος Σκαλτσάς ή Σκαλτσοδήμος με τα παλικάρια του, νικά 6.000 Τούρκους και οι...      

          [επικεφαλής  Αμπάς Πασά, Βελή Αγά, Πράχο Πρεβίστα γίνονται κοινώς, μπουχός.

Ο Μιαούλης παρασύρει τους δύο εχθρικούς στόλους στον κόλπο του Γέροντα 

                  [καίει με τα πυρπολικά δυο φρεγάτες, και εν συνεχεία με χτυπήματα απανωτά,

τους απωθεί μακριά από τη Σάμο…. ο ένας, ο Τούρκικος, για Ελλήσποντο τράβηξε

             [κι ο άλλος, ο Αιγυπτιακός, για Μυτιλήνη αφού ‘φαγε απ’ τα κανόνια τα Ελληνικά,

και κάποιες μπάλες στα καράβια του για σουβενίρ, 'κεί στο Καραμπουρού, σιμά

               [στη Σμύρνη να το σκεφτεί διπλά ο Ιμπραήμ αν θα τολμήσει να μετρηθούν ξανά.

Σε κάτι μέρες οι Έλληνες νικούν τους Οθωμανούς στη μάχη της Άμπλιανης.

                  [ενώ στην Αθήνα στη μάχη στο Ναό του Ολυμπίου Διός ηττώνται οι Οθωμανοί, 

την επομένη ο Κωνσταντίνος Κανάρης οδηγεί τον ελληνικό στόλο 

                                    [στη νίκη επί των  ναυτικών εχθρικών δυνάμεων στης Σάμου το νησί.

Τελευταία νίκη των Ελλήνων εκείνης της χρονιάς ήτανε στη Σουβάλα Παρνασσού                  

                                     [Πολύδροσος Φωκίδας), όπου 4.000 Τούρκοι ετράπησαν σε φυγή !

_____________________________________________________________ 

                   για τη συνέχεια του έργου "ΙΣΤΟΡΙΕΣ & ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ" πατήστε ΕΔΩ

       

  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ     

* Κρανίδι… Ναύπλιο, η πρώτη, του Κουντουριώτη η κυβέρνηση, υποστηρίζεται από πελοποννήσιους και νησιώτες. Η δεύτερη η του Ναυπλίου, με αρχηγό τον Μαυρομιχάλη, υποστηρίζεται από στρατιωτικούς με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη.
Στις 17 Ιανουαρίου του 1824 η κυβέρνηση του Ναυπλίου εγκαθίσταται στην Τρίπολη. Ενάμισι μήνα μετά, στις 2 Μαρτίου, ο Ανδρέας Μιαούλης αρχίζει να πολιορκεί το Ναύπλιο εκ μέρους της κυβέρνησης του Κρανιδίου και στο τέλος του μήνα οι Νοταράς, Λόντος και Ζαΐμης είναι μπροστά στα τείχη της Τρίπολης.
Δύσκολα και μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις συμφωνεί ο Κολοκοτρώνης να εγκαταλείψει την Τρίπολη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την καταλάβει... ανακηρύσσεται "Ελεύθερη Πόλη". Τη συμφωνία όμως θα καταπατήσουν οι κοτζαμπάσηδες οργίζοντας τόσο το Κολοκοτρώνη που δίνει εντολή στον γιο του, Πάνο, να καταλάβει το Άργος και να λύσει την πολιορκία του Ναυπλίου ενώ εκείνος θα ξεκίναγε να πολιορκεί την Τρίπολη... ! 

Σ’ αυτή τη κρίσιμη για το Γέρο στιγμή τον εγκαταλείπουν Παπαφλέσσας και Αναγνωσταράς, αλλάζουν στρατόπεδο και προσχωρούν στην αντίπαλη παράταξη δημιουργώντας του τεράστιο πρόβλημα και γενικότερα στους Φιλικούς. Η αποτυχία της παράταξης του Κολοκοτρώνη θα είναι κάτι περισσότερο από σίγουρη.
Στις 7 Ιουνίου οι κοτζαμπάσηδες, (Λόντος και Ζαΐμης), θα γίνουν κύριοι του Ναυπλίου, παρά τις αντιρρήσεις των Υδραίων, οι οποίοι ήθελαν ολοκληρωτική καταστροφή του Κολοκοτρώνη και των περί αυτόν.
Οι «Αντικυβερνητικοί» κατηγορούσαν τους «Κυβερνητικούς» ότι θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα στους Άγγλους, ενώ οι «Κυβερνητικοί» εξέφραζαν τους φόβους για τις δικτατορικές τάσεις των στρατιωτικών, που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά των «Αντικυβερνητικών». Η πλάστιγγα έγειρε εύκολα υπέρ των «Κυβερνητικών», που είχαν τη δύναμη και τον πλούτο. Συσπείρωναν τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων, τους Έλληνες του εξωτερικού και τους περισσότερους φιλέλληνες. Ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν η ψυχή των «Αντικυβερνητικών», αλλά οι δυνάμεις που τον υποστήριζαν ήταν περιορισμένες.

