1790
Χαρούμενοι μπήκαν οι Γάλλοι στο νέο χρόνο κι αυτό γιατί “νομίζανε”[πως ήταν ελεύθεροι κι ότι η κυριαρχία θα πήγαζε μόνο από αυτούς,
καθώς έτσι έγραφαν από πέρσι τα περίφημα “Ανθρώπινα Δικαιώματα”
[και τούτη η πίστη έγινε ολούθε ιδεολογικό όπλο, σε επαναστάσεις και λαούς.
Γράφω “νομίζανε” γιατί λίγο πριν ο αλέκτωρ τον 19ο αιώνα να λαλήσει
[μέρος του διευθυντήριου κωλοτούμπιασε κι έγινε χουντο-ολιγαρχικό εν μία νυκτί,
10 χρόνια μετά τη Βαστίλη θα φέρει στρατιωτική δικτατορία και από το Σύνταγμα
[και θα αφαιρέσει τη ψυχή του, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δηλαδή.
Ακόμη όμως βρισκόμαστε στο 1790 όπου τον Ιούλιο η Επανάσταση,
[δέχεται το πρώτο καίριο πλήγμα, τα σπάσανε τα κουμάντα μεταξύ τους,
οι συναγωνιστές χωρίστηκαν σε ομάδες, ομαδούλες, κόμματα, αλληλομισιούνταν,
[η αδελφότητα πήγε περίπατο, η ισχύς της εξουσίας ρύπανε την ψυχή τους.
Στην άλλη άκρη τώρα του Ατλαντικού οι Αμερικανοί που αυξάνονταν και πληθύνονταν,
[κατακυρίευαν δε και την «Άγρια Δύση» της Αμερικής, μετά την Ανατολή,
ορίσανε πρωτεύουσα την Ουάσιγκτον, πλοία με μετανάστες φτάναν από παντού
[και προβλέπανε διπλασιασμό του πληθυσμού κάθε είκοσι χρόνια το πολύ.
Σε τέσσερις γεννήσεις στην Ευρώπη αντιστοιχούσαν εκεί οκτώ,
[σήμερα γνωρίζουμε ότι τότε το ήμισυ των αποίκων μόνο είχανε ρίζα αγγλική,
το άλλο μισό αποτελούνταν από εθνικότητες άλλες πολλές,
[τί Γερμανοί, τί Ιρλανδοί, τί Σκοτσέζοι... και τί δούλοι από την Αφρική.
Αυτά τα κύματα των αποίκων προς τη Δύση ανακόπτονταν από έναν φράκτη,
[που δεν ήταν παρά συνασπισμένες φυλές Ινδιάνων κατά των Λευκών,
κι ο πρόεδρος διέταξε τους στρατηγούς αυτό το πρόβλημα άμεσα να λυθεί…
[όμως για φέτος... νικήσανε οι Ινδιάνοι προς απογοήτευση των στρατηγών !
Στην Ελλάδα επίσης η απογοήτευση μετά τα Ορλοφικά μεγάλη,
[όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά
κι ο θρυλικός Λάμπρος Κατσώνης, το παλληκάρι από τη Λειβαδιά
[και ο μικρός του στόλος, συντρίβονταν από τους Τούρκους ετούτη τη φορά.
[λόγω ανδρείας η ίδια η Μεγάλη Αικατερίνη τον προήγαγε σε Ταγματάρχη,
πολέμησε στα Ορλοφικά, αργότερα έκανε στόλο αιχμαλωτίζοντας καράβια,
[και με αυτά χτύπαγε Τούρκους παντού, μα το 1790 στην Άνδρο θα την πάθει.
Απόσπασμα από το έμμετρο έργο
"ΙΣΤΟΡΙΕΣ και ΥΣΤΕΡΙΕΣ της ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στίχοι - Κείμενα: Παναγιώτης Β. Ματαράγκας
Επιμέλεια - Αποτύπωση: Κ. Γ. Ραπακούλια
Ιστορίες και Υστερίες της Ιστορίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.