* Μπαούλα λίρες, οι 800.000 λίρες που συμφωνήσαμε τον Φεβρουαρίου '24 με αγγλικό τραπεζικό οίκο. Ένα δυνατό όπλο στα χέρια της κυβέρνησης του Κρανιδίου ήταν αυτό ο Τοκογλυφοδανεισμός, το πρώτο “Δάνειο της Ανεξαρτησίας”, που συνήφθη για τις πολεμικέςανάγκες της χώρας, αλλά κατασπαταλήθηκε στην εμφύλια διαμάχη, που συνέβαλε τα μέγιστα στον διχασμό.

    Μάταια η παράταξη Κολοκοτρώνη προσπάθησε να το μπλοκάρει λες και γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη του ! Το δίμηνο Φεβρουαρίου - Μαρτίου του ‘24 δόθηκαν σκληρές μάχες στις περιοχές της Αρκαδίας και της Αργολίδας, με εύκολη επικράτηση των Κυβερνητικών.

   Οι Κυβερνητικοί χρησιμοποίησαν τα χρήματα του δανείου για να εξαγοράσουν συνειδήσεις και να αποκτήσουν την υποστήριξη όσο το δυνατόν περισσότερων υποστηρικτών ώστε να νικήσουν την Αντικυβερνητική παράταξη. Είναι ενδεικτική η αναφορά του γάλλου μοίραρχου Δεριγνύ (μετέπειτα ναυάρχου στη ναυμαχία του Ναυαρίνου):

     «Οι φοβερές προετοιμασίες των Τούρκων δεν καταφέρνουν τίποτα. Συμπληρώνεται 

      το τρίτο έτος της ελληνικής Επανάστασης και οι αγώνες των Τούρκων δεν έχουν

      αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι μπορούν να καταστρέψουν τους Έλληνες, όχι όμως και να 

      τους υποτάξουν. Από την άλλη μεριά, οι Έλληνες τρώγονται μεταξύ τους μόλις η τύχη

      τούς χαμογελάσει λίγο και δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα απ' όσα έχουν

      καταφέρει μέχρι τώρα...».

   Όντως στη διάρκεια του 1824 οι εχθροί είχαν επιχειρήσει μόνο μία εκστρατεία στην Ανατολική Ελλάδα και από εκεί αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν άπρακτοι μετά τη μάχη στην Άμπλιανη...     

    Στη θάλασσα τα κατορθώματα των Ελλήνων ήταν ενδοξότερα. Παρά τις ολοσχερείς (και ανόσιες σύμφωνα με τη διεθνή κατακραυγή των φιλελληνικών ρευμάτων του εξωτερικού) καταστροφές της Κάσου και των Ψαρών, οι εχθρικοί στόλοι, νικημένοι πολλές φορές από το ελληνικό ναυτικό, είχαν σημαντικές απώλειες.

    Δυστυχώς όμως, στο εσωτερικό μέτωπο η εμφύλια σύγκρουση μαινόταν. Στις ένοπλες συγκρούσεις μάλιστα σκοτώθηκε ο γιος του Κολοκοτρώνη, Πάνος, και ο Γέρος του Μοριά καταβλήθηκε τόσο ώστε παραδόθηκε στην κυβέρνηση. 

   Στις 22 Μαΐου 1824 θα επιτευχθεί επιτέλους η συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών, αφού ο νικημένος πολέμαρχος, βλέποντας την αδυναμία του, αναγκάστηκε να συρθεί σε συνδιαλλαγή με τον Κουντουριώτη και μετά από κοπιαστικές συζητήσεις να αναγνωρίσει την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία στις αρχές Ιουλίου χορήγησε αμνηστία στους αντιπάλους της.    

* ΟΝΕ Οικονομική και Νομισματική Ένωση, όρος-ομπρέλα για την ομάδα των πολιτικών που αποσκοπούν στη σύγκλιση των οικονομιών 27 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τρία στάδια. Κάθε στάδιο της ΟΝΕ αντιστοιχεί σε προοδευτικά στενότερη οικονομική ολοκλήρωση. Μόνο όταν ένα μέλος συμμετέχει στο τρίτο στάδιο επιτρέπεται να υιοθετήσει το ευρώ ως επίσημο νόμισμα. 

   Ως εκ τούτου, το τρίτο στάδιο είναι σε μεγάλο βαθμό συνώνυμο με την Ευρωζώνη. Τα κριτήρια σύγκλισης του ευρώ είναι το σύνολο των απαιτήσεων που πρέπει να πληρούνται προκειμένου μια χώρα να ενταχθεί στην Ευρωζώνη. 

   Ένα σημαντικό στοιχείο είναι η συμμετοχή για τουλάχιστον δύο χρόνια στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών -"ΕΜΣ 2"-, κατά την οποία τα υποψήφια νομίσματα αποδεικνύουν την οικονομική τους σύγκλιση με τη διατήρηση περιορισμένης απόκλισης από το ισοτιμία-στόχο τους έναντι του ευρώ. 

   Τα 20 μέλη της Ευρωζώνης είναι: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Κροατία, Κύπρο, Λετονία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία και Φινλανδία. 

   Έξι χώρες της ΕΕ δεν έχουν εισαγάγει ακόμα το ευρώ: η Δανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σουηδία και η Τσεχία και η Βουλγαρία, αναμένεται να ενταχθεί επίσημα στην ΟΝΕ και την Ευρωζώνη την 1η Ιανουαρίου 2024, και να γίνει επίσημα η 21η χώρα της ευρωζώνης.

* Φαλτσιανί Ερβέ Ντάνιελ Μαρσέλ, (γαλλικά: Hervé Daniel Marcel Falciani‎), από το 2009 άρχισε να συνεργάζεται με τις αστυνομίες διαφόρων χωρών, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν πρόσβαση στο πληροφορικό σύστημα της ιδιωτικής τράπεζας HSBC, ενός διεθνούς κολοσσού με έδρα στη Γενεύη, όπου εργαζόταν από το 2001.

Ο Γαλλο-Ιταλός μηχανικός συστημάτων και πληροφοριοδότης είναι το πρόσωπο πίσω από τη περίφημη «Λίστα Λαγκάρντ», η οποία είναι μια λίστα πελατών της HSBC που φέρεται να χρησιμοποίησαν την τράπεζα για να φοροδιαφύγουν και να ξεπλύνουν χρήματα. 

Ο Φαλτσιάνι έγινε μηχανικός υπολογιστών στο ελβετικό υποκατάστημα της HSBC μεταξύ 2001 και 2008. Το 2006, ανέλαβε να αναδιοργανώσει τη βάση δεδομένων του οργανισμού για να βελτιώσει την ασφάλειά του. Το νέο σύστημα που πρότεινε στους ανωτέρους του, όταν διαπίστωσε ότι ο τρόπος διαχείρισης των δεδομένων στην HSBC ενθάρρυνε τη φοροδιαφυγή, απορρίφθηκε. 

   Μετά αυτήν την απόρριψη της HSBC και δεδομένου ότι ο ίδιος πίστευε ότι «πρόκειται για συστηματική παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών με την αφαίρεση κεφαλαίων που θα έπρεπε να διατεθούν για το γενικό συμφέρον», επί δύο χρόνια ο Φαλτσιάνι συγκέντρωνε στοιχεία για πιθανή φορολογική απάτη που αφορούσε 130.000 άτομα και προσπάθησε να διαθέσει τις πληροφορίες στις ελβετικές δικαστικές αρχές, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτός ο ισχυρισμός του επιβεβαιώθηκε από τους Γάλλους εισαγγελείς.  

   Αυτές τις “πληροφορίες” διέρρευσε ο Φαλτσιάνι στην πρώην υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, Πρόεδρο τότε της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

   Η Λαγκάρντ, με τη σειρά της, την έστειλε σε κυβερνήσεις των οποίων οι πολίτες ήταν σε αυτή τη λίστα και κατέστησε δυνατή την επιστροφή εκατομμυρίων ευρώ που δεν είχαν καταβληθεί ως φόρος, κυρίως από Γάλλους και Ισπανούς πολίτες.

   Στις 22 Δεκεμβρίου 2008, ο Φαλτσιάνι συνελήφθη, ανακρίθηκε και αφέθηκε ελεύθερος. Ταξίδεψε στη Γαλλία όπου συνελήφθη τον Ιανουάριο του 2009, αναγκάζοντας το ελβετικό δικαστικό σώμα να εκδώσει διεθνές ένταλμα για την σύλληψη του. Η Ελβετία κάλεσε τη Γαλλία να ερευνήσει το σπίτι του και να κατασχέσει το φορητό υπολογιστή που χρησιμοποιήθηκε για την αποστολή των αρχείων. Ο εισαγγελέας της Νίκαιας, Ερίκ ντε Μοντγκολφιέρ, ξεκίνησε τη δική του έρευνα, όχι εναντίον του Φαλτσιάνι, αλλά εναντίον αυτών που εμφανίζονται στη λίστα. 

   Μια διεθνής συνεργασία ξεκίνησε με διάφορες δικαστικές αρχές και παραμένει σε εξέλιξη. Η λίστα Φαλτσιάνι δημιούργησε ένα διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ελβετίας και Γαλλίας, με την τελευταία να συμφώνησε στην επιστροφή των δεδομένων, αλλά μόνο αφού είχαν εξεταστεί. Στη συνέχεια ο Φαλτσιάνι κατέφυγε στην Ισπανία μετά από συμβουλή της αμερικανικής κυβέρνησης, όπου κατά την άφιξή του, συνελήφθη στη Βαρκελώνη τον Ιούλιο του 2012, λόγω του ελβετικού διεθνούς εντάλματος. Στις 18 Δεκεμβρίου 2012, το Ανώτατο 

δικαστήριο τον απελευθέρωσε προσωρινά και ο Φαλτσιάνι θα κρυφτεί στην Ισπανία κάτω

από ένα σύστημα μέγιστης προστασίας ασφαλείας που χρηματοδοτήθηκε από τον ΟΗΕ. 

   Στις 8 Μαΐου 2013, ο Φαλτσιάνι αφέθηκε ελεύθερος. Το ισπανικό Ανώτατο δικαστήριο, δεδομένης της συνεχιζόμενης συνεργασίας μεταξύ ισπανικών και γαλλικών δικαστηρίων, αποφάσισε να μην εκδώσει τον Φαλτσιάνι, για τον λόγο ότι είχε παράσχει πληροφορίες ενδεικτικές για σοβαρή παράτυπη ύποπτη δραστηριότητα και για παράνομες και ποινικές παραβάσεις.  

   Τον Απρίλιο του 2014, ο Φαλτσιάνι κλήθηκε να βοηθήσει την ομοσπονδιακή φορολογική υπηρεσία της Αργεντινής στον αγώνα κατά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και τον Νοέμβριο στη Γαλλία η HSBC θα κατηγορηθεί για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Στις 11 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου θα κατηγορηθεί ερήμην από την ελβετική ομοσπονδιακή κυβέρνηση για παραβίαση της νομοθεσίας περί τραπεζικού απορρήτου της χώρας και για βιομηχανική κατασκοπεία. 

   Τον Νοέμβριο του 2015, το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Ελβετίας καταδίκασε τον Φαλτσιάνι σε πέντε χρόνια φυλάκιση – τη "μεγαλύτερη ποινή που ζήτησε ποτέ το δημόσιο υπουργείο της συνομοσπονδίας σε υπόθεση κλοπής τραπεζικών δεδομένων". Κατηγορήθηκε για "επιβαρυμένη οικονομική κατασκοπεία, κλοπή δεδομένων και παραβίαση του εμπορικού και τραπεζικού απορρήτου", το κατηγορητήριο ανέφερε ότι ο Φαλτσιάνι υπέκλεψε πληροφορίες από τα γραφεία της HSBC στη Γενεύη και τις παρέδωσε στις φορολογικές αρχές στη Γαλλία.  

   Τον Απρίλιο του ‘15 δημοσιεύει βιβλίο με την εμπειρία του στο σκάνδαλο της HSBC με το όνομα "Séisme sur la planète finance", “Σεισμός στο χρηματοοικονομικό του πλανήτη”.

  Έζησε στο Παρίσι για ένα διάστημα, αλλά συνέχισε να συνεργάζεται με τις ισπανικές αρχές, και ήταν υποψήφιος στις ισπανικές εκλογές για το κόμμα X Party κατά της διαφθοράς. Τον Απρίλιο του 2018 συνελήφθη ξανά στη Μαδρίτη και αφέθηκε ξανά ελεύθερος τον Σεπτέμβριο, αφού ένα ισπανικό ανώτατο δικαστήριο απέρριψε το αίτημα έκδοσης με το επιχείρημα ότι ο ισπανικός νομικός κώδικας δεν αναγνωρίζει «επιβαρυμένη οικονομική κατασκοπεία».

 Απόσπασμα από το έμμετρο έργο  

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ  

Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας 

Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια 

   Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